Po pięćdziesiątce organizm człowieka przechodzi wiele zmian, które mogą wpływać na jego samopoczucie, kondycję i odporność. Zmniejsza się zapotrzebowanie na energię, spowalnia metabolizm, zanika masa mięśniowa i kostna, pogarsza się stan skóry i włosów. W tym okresie życia ważne jest więc dostosowanie diety i stylu życia do potrzeb organizmu, aby opóźnić procesy starzenia się i zapobiec chorobom cywilizacyjnym.

Jak zmienia się organizm po pięćdziesiątce?

Układ pokarmowy

Osoby po pięćdziesiątym roku życia mają najczęściej znacznie mniejszy apetyt niż dwudziesto- i trzydziestolatkowie. Jest to związane ze zmianą funkcjonowania całego układu pokarmowego – działa on znacznie wolniej, a znajdujące się w jelitach kosmki, odpowiedzialne za pobieranie z pokarmu substancji odżywczych, zanikają. W efekcie pogarsza się wchłanianie niektórych witamin i minerałów, takich jak żelazo, wapń czy witamina C. Ponadto zmniejsza się produkcja soków trawiennych i enzymów, co może prowadzić do zaparć, wzdęć i niestrawności.

Kości i mięśnie

W tym okresie życia przeważają również procesy kataboliczne (procesy rozpadu i zaniku tkanek). Dotyczy to zwłaszcza masy mięśniowej i kostnej. Szacuje się, że od 25. roku życia traci się około 2,5–5 kg masy mięśniowej na dekadę. Z kolei gęstość kości zmniejsza się o około 1% rocznie u kobiet i o około 0,5% rocznie u mężczyzn. Spadek masy mięśniowej i kostnej może prowadzić do osłabienia siły mięśniowej, spadku wydolności fizycznej, zwiększenia ryzyka upadków i złamań oraz rozwoju osteoporozy.

Hormony

Po pięćdziesiątce zmiany zachodzą również w układzie hormonalnym. U kobiet dochodzi do menopauzy, czyli ustania miesiączkowania i spadku poziomu estrogenów. U mężczyzn obserwuje się stopniowe obniżanie poziomu testosteronu. Zaburzenia hormonalne mogą wpływać na nastrój, libido, sen oraz funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego i nerwowego.

Skóra

Po 50. roku życia pojawiają się także zmiany w tkance łącznej, skóra staje się coraz cieńsza, sucha, wiotka, pojawiają się głębokie zmarszczki. Gruczoły potowe i łojowe pracują na zwolnionych obrotach. Zaburzenia hormonalne prowadzą też do zanikowego zapalenia sromu i pochwy u kobiet oraz zaburzeń erekcji u mężczyzn.

Jak odżywiać się po pięćdziesiątce?

W związku ze zmianami zachodzącymi w organizmie po pięćdziesiątce należy dostosować dietę do aktualnych potrzeb. Ogólnie rzecz biorąc, po 50. roku życia najbardziej odpowiednia jest dieta łatwo strawna, która ogranicza lub wyklucza potrawy tłuste, smażone, wzdymające, ostro przyprawione oraz długo zalegające w żołądku. Posiłki powinny mieć małą objętość; należy je spożywać regularnie, najlepiej 5–6 razy dziennie.

Ponadto dieta powinna być bogata w następujące składniki:

• Woda – odpowiednie nawodnienie organizmu jest kluczowe dla zdrowia. Z wiekiem możemy odczuwać zmniejszone pragnienie, dlatego należy pić wodę nawet, gdy nie czujemy pragnienia. Woda pomaga przyswoić składniki odżywcze, jest niezbędna dla prawidłowego trawienia oraz reguluje temperaturę ciała. Eksperci doradzają picie wody na poziomie 35 ml na kilogram masy ciała (dla zdrowych i aktywnych osób)⁴. Oznacza to, że osoba ważącą 70 kg powinna wypić ok. 2,5 litra wody dziennie.
• Białko – jest niezbędne dla zachowania masy mięśniowej i siły mięśniowej. Po 50 roku życia zalecane jest spożywanie ok. 1,2 gramów białka na kilogram masy ciała. Najlepsze źródła białka to chude mięso, szczególnie drób, jogurt naturalny, kefir, ryby i rośliny strączkowe.
• Błonnik – wpływa na zdrowe serce, ogranicza ryzyko cukrzycy typu 2 i pomaga zachować odpowiednią wagę. Błonnik znajdziemy przede wszystkim w warzywach i owocach (zaleca się jedzenie 5 porcji dziennie), a także w strączkach oraz produktach pełnoziarnistych takich jak pieczywo razowe czy kasze.
• Tłuszcze omega-3 – mają pozytywny wpływ na serce i mózg oraz wzmacniają odporność. Dodatkowo zmniejszają ryzyko problemów neurologicznych takich jak demencja czy alzheimer. Składnik ten znajdziemy w tłustych rybach morskich (zaleca się jedzenie co najmniej dwóch porcji tygodniowo), siemieniu i oleju lnianym (można dodawać do sałatek lub jogurtów), oliwie z oliwek (można używać do smażenia lub jako dressing) oraz orzechach i pestkach (można jeść jako przekąskę lub dodawać do musli).
• Witamina D – jest niezbędna dla zdrowych kości i zmniejsza ryzyko chorób cywilizacyjnych takich jak cukrzyca czy nowotwory. Witamina D występuje naturalnie w niewielu produktach spożywczych (np. tłustych rybach czy jajkach), dlatego zaleca się jej suplementację pod kontrolą lekarza lub dietetyka. Ponadto witaminę D można syntetyzować pod wpływem promieni słonecznych (zaleca się codziennie przebywać na słońcu przez co najmniej 15 minut).

Jak dbać o aktywność fizyczną po pięćdziesiątce?

Oprócz zdrowego odżywiania ważnym elementem dbania o zdrowie po pięćdziesiątce jest aktywność fizyczna. Ruch pomaga utrzymać masę mięśniową i kostną oraz poprawia funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego, nerwowego i odpornościowego. Ponadto wydzielające się podczas ruchu endorfiny sprawiają, że czujemy się bardziej zrelaksowani i pełni energii.

Jakie ćwiczenia wybrać po pięćdziesiątce?

Przede wszystkim nie wprowadzaj gwałtownych zmian w swoim trybie życia. Jeśli do tej pory prowadziłeś siedzący tryb życia, rozpoczęcie od spacerów będzie adekwatne. Zaopatrz się w krokomierz lub ściągnij na telefon aplikację do mierzenia kroków, by móc śledzić swoje postępy i motywować się wynikami¹. Nie musisz zaczynać od słynnych 10 tys. kroków dziennie, jednak staraj się stopniowo wydłużać spacery lub zwiększać tempo.

Postaraj się zintensyfikować zwykłe, codzienne czynności, wymagające ruchu. Możesz pójść do sklepu, który jest dalej od twojego domu, korzystać ze schodów zamiast windy, bawić się z wnukami na świeżym powietrzu czy wybrać się na siłownię plenerową. Pamiętaj, że zwykłe prace w ogródku (przekopywanie, sadzenie, prowadzenie taczek, pielenie) może być bardzo dobrym, ogólnorozwojowym treningiem.

Jeśli masz chęć, zapisz się na siłownię. Dziś miejsca te są popularne także wśród osób w średnim wieku i starszych. Trener personalny, będący pracownikiem klubu, przeprowadzi szczegółowy wywiad i zaproponuje treningi, adekwatne do aktualnej kondycji i twoich możliwości. Będzie też kontrolował wykonywanie ćwiczeń, minimalizując ryzyko urazu.

Pamiętaj, że lepsza jest nawet minimalna aktywność niż siedzenie na kanapie, a często od tych małych kroków zaczynają się długofalowe zmiany w życiu.

Jakie są najbezpieczniejsze rodzaje ćwiczeń dla osób po 50 roku życia?

Niektóre rodzaje ćwiczeń są szczególnie korzystne dla osób po 50 roku życia, ponieważ nie obciążają nadmiernie stawów i kręgosłupa, a jednocześnie poprawiają elastyczność mięśni i więzadeł oraz koordynację ruchową. Do takich ćwiczeń należą:

• Joga – to system ćwiczeń fizycznych i duchowych pochodzący z Indii. Joga poprawia gibkość ciała, wzmacnia mięśnie głębokie i stabilizuje kręgosłup. Ponadto pomaga w redukcji stresu i napięcia nerwowego oraz poprawia koncentrację i samopoczucie.
• Pilates – to metoda ćwiczeń fizycznych opracowana przez Josepha Pilatesa na początku XX wieku. Pilates polega na wykonywaniu precyzyjnych ruchów z kontrolowanym oddechem i napięciem mięśni brzucha i miednicy. Pilates wzmacnia mięśnie głębokie i stabilizuje kręgosłup oraz poprawia postawę ciała i równowagę.
• Ćwiczenia z obciążeniem własnego ciała – to ćwiczenia fizyczne wykonywane bez dodatkowego sprzętu lub z minimalnym wykorzystaniem akcesoriów takich jak piłki czy gumy oporowe. Ćwiczenia te polegają na podnoszeniu lub opieraniu się własnej masie ciała przy różnych ustawieniach kończyn. Ćwiczenia te wzmacniają mięśnie całego ciała oraz poprawiają kondycję fizyczną i wytrzymałość.
• Ćwiczenia rozciągające – to ćwiczenia fizyczne polegające na stopniowym rozluźnianiu i wydłużaniu mięśni oraz więzadeł. Ćwiczenia te poprawiają elastyczność ciała oraz zapobiegają skurczom i kontuzjom mięśniowym.
• Ćwiczenia z użyciem taśm oporowych – to ćwiczenia fizyczne wykonywane przy pomocy elastycznych taśm o różnym stopniu oporu. Ćwiczenia te wzmacniają mięśnie całego ciała oraz poprawiają zakres ruchu w stawach.
• Jazda na rowerze – to forma aktywności fizycznej polegająca na poruszaniu się na dwukołowym pojeździe napędzanym siłą nóg. Jazda na rowerze poprawia pracę układu sercowo-naczyniowego oraz spala kalorie i tłuszcz.
• Nordic walking – to forma aktywności fizycznej polegająca na marszu z użyciem specjalnych kijków. Nordic walking angażuje większość mięśni ciała oraz poprawia pracę układu sercowo-naczyniowego i oddechowego.
• Pływanie – to forma aktywności fizycznej polegająca na poruszaniu się w wodzie przy pomocy ruchów kończyn górnych i dolnych. Pływanie poprawia pracę układu sercowo-naczyniowego i oddechowego oraz wzmacnia mięśnie całego ciała bez obciążania stawów.

Miód to naturalny produkt, który od wieków jest używany jako lek w medycynie naturalnej. Wytwarzany jest z nektaru kwiatowego lub spadzi przez pszczoły, które przerabiają go w ulu i wzbogacają w enzymy. Miód ma nie tylko słodki smak, ale także wiele właściwości prozdrowotnych, które warto poznać i wykorzystać.

Miód – bogactwo składników odżywczych

Miód składa się głównie z wody (około 18%) i węglowodanów (około 80%), głównie cukrów prostych – fruktozy i glukozy. Pozostałe składniki to minerały, witaminy, białka i pyłek kwiatowy. Wśród minerałów znajdują się potas, fosfor, sód, wapń, magnez, żelazo, cynk, jod, miedź i mangan. Wśród witamin występują witamina C oraz witaminy z grupy B (tiamina – B1, ryboflawina – B2, niacyna – PP, B6). Wśród enzymów można wymienić nadtlenek wodoru, lizozym, inhibinę i apidycynę.

Miód – właściwości lecznicze

Miód jest nie tylko pyszny, ale i ma wiele korzyści dla zdrowia. Jego właściwości lecznicze były znane już w starożytności i wykorzystywane w medycynie naturalnej. Miód ma działanie:

• Bakteriobójcze – miód zawiera enzymy, flawonoidy i nadtlenek wodoru, które hamują rozwój wielu drobnoustrojów chorobotwórczych. Miód może być stosowany na rany, oparzenia, owrzodzenia, infekcje skórne i błon śluzowych. Niektóre rodzaje miodu, np. manuka z Nowej Zelandii, mają silniejsze właściwości antybakteryjne niż niektóre antybiotyki.
• Przeciwzapalne – miód łagodzi stany zapalne i ból. Pomaga w leczeniu chorób górnych dróg oddechowych, takich jak przeziębienie, kaszel czy angina. Może być stosowany jako syrop lub dodawany do herbaty z cytryną i imbirem.
• Przeciwutleniające – miód zawiera związki fenolowe, witaminę C i inne substancje, które chronią komórki przed uszkodzeniem przez wolne rodniki. Wolne rodniki są odpowiedzialne za procesy starzenia się i degeneracji tkanek. Miód może zapobiegać lub opóźniać niektóre choroby związane z wiekiem, takie jak choroba Alzheimera czy miażdżyca.
• Regenerujące – miód przyspiesza gojenie się ran i zmniejsza ryzyko powstania blizn. Miód stymuluje wzrost nowych komórek skóry i naczyń krwionośnych. Ponadto miód nawilża i odżywia skórę, poprawiając jej elastyczność i wygląd.
• Oczyszczające – miód pomaga w usuwaniu toksyn z organizmu. Zawarta w miodzie fruktoza wspomaga metabolizm alkoholu i nikotyny, zmniejszając ich szkodliwy wpływ na wątrobę i inne narządy. Miód może być stosowany jako środek detoksykacyjny po spożyciu nadmiernej ilości używek.
• Wzmacniające – miód jest źródłem łatwo przyswajalnej energii dla organizmu. Zawiera cukry proste, takie jak glukoza i fruktoza, które szybko podnoszą poziom glukozy we krwi i zapewniają paliwo dla mózgu i mięśni. Miód jest dobrym dodatkiem do śniadania lub przekąski przed lub po wysiłku fizycznym

Miód – właściwości kosmetyczne

Miód, ze względu na swoje właściwości i zawartość cennych substancji biologicznych, jest składnikiem wielu preparatów kosmetycznych. Stosuje się go w pielęgnacji włosów, ciała i twarzy. Z dodatkiem miodu produkuje się kosmetyki upiększające oraz lecznicze, wspomagające w problemach dermatologicznych. Jakie właściwości kosmetyczne ma miód? Czy warto wprowadzić preparaty z miodem do codziennej pielęgnacji?

Miód działa przeciwutleniająco.

Zawiera w swoim składzie liczne substancje przeciwutleniające, takie jak związki fenolowe (flawonoidy i kwasy fenolowe), witamina C, karotenoidy, białka i aminokwasy. Działanie przeciwutleniające tych związków polega na zwalczaniu wolnych rodników, które są odpowiedzialne za starzenie się komórek. Im ciemniejszy miód, tym lepsze są jego właściwości przeciwutleniające.

Miód działa przeciwdrobnoustrojowo.

Wykazuje aktywność wobec około 60 różnych wirusów, bakterii i grzybów. Za przeciwdrobnoustrojowe działanie miodu odpowiedzialne są enzymy, flawonoidy oraz olejki eteryczne. Za pomocą tego składnika można łagodzić i skrócić objawy opryszczki wargowej czy opryszczki narządów płciowych.

Miód działa przeciwzapalnie.

Ma właściwości przyspieszające gojenie ran. Działanie przeciwzapalne sprawia, że miód może zmniejszać objawy towarzyszące alergiom, takie jak zaczerwienienie, wysięk i obrzęk. Przyspiesza gojenie zmian skórnych, zmniejsza wydzieliny ropne, a także przeciwdziała powstawaniu wyprysków.

Miód działa nawilżająco i ochronnie.

Ogranicza odparowywanie wody z naskórka i poprawia nawilżenie skóry. Ma także działanie napinające i spłyca zmarszczki. Rozjaśnia plamy pigmentacyjne i ujednolica koloryt skóry. Ogranicza wydzielanie sebum i zapobiega powstawaniu zaskórników. Opóźnia procesy starzenia się skóry.

Miód – zastosowanie kosmetyczne

Miód w kosmetyce jest wykorzystywany do produkcji wielu preparatów upiększających. Znajdziemy go w takich kosmetykach, jak:

• Maseczki z miodem – mają działanie nawilżające, zmiękczające i oczyszczające naskórek. Zapobiegają powstawaniu zmarszczek i wygładzają już istniejące. Można je stosować na twarz, szyję i dekolt.

Domowa maseczka z miodem – wymieszaj łyżeczkę miodu z łyżeczką jogurtu naturalnego i łyżeczką soku z cytryny. Nałóż na oczyszczoną skórę twarzy i szyi i pozostaw na 15 minut. Zmyj letnią wodą.

• Balsamy do ust z miodem – chronią usta przed wysuszeniem i pękaniem. Mają działanie regenerujące i łagodzące podrażnienia. Można je przygotować samodzielnie lub kupić gotowe.

Domowy balsam do ust z miodem – rozpuść w kąpieli wodnej pół szklanki startego wosku pszczelego, dodaj łyżeczkę miodu, dwie krople olejku witaminy E i kilka kropli olejku eterycznego o ulubionym zapachu. Wlej do małych pojemniczków i pozostaw do stężenia.

• Odżywki do włosów z miodem – poprawiają kondycję włosów, nadają im połysk i miękkość. Pomagają w regeneracji włosów suchych, zniszczonych i łamliwych. Można je stosować na całą długość włosów lub tylko na końcówki. Można je przygotować samodzielnie lub kupić gotowe.

Domowa odżywka do włosów z miodem – wymieszaj pół szklanki miodu, ćwierć szklanki oliwy z oliwek i pół szklanki świeżo wyciśniętego soku z cytryny. Nałóż na umyte włosy i dokładnie wmasuj. Przykryj włosy czepkiem i odczekaj 30 minut. Spłucz wodą.

• Kremy do rąk i stóp z miodem – chronią skórę przed wysuszeniem i pękaniem. Mają działanie regenerujące i odżywcze. Pomagają w leczeniu popękanych pięt i dłoni. Można je przygotować samodzielnie lub kupić gotowe.

Domowy krem do rąk z miodem – rozpuść w kąpieli wodnej 100 g masła shea, dodaj łyżkę oleju kokosowego, łyżkę oleju migdałowego, łyżkę miodu i kilka kropli olejku eterycznego o ulubionym zapachu. Wymieszaj dobrze i przelej do słoiczka. Pozostaw do stężenia.

• Masła do ciała z miodem – nawilżają i odżywiają skórę całego ciała. Mają działanie ujędrniające i wygładzające. Zapobiegają powstawaniu rozstępów i cellulitu. Można je przygotować samodzielnie lub kupić gotowe.

Domowe masło do ciała z miodem – rozpuść w kąpieli wodnej 100 g masła kakaowego, dodaj 50 g oleju kokosowego, 50 g oleju migdałowego, łyżkę miodu i kilka kropli olejku eterycznego o ulubionym zapachu. Wymieszaj dobrze i przelej do pojemnika. Pozostaw do stężenia.

Miód – przeciwwskazania

Miód jest produktem naturalnym i bezpiecznym dla większości ludzi. Jednak istnieją pewne przeciwwskazania do jego spożycia lub stosowania na skórę. Kto powinien unikać miodu lub ograniczyć jego ilość?

• Osoby z cukrzycą – miód ma wysoki indeks glikemiczny, co oznacza, że podnosi poziom cukru we krwi. Osoby z cukrzycą powinny kontrolować swoje spożycie węglowodanów i nie zastępować nimi miodu. Miód zawiera dużo fruktozy, która może sprzyjać rozwojowi insulinooporności.
• Osoby z alergią – miód może zawierać pyłki kwiatowe, które są silnymi alergenami. Osoby uczulone na pyłki mogą doświadczać objawów takich jak katar, kichanie, łzawienie oczu, wysypka czy obrzęk. W skrajnych przypadkach może dojść do wstrząsu anafilaktycznego.
• Dzieci poniżej pierwszego roku życia – miód może zawierać przetrwalniki bakterii Clostridium botulinum, które mogą wywołać botulizm niemowlęcy. Jest to rzadka, ale groźna choroba, która objawia się osłabieniem mięśni, zaburzeniami oddychania i połykania. Dzieci poniżej pierwszego roku życia nie mają wystarczająco rozwiniętej flory bakteryjnej w jelitach, która mogłaby zapobiec namnażaniu się bakterii.
• Osoby z nadwagą lub otyłością – miód jest kaloryczny i może przyczyniać się do nadmiernego spożycia energii. Jedna łyżeczka miodu to około 20 kcal. Osoby z nadwagą lub otyłością powinny ograniczać dodawanie miodu do napojów czy potraw.
• Osoby z problemami z zębami – miód jest słodki i lepki, co sprzyja rozwojowi próchnicy i osadzaniu się kamienia nazębnego. Osoby z problemami z zębami powinny szczególnie dbać o higienę jamy ustnej po spożyciu miodu i nie podawać go dzieciom przed snem.

Wiosna i lato to idealny czas, aby spędzać każdą wolną chwilę na świeżym powietrzu. Kiedy pojawiają się pierwsze słoneczne dni, wyruszamy na odpoczynek nad morze, jezioro czy do pobliskiego parku chcąc jak najwięcej czasu spędzić korzystając z promieni słońca. To niesie ze sobą wiele korzyści – przebywanie na słońcu działa antydepresyjnie, polepsza sen, wzmacnia układ odpornościowy, a także zwiększa stężenie witaminy D w organizmie. Niestety, zbyt długie przebywanie na słońcu niesie za sobą poważne zagrożenia, takie jak oparzenia czy nawet czerniak skóry. Jak zatem bezpiecznie korzystać z kąpieli słonecznych? 

Bezpieczne opalanie – dlaczego jest tak ważne?

Odpowiednie korzystanie z promieni słonecznych niesie za sobą wiele pozytywnych aspektów. Najważniejszym dla zdrowia jest produkcja witaminy D. Wpływa ona na właściwe funkcjonowanie układu odpornościowego, budowę kości, a także wspomaga układ krążenia. Dodatkowo przyczynia się do zwiększenia produkcji serotoniny, poprawiając samopoczucie. To dzięki niej mamy lepszy nastrój i jesteśmy mniej narażeni na depresję. Mimo tych wszystkich korzyści, musimy pamiętać, że ekspozycja na słońce niesie za sobą także zagrożenia. Nieodpowiednio zabezpieczona skóra podczas opalania ulega oparzeniom, a także szybciej się starzeje. Najbardziej niebezpiecznymi aspektami ekspozycji na słońce słońcu są odwodnienie, udar, a także nowotwór złośliwy skóry – czerniak. 

„To naturalne, że kiedy po długiej zimie, pojawiają się pierwsze słoneczne dni, każdy z nas chce jak najwięcej czasu spędzać na świeżym powietrzu i korzystać z kąpieli słonecznych. Dlatego bardzo ważna jest edukacja w kierunku zagrożeń, które wynikają z nadmiernej ekspozycji na słońcu. Planując dłuższe przebywanie na świeżym powietrzu, warto pamiętać, o zasadach bezpiecznego opalania” – tłumaczy Izabela Baj, Dyrektor ds. opieki farmaceutycznej Gemini Polska.

Poznaj 6 zasad bezpiecznego opalania

Filtry do opalania to podstawa

Najważniejszą zasadą, którą należy przestrzegać, chcąc chronić skórę przed negatywnymi skutkami promieniowania UVB i UVA, jest stosowanie kremów z filtrami. Niezależnie czy wybierasz się do biura, na spacer czy plażowanie, zawsze nałóż krem przed wyjściem z domu. Według specjalistów, należy posmarować ciało preparatem z filtrem od 15 do 30 minut przed wyjściem na słońce. Warto pamiętać, że kremy działają jedynie określony czas, dlatego należy aplikować je na skórę co 2 godziny, a także po każdej kąpieli czy spoceniu się. 

Unikaj słońca w godzinach szczytu

Wyjątkowo silne i niebezpieczne promieniowanie ultrafioletowe jest w godzinach między 10:00 a 15:00. Dlatego warto w tym czasie unikać słońca. Jak wykazują eksperci, najlepszymi porami na opalanie się są godziny poranne: 8:00 do 10:00 i popołudniowe: od 15:00 do 18:00. 

Nawadniaj siebie i nawilżaj skórę

Przebywanie w wysokich temperaturach powoduje, że bardzo szybko można się odwodnić. Warto zatem zawsze mieć ze sobą butelkę wody. W okresie letnim zalecane jest, aby wypijać przynajmniej 3 litry wody w ciągu dnia. Należy ją pić często, małymi łykami, nie doprowadzając do nadmiernego uczucia pragnienia. Istotne jest także nawilżanie skóry po opalaniu, która narażona jest na wysuszenie. Dlatego zawsze po kąpieli słonecznej stosuj kremy nawilżające. 

Chroń głowę i oczy

Promieniowanie UV może uszkodzić wzrok, a także doprowadzić do przegrzania czy udaru. Dlatego podczas słonecznych dni należy chronić głowę i oczy. Wychodząc z domu zawsze powinno się mieć kapelusz najlepiej z dużym rondem, który ochroni przed słońcem głowę, uszy, oczy, czoło i nos. Warto też zaopatrzyć się w okulary przeciwsłoneczne z odpowiednim filtrem. 

Chroń znamiona

Istotne jest także zadbanie o znamiona i pieprzyki. Narażenie ich na szkodliwe działanie słońca może doprowadzić do nowotworów skóry. Wybierając się na plażę, najlepiej zasłonić je plastrem lub częścią garderoby. Stosuj także punktowe nakładanie kremów z wysokim filtrem UV – najlepiej 50+. 

Stosuj odpowiednią dietę

Dobrze zbilansowana dieta, wspomoże ochronę skóry przed negatywnym działaniem promieni UV. Warto wybierać produkty bogate w antyoksydanty, w tym głownie w witaminę C, E i beta-karoten. W diecie powinny się zatem znaleźć: marchew, pomidory, papryka, truskawki, a także melon, arbuz czy ogórek, które pomogą nawodnić organizm. Pamiętajmy także, aby posiłki były lekkie i przyjmowane o stałej porze.