Charakter to zbiór cech osobowości, które kształtują nasze zachowania, postawy i reakcje na różne sytuacje. Jest częściowo uwarunkowany genetycznie, a częściowo kształtowany przez doświadczenia życiowe. Czy jednak charakter jest stały i niezmienny przez całe życie, czy też ulega zmianom wraz z wiekiem? Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi, ponieważ badania naukowe wykazują zarówno podobieństwa, jak i różnice w osobowości ludzi w różnych fazach życia. Oto kilka faktów i mitów o charakterze na starość.

Fakt: Charakter zmienia się wraz z wiekiem, ale nie radykalnie

Badania psychologiczne pokazują, że charakter człowieka nie jest stały i niezmienny przez całe życie, ale ulega pewnym zmianom wraz z wiekiem. Te zmiany są jednak stopniowe i subtelne, a nie nagłe i drastyczne. Zmiany te dotyczą głównie pięciu podstawowych wymiarów osobowości, zwanych Wielką Piątką: otwartości na doświadczenia, sumienności, ekstrawersji, ugodowości i neurotyczności. Badania wykazują, że z wiekiem ludzie stają się:

• mniej otwarci na doświadczenia – czyli mniej ciekawi świata, nowości i zmian. Stają się bardziej konserwatywni, tradycyjni i przywiązani do swoich nawyków i poglądów.
• bardziej sumienni – czyli bardziej odpowiedzialni, pracowici i zorganizowani. Stają się bardziej punktualni, dokładni i skrupulatni.
• mniej ekstrawertyczni – czyli mniej towarzyscy, aktywni i energiczni. Stają się bardziej spokojni, powściągliwi i samotni.
• bardziej ugodowi – czyli bardziej życzliwi, współpracujący i empatyczni. Stają się bardziej tolerancyjni, pomocni i lojalni.
• mniej neurotyczni – czyli mniej napięci, lękliwi i drażliwi. Stają się bardziej stabilni emocjonalnie, opanowani i zadowoleni.

Te zmiany są jednak niewielkie i nie dotyczą wszystkich ludzi w ten sam sposób. Niektórzy ludzie mogą zmieniać się bardziej lub mniej niż inni, a niektórzy mogą nawet pozostać tacy sami lub zmieniać się w przeciwnym kierunku. Zmiany te zależą od wielu czynników indywidualnych i społecznych, takich jak geny, zdrowie, edukacja, zawód, rodzina czy kultura.

Mit: Na starość cechy charakteru wyostrzają się

Powszechnie uważa się, że na starość cechy charakteru wyostrzają się. Nie jesteśmy już wtedy przeciętni na kontinuum nasilenia danej wady lub zalety. Sytuujemy się raczej na którymś z biegunów. Jeśli całe życie byliśmy miłymi ludźmi i zawsze chcieliśmy dobrze dla innych, bardzo możliwe, że na starość będziemy osobami jeszcze życzliwszymi. Jeśli natomiast byliśmy marudnymi narzekaczami i zawsze widzieliśmy wszystko w czarnych barwach, bardzo możliwe, że na starość będziemy jeszcze gorszymi pesymistami.

Jednak badania naukowe nie potwierdzają tego mitu. Wręcz przeciwnie – wykazują one, że na starość cechy charakteru raczej łagodnieją niż wyostrzają się. Ludzie stają się bardziej zrównoważeni, elastyczni i zadowoleni ze swojej osobowości. Nie oznacza to jednak, że ludzie na starość stają się tacy sami. Nadal zachowują swoją indywidualność i różnorodność, ale nie są już tak skrajni i radykalni w swoich cechach.

Fakt: Charakter na starość zależy od wielu czynników

Charakter na starość nie jest jedynie wynikiem procesu starzenia się organizmu, ale także wpływu wielu innych czynników, które mogą go kształtować, wzmacniać lub osłabiać. Niektóre z tych czynników to:

• Zdrowie – zdrowie fizyczne i psychiczne ma duży wpływ na charakter na starość. Choroby, bóle, leki, zaburzenia pamięci czy depresja mogą zmieniać osobowość na gorsze, powodując np. większą drażliwość, lęk, smutek czy apatię. Z drugiej strony, dbanie o zdrowie, aktywność fizyczna, zdrowa dieta czy leczenie mogą poprawiać osobowość na lepsze, powodując np. większą radość, spokój, optymizm czy zainteresowanie życiem.
• Edukacja – edukacja to nie tylko formalny poziom wykształcenia, ale także ogólna wiedza i umiejętności nabyte w ciągu życia. Edukacja ma duży wpływ na charakter na starość, ponieważ wpływa na sposób myślenia, rozwiązywania problemów, podejmowania decyzji czy komunikowania się z innymi. Edukacja może również zapewniać źródło satysfakcji, dumy i poczucia własnej wartości.
• Zawód – zawód to nie tylko sposób zarabiania na życie, ale także forma realizacji własnych pasji, talentów i ambicji. Zawód ma duży wpływ na charakter na starość, ponieważ kształtuje nasze nawyki, postawy i role społeczne. Zawód może również wpływać na nasze poczucie sensu i celu życia.
• Rodzina – rodzina to nie tylko grupa osób spokrewnionych lub związanych małżeńsko, ale także źródło miłości, wsparcia i bezpieczeństwa. Rodzina ma duży wpływ na charakter na starość, ponieważ wpływa na nasze emocje, potrzeby i wartości. Rodzina może również zapewniać nam towarzystwo, poczucie przynależności i akceptacji.
• Kultura – kultura to nie tylko zbiór norm i zwyczajów obowiązujących w danym społeczeństwie lub grupie etnicznej, ale także sposób postrzegania siebie i świata. Kultura ma duży wpływ na charakter na starość, ponieważ wpływa na nasze poglądy, przekonania i postawy. Kultura może również zapewniać nam źródło inspiracji, tradycji i dziedzictwa.

Mit: Charakter na starość jest nie do zmiany

Powszechnie uważa się, że charakter na starość jest nie do zmiany. Uważa się, że ludzie stają się uparci, sztywni i niechętni do zmian. Uważa się również, że ludzie tracą możliwość uczenia się nowych rzeczy i rozwijania się. Uważa się wreszcie, że ludzie są skazani na swoją osobowość i nie mogą jej zmienić.

Jednak badania naukowe nie potwierdzają tego mitu. Wręcz przeciwnie – wykazują one, że charakter na starość jest plastyczny i podatny na zmiany. Ludzie mogą zmieniać swoją osobowość na starość pod wpływem różnych czynników, takich jak nowe doświadczenia, wyzwania, cele czy relacje. Ludzie mogą również świadomie pracować nad swoim charakterem, stosując różne techniki, takie jak terapia, medytacja, afirmacje czy coaching. Ludzie mogą również uczyć się nowych rzeczy i rozwijać swoje zainteresowania i pasje. Ludzie nie są więc skazani na swoją osobowość i nie muszą się z nią godzić, jeśli im nie odpowiada.

Adopcja psa lub kota to piękny i odpowiedzialny krok, który może zmienić życie zarówno zwierzaka, jak i człowieka. Przygarnięcie bezdomnego lub porzuconego pupila to nie tylko okazanie mu miłości i szacunku, ale także danie mu drugiej szansy na szczęście. Jednak adopcja psa lub kota nie jest prostą sprawą, która można załatwić od ręki. Wymaga ona przygotowania, świadomości i zaangażowania. W tym artykule dowiesz się, jak przebiega proces adopcyjny, jakie są warunki i wymagania, jak się przygotować na przybycie nowego członka rodziny i jak dbać o niego na co dzień.

Skąd adoptować psa lub kota?

Psa lub kota można adoptować z różnych źródeł, takich jak:

• Schroniska dla zwierząt – to miejsca, w których przebywają psy i koty odebrane z ulicy, z interwencji lub z nieodpowiedzialnych hodowli. Schroniska zapewniają zwierzętom podstawową opiekę weterynaryjną, karmę i schronienie, ale nie mogą zastąpić im prawdziwego domu. Schroniska często są przepełnione i borykają się z brakiem funduszy i wolontariuszy. Adopcja psa lub kota ze schroniska to nie tylko ratowanie jego życia, ale także zwolnienie miejsca dla innego potrzebującego zwierzaka.
• Fundacje i stowarzyszenia prozwierzęce – to organizacje, które zajmują się pomocą zwierzętom w potrzebie. Fundacje i stowarzyszenia często współpracują ze schroniskami lub prowadzą własne punkty adopcyjne lub domy tymczasowe. Są one bardziej elastyczne i indywidualne w podejściu do adopcji, ponieważ znają charakter i potrzeby swoich podopiecznych. Adopcja psa lub kota z fundacji lub stowarzyszenia to nie tylko wsparcie ich działalności, ale także gwarancja dobrej opieki przed i po adopcyjnej.
• Osoby prywatne – to ludzie, którzy z różnych powodów chcą oddać swojego psa lub kota do adopcji. Mogą to być właściciele, którzy nie mogą się nim zająć z powodu choroby, wyjazdu czy zmiany sytuacji życiowej. Mogą to być też znalazcy, którzy przygarnęli zwierzaka z ulicy lub z ogłoszenia i szukają dla niego nowego domu. Adopcja psa lub kota od osoby prywatnej to nie tylko pomoc jej i zwierzakowi, ale także możliwość poznania historii i zachowania pupila.

Jak przebiega proces adopcyjny?

Proces adopcyjny może się różnić w zależności od źródła, z którego chcemy adoptować psa lub kota. Jednak ogólnie składa się on z następujących etapów:

• Wybór psa lub kota – to pierwszy i najważniejszy krok, który wymaga dokładnego przemyślenia i rozeznania. Nie powinniśmy kierować się wyłącznie wyglądem czy sympatią, ale także dopasowaniem charakteru, aktywności i potrzeb zwierzaka do naszego stylu życia, warunków mieszkaniowych i oczekiwań. Powinniśmy również sprawdzić stan zdrowia, wiek i historię pupila oraz ewentualne problemy behawioralne czy specjalne wymagania.
• Kontakt z organizacją lub osobą prywatną – to drugi krok, który polega na nawiązaniu komunikacji z podmiotem odpowiedzialnym za adopcję. Może to być telefon, e-mail lub wiadomość przez portal społecznościowy. Powinniśmy przedstawić się, wyrazić zainteresowanie konkretnym psem lub kotem i zapytać o warunki i procedurę adopcyjną.
• Wypełnienie ankiety przedadopcyjnej – to trzeci krok, który polega na udzieleniu informacji na temat nas samych, naszej rodziny, warunków mieszkaniowych, doświadczenia z zwierzętami i motywacji do adopcji. Ankieta przedadopcyjna służy do weryfikacji naszej wiarygodności i gotowości na przyjęcie nowego członka rodziny. Może być w formie pisemnej lub ustnej.
• Wizyta przedadopcyjna – to czwarty krok, który polega na spotkaniu się z organizacją lub osobą prywatną oraz z psem lub kotem, którym jesteśmy zainteresowani. Wizyta przedadopcyjna służy do zapoznania się z pupilem, sprawdzenia jego zachowania i reakcji na nas oraz do zadania dodatkowych pytań dotyczących jego opieki. Wizyta przedadopcyjna może odbyć się w schronisku, domu tymczasowym, punkcie adopcyjnym lub u osoby prywatnej.
• Podpisanie umowy adopcyjnej – to piąty krok, który polega na sfinalizowaniu formalności prawnych związanych z adopcją. Umowa adopcyjna jest dokumentem, który określa prawa i obowiązki obu stron oraz warunki, na jakich następuje przekazanie psa lub kota. Umowa adopcyjna może zawierać także klauzule dotyczące sterylizacji, czipowania, wizyt poadopcyjnych czy zwrotu zwierzaka w razie problemów.
• Przyjęcie psa lub kota do domu – to szósty i ostatni krok, który polega na zabraniu pupila do swojego mieszkania i zapewnieniu mu odpowiednich warunków do życia. Powinniśmy przygotować dla niego miejsce do spania, miski z karmą i wodą, zabawki, kuwetę lub smycz i obrożę. Powinniśmy także zadbać o profilaktykę zdrowotną, taką jak szczepienia, odrobaczanie czy leczenie pcheł i kleszczy. Przede wszystkim powinniśmy dać psu lub kotu czas na aklimatyzację i nawiązanie więzi z nami i innymi domownikami.

Rozwód to jedno z najtrudniejszych doświadczeń, jakie mogą spotkać człowieka. Oznacza on koniec małżeństwa, zerwanie więzi emocjonalnej i materialnej, a także zmianę całego dotychczasowego życia. Rozwód często wiąże się z bólem, żalem, gniewem, poczuciem winy i straty. Niektórzy ludzie jednak po pewnym czasie zaczynają tęsknić za swoim byłym małżonkiem lub małżonką i zastanawiają się, czy nie warto spróbować jeszcze raz. Czy powrót do siebie po rozwodzie jest możliwy i czy ma sens? Jakie są zalety i wady takiego rozwiązania? I jak się do takiego powrotu przygotować?

Dlaczego ludzie chcą wracać do siebie po rozwodzie?

Istnieje wiele powodów, dla których ludzie mogą chcieć wrócić do siebie po rozwodzie. Niektóre z nich to:

• Nostalgia – po rozwodzie ludzie często wspominają tylko te dobre chwile, które spędzili ze swoim partnerem lub partnerką. Zapominają o problemach, konfliktach i niedopasowaniu, które doprowadziły do rozstania. Nostalgia może być silnym motywatorem do ponownego nawiązania kontaktu i próby odbudowania relacji.
• Samotność – rozwód oznacza utratę osoby, z którą dzieliliśmy życie przez wiele lat. Niełatwo jest się przyzwyczaić do nowej sytuacji i stworzyć sobie nowe nawyki i rutyny. Samotność może być bardzo bolesna i skłaniać do szukania pocieszenia u byłego małżonka lub małżonki.
• Współzależność – niektóre małżeństwa są oparte na wzajemnej zależności emocjonalnej, finansowej lub praktycznej. Po rozwodzie ludzie mogą mieć trudności z radzeniem sobie samodzielnie i potrzebować wsparcia byłego partnera lub partnerki. Współzależność może być również powodem, dla którego ludzie nie decydują się na rozwód, mimo że są nieszczęśliwi w związku.
• Nadzieja – niektórzy ludzie wierzą, że ich były małżonek lub małżonka się zmienił lub zmieni i że tym razem będzie inaczej. Nadzieja może być podtrzymywana przez obietnice, przeprosiny lub gesty byłego partnera lub partnerki. Nadzieja może być również wynikiem idealizacji byłego małżonka lub małżonki i ignorowania jego lub jej wad i błędów.
• Miłość – niektórzy ludzie po prostu nadal kochają swojego byłego małżonka lub małżonkę i nie potrafią się z nim lub nią rozstać. Miłość może być silniejsza niż rozum i przekonywać do dawania kolejnych szans. Miłość może być również podstawą do pracy nad sobą i nad związkiem.

Jakie są zalety i wady powrotu do siebie po rozwodzie?

Powrót do siebie po rozwodzie może mieć zarówno zalety, jak i wady. Niektóre z nich to:

• Zalety:
  • Możliwość naprawienia błędów i poprawienia relacji
  • Możliwość odzyskania zaufania i szacunku
  • Możliwość ponownego przeżywania miłości i namiętności
  • Możliwość zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa sobie i dzieciom
  • Możliwość cieszenia się wspólnymi wspomnieniami i planami
• Wady:
  • Ryzyko powtórzenia się problemów i konfliktów
  • Ryzyko utraty szansy na nowy i lepszy związek
  • Ryzyko pogłębienia ran i urazów
  • Ryzyko odrzucenia i rozczarowania
  • Ryzyko utraty wiarygodności i szacunku w oczach innych ludzi

Jak się przygotować do powrotu do siebie po rozwodzie?

Powrót do siebie po rozwodzie nie jest łatwym ani oczywistym krokiem. Wymaga on przemyślenia, rozmowy i zaangażowania. Oto kilka porad, jak się do niego przygotować:

• Bądź pewien lub pewna swojej decyzji – zanim zdecydujesz się na powrót do swojego byłego małżonka lub małżonki, upewnij się, że robisz to z właściwych powodów. Nie daj się ponieść emocjom, lecz racjonalnie przeanalizuj sytuację. Zastanów się, co cię do tego skłania, co chcesz osiągnąć i jakie są twoje oczekiwania. Nie podejmuj decyzji pod wpływem presji, lęku lub winy.
• Porozmawiaj ze swoim byłym małżonkiem lub małżonką – jeśli jesteś pewien lub pewna, że chcesz wrócić do swojego byłego partnera lub partnerki, skontaktuj się z nim lub nią i zaproponuj rozmowę. Nie zakładaj, że on lub ona czuje to samo co ty i jest gotowy lub gotowa na powrót. Bądź szczerzy i otwarci. Wyraź swoje uczucia, motywacje i potrzeby. Zapytaj o jego lub jej zdanie, oczekiwania i warunki. Nie naciskaj, nie manipuluj i nie błagaj. Szanuj jego lub jej decyzję.
• Skorzystaj z pomocy specjalisty – jeśli ty i twój były małżonek lub małżonka zdecydujecie się na powrót do siebie, warto skorzystać z pomocy specjalisty, np. terapeuty małżeńskiego. Specjalista pomoże wam przepracować przyczyny waszego rozwodu, rozwiązać wasze problemy i konflikty, a także nauczyć się lepiej komunikować i współpracować. Specjalista pomoże wam również stworzyć nową jakość waszej relacji, opartą na wzajemnym szacunku, zaufaniu i miłości.
• Dajcie sobie czas – powrót do siebie po rozwodzie nie oznacza automatycznego powrotu do stanu sprzed rozstania. Nie spodziewajcie się od razu cudów i nie wymagajcie od siebie za wiele. Dajcie sobie czas na odbudowanie waszej relacji krok po kroku. Nie śpieszcie się z podejmowaniem ważnych decyzji, takich jak ponowne zamieszkanie razem, ponowne ślubowanie sobie wierności czy planowanie dzieci. Nie porównujcie się z innymi parami, które wróciły do siebie po rozwodzie. Każdy związek jest inny i ma swoje tempo i dynamikę. Skupcie się na sobie i na tym, co jest dla was dobre.
• Bądźcie cierpliwi i wyrozumiali – powrót do siebie po rozwodzie może być pełen wyzwań i trudności. Możecie napotkać na niezrozumienie, krytykę lub sprzeciw ze strony waszych rodzin, przyjaciół czy dzieci. Możecie również mieć wątpliwości, lęki lub wyrzuty sumienia. Bądźcie cierpliwi i wyrozumiali zarówno dla siebie, jak i dla swojego partnera lub partnerki. Nie poddawajcie się na pierwszej przeszkodzie, lecz szukajcie wsparcia i rozwiązań.
• Cieszcie się sobą i swoim związkiem – powrót do siebie po rozwodzie to również szansa na ponowne odkrywanie siebie i swojego partnera lub partnerki. Cieszcie się sobą i swoim związkiem. Doceniajcie to, co was łączy i co was różni. Odnawiajcie swoją intymność i namiętność. Robicie sobie niespodzianki i prezenty. Planujcie wspólne wyjścia i podróże. Śmiejcie się i bawcie się razem.