Author

Redakcja

Browsing
Reklama

Batikowanie jest techniką dekorowania tkanin, która ma długą historię i jest popularna w wielu kulturach na całym świecie. Polega na ręcznym nanoszeniu wzorów na tkaninę przy użyciu wosku lub kleju, który chroni wybrane obszary przed farbowaniem. Proces batikowania obejmuje powtarzające się aplikacje wosku, farbowanie tkaniny, a następnie usuwanie wosku, aby odsłonić wzory i kolory. Efektem końcowym jest unikalna tkanina z pięknymi, ręcznie wykonanymi wzorami.

Czy batikowanie jest dobrym pomysłem na hobby?

Tak! Zdecydowanie! Batikowanie może być nie tylko twórczym i relaksującym zajęciem, ale również doskonałym sposobem na rozwijanie swojej kreatywności. Tworzenie wzorów, dobieranie kolorów i eksperymentowanie z różnymi technikami farbowania daje ogromną satysfakcję artystyczną.

Batikowanie może być również doskonałym sposobem na wyprowadzenie się ze strefy komfortu i eksplorowanie nowych dziedzin sztuki. To interaktywne zajęcie, które pozwala na odkrywanie własnego stylu i wyrażanie swojej osobowości poprzez ręczne tworzenie wzorów na tkaninach.

Jeśli jesteś zainteresowany nauką batikowania, istnieje wiele miejsc, w których możesz zdobyć wiedzę i umiejętności w tej dziedzinie. Oto kilka sugestii:

  1. Kursy i warsztaty: Wielu artystów i placówek edukacyjnych oferuje kursy batikowania. Możesz poszukać w lokalnych szkołach artystycznych, centrum kulturalnych lub warsztatów, które oferują zajęcia z batikowania. Takie kursy będą prowadzone przez doświadczonych instruktorów, którzy nauczą cię podstawowych technik i pomogą rozwijać twoje umiejętności.
  2. Internetowe samouczki: Internet jest pełen zasobów, które mogą pomóc ci nauczyć się batikowania. Na platformach takich jak YouTube możesz znaleźć wiele samouczków wideo, w których artyści krok po kroku pokazują proces batikowania i udzielają praktycznych wskazówek.
  3. Książki i podręczniki: Możesz również zainwestować w książki i podręczniki poświęcone technice batikowania. Takie źródła dostarczą ci teoretycznej wiedzy na temat tej sztuki, przedstawią różne wzory i metody, a także zainspirują cię do własnych eksperymentów.
  1. Lokalne społeczności artystyczne: Dołączenie do lokalnych grup artystycznych lub stowarzyszeń może być doskonałą okazją do nauki batikowania. Często organizowane są tam spotkania, warsztaty i wystawy, na których można spotkać innych pasjonatów tej techniki i wymieniać się doświadczeniami. Możesz również znaleźć mentorów, którzy podzielą się swoją wiedzą i pomogą ci w rozwoju umiejętności.
  2. Onlineowe kursy: Istnieje wiele platform edukacyjnych oferujących kursy online z batikowania. Możesz zarejestrować się na takim kursie, który pozwoli ci uczyć się w własnym tempie, w dogodnym dla ciebie czasie. Tego rodzaju kursy często oferują wskazówki, techniki, demonstracje wideo i możliwość komunikacji z innymi uczestnikami kursu.
  3. Samodzielne eksperymentowanie: Jeśli preferujesz naukę na własną rękę, możesz zacząć od eksperymentowania z batikowaniem w domu. Zakup specjalnego wosku batikowego, farb do tkanin i białych tkanin, a następnie po prostu zacznij tworzyć. Przeżyj proces, ucz się na błędach i eksperymentuj z różnymi technikami, aby odkryć własny styl i techniki.

Batikowanie to nie tylko forma artystycznego wyrazu, ale także sposób na relaksację i odpoczynek. Możesz poświęcić czas na tworzenie pięknych i unikalnych przedmiotów, takich jak chusty, poduszki, koszule czy obrazy, które mogą być również doskonałymi prezentami dla bliskich.

Nie ważne, czy wybierzesz tradycyjne podejście do batikowania czy eksperymentowanie z nowoczesnymi technikami, to pewne, że odkryjesz radość twórczego procesu i satysfakcję z własnoręcznie stworzonych dzieł. Batikowanie może być nie tylko hobby, ale także drogą do wyrażania siebie artystycznie i rozwijania swojego talentu.

Reklama

Hulajnoga elektryczna to świetny sposób na szybkie i ekologiczne poruszanie się po mieście. Jednak aby cieszyć się jazdą na hulajnodze elektrycznej, należy pamiętać o bezpieczeństwie własnym i innych uczestników ruchu. Dlatego warto zapoznać się z przepisami i zasadami dotyczącymi hulajnóg elektrycznych i stosować się do nich. W ten sposób można uniknąć mandatów, wypadków i konfliktów na drodze.

Czym jest hulajnoga elektryczna?

Hulajnoga elektryczna to pojazd napędzany silnikiem elektrycznym zasilanym akumulatorem. Hulajnoga składa się z kierownicy, podestu, kół i hamulców. Niektóre modele posiadają również amortyzację, wyświetlacz, oświetlenie i sygnał dźwiękowy. Hulajnoga elektryczna jest sterowana za pomocą manetki gazu i hamulca umieszczonych na kierownicy.

Prędkość hulajnogi elektrycznej

Prędkość hulajnogi elektrycznej zależy od mocy silnika, pojemności akumulatora i warunków jazdy. Według przepisów ruchu drogowego w Polsce, kierujący hulajnogą elektryczną nie może przekraczać prędkości 20 km/h na drodze dla rowerów, jezdni z ograniczeniem do 30 km/h lub chodniku w wyjątkowych sytuacjach. Jednak na rynku dostępne są modele hulajnóg elektrycznych, które osiągają znacznie większe prędkości, nawet do 100 km/h. Takie hulajnogi mogą być używane tylko na terenach prywatnych lub zamkniętych.

Rodzaje hulajnóg elektrycznych

Hulajnogi elektryczne można podzielić na różne rodzaje ze względu na:

  • Moc silnika – im większa moc, tym większa prędkość i lepsze pokonywanie wzniesień. Moc silnika może wynosić od kilkudziesięciu do kilkuset watów.
  • Zasięg na jednym ładowaniu – zależy od pojemności akumulatora i warunków jazdy. Zasięg może wynosić od kilku do kilkudziesięciu kilometrów.
  • Rozmiar kół – im większe koła, tym lepsza stabilność i komfort jazdy. Rozmiar kół może wynosić od 5 do 10 cali.
  • Waga i składanie – im lżejsza i łatwiej składana hulajnoga, tym łatwiej ją przenosić i przechowywać. Waga może wynosić od kilku do kilkunastu kilogramów.

Czy hulajnoga elektryczna jest bezpieczna?

Hulajnoga elektryczna jest bezpieczna pod warunkiem przestrzegania zasad ruchu drogowego i zachowania ostrożności podczas jazdy. Aby zapewnić sobie bezpieczeństwo, należy:

  • Wybierać hulajnogę odpowiednią do swojego wzrostu, wagi i umiejętności.
  • Sprawdzać stan techniczny hulajnogi przed każdym użyciem.
  • Nosić kask i inne elementy ochronne, takie jak rękawice, ochraniacze na kolana i łokcie.
  • Jeździć zgodnie z przepisami ruchu drogowego i dostosowywać prędkość do warunków na drodze.
  • Unikać jeżdżenia po nierównych nawierzchniach, wodzie, piasku i błocie.
  • Nie przewozić dodatkowych osób lub przedmiotów na hulajnodze.
  • Nie używać hulajnogi pod wpływem alkoholu lub innych środków odurzających.

Na co zwrócić uwagę przy zakupie hulajnogi elektrycznej?

Przy zakupie hulajnogi elektrycznej warto zwrócić uwagę na następujące parametry:

  • Moc silnika – powinna być dostosowana do oczekiwanej prędkości i terenu jazdy. Zwykle wystarczy moc około 250-350 W.
  • Zasięg na jednym ładowaniu – powinien być wystarczający do pokonania planowanej trasy. Zwykle wystarczy zasięg około 20-30 km.
  • Rozmiar kół – powinien zapewniać stabilność i komfort jazdy. Zwykle wystarczy rozmiar około 8-10 cali.
  • Waga i składanie – powinny ułatwiać przenoszenie i przechowywanie hulajnogi. Zwykle wystarczy waga około 10-15 kg i możliwość złożenia hulajnogi w kilka sekund.
  • Funkcje dodatkowe – mogą zwiększać bezpieczeństwo i komfort jazdy. Przydatne mogą być np. amortyzacja, wyświetlacz, oświetlenie, sygnał dźwiękowy, tempomat, aplikacja mobilna.

O czym pamiętać podczas jazdy na hulajnodze elektrycznej?

Podczas jazdy na hulajnodze elektrycznej należy pamiętać o kilku ważnych kwestiach:

  1. Przed każdą jazdą należy sprawdzić stan techniczny hulajnogi, w szczególności stan akumulatora, hamulców i opon.
  2. Podczas jazdy należy zachować ostrożność i dostosować prędkość do warunków na drodze. Należy unikać nagłych zwrotów i hamowań oraz jeżdżenia po nierównych nawierzchniach.
  3. Podczas jazdy należy przestrzegać zasad ruchu drogowego i ustępować pierwszeństwa pieszym i innym pojazdom. Należy również używać sygnału dźwiękowego lub gestów ręką w celu sygnalizowania swoich zamiarów.
  4. Podczas jazdy należy nosić kask i inne elementy ochronne, takie jak rękawice, ochraniacze na kolana i łokcie. Należy również ubierać się odpowiednio do pogody i warunków oświetleniowych.
  5. Po zakończeniu jazdy należy odpowiednio zadbać o hulajnogę, czyli np. naładować akumulator, oczyścić podest i koła oraz zabezpieczyć hulajnogę przed kradzieżą lub uszkodzeniem.

Czy każdy może jeździć na hulajnodze elektrycznej?

Hulajnoga elektryczna jest pojazdem, który może być używany przez osoby w różnym wieku i o różnych umiejętnościach. Jednak nie każdy może jeździć na hulajnodze elektrycznej bez ograniczeń. W Polsce obowiązują pewne przepisy i zasady dotyczące korzystania z hulajnóg elektrycznych, które należy znać i respektować. Oto niektóre z nich:

  • Hulajnoga elektryczna jest uznawana za rower i podlega tym samym przepisom ruchu drogowego co rower.
  • Hulajnoga elektryczna może poruszać się po drogach dla rowerów, chodnikach i drogach publicznych, jeśli nie ma innej możliwości. Nie może poruszać się po autostradach, drogach ekspresowych i drogach dla pieszych.
  • Hulajnoga elektryczna nie może przekraczać prędkości 25 km/h. Jeśli ma większą moc silnika lub prędkość maksymalną, musi być zarejestrowana i ubezpieczona jak motorower lub motocykl.
  • Hulajnoga elektryczna musi być wyposażona w hamulec, dzwonek lub sygnalizator dźwiękowy oraz oświetlenie przednie i tylne. Jeśli jest używana w nocy lub przy złej widoczności, musi mieć również odblaski.
  • Hulajnoga elektryczna może być używana przez osobę powyżej 10 roku życia. Osoba poniżej 18 roku życia musi posiadać kartę rowerową lub prawo jazdy kategorii AM. Osoba powyżej 18 roku życia nie musi posiadać żadnego dokumentu uprawniającego do jazdy na hulajnodze elektrycznej.
  • Hulajnoga elektryczna może przewozić tylko jedną osobę. Nie można na niej przewozić dzieci, zwierząt ani innych przedmiotów.

Reklama

Według niektórych źródeł, możliwe jest osiwienie w ciągu jednej nocy pod wpływem silnego stresu lub choroby autoimmunologicznej. Są jednak naukowcy, którzy kwestionują możliwość tak szybkiej zmiany koloru włosów i uważają, że jest to mit.

Legenda o Marii Antoninie

Maria Antonina to postać znana z kart historii jako królowa Francji, która zginęła na gilotynie podczas rewolucji francuskiej. Według legendy, w noc przed swoją egzekucją jej włosy zmieniły kolor na zupełnie biały. Zjawisko to nazwano syndromem Marii Antoniny i wiązano je z silnym stresem i traumą, które miały wpływ na pigmentację włosów.

Czym jest syndrom Marii Antoniny?

Syndrom Marii Antoniny to nagłe osiwienie, czyli całkowite wybielenie włosów. Zjawisko to wzięło swoją nazwę od imienia francuskiej królowej, ale nie jest ono unikalne dla niej. Na przestrzeni dziejów można znaleźć wiele podobnych przypadków osób, u których ciemne włosy gwałtownie zmieniły kolor. Są to chociażby:

  • Thomas More, angielski pisarz i prawnik, który osiwiał tuż przed swoją śmiercią na skutek nieuznania małżeństwa Henryka VIII z Anną Boleyn.
  • Maria królowa Szkocji, która osiwiała w więzieniu, czekając na egzekucję z rozkazu Elżbiety I.
  • Wojciech Sumliński, polski dziennikarz śledczy, który utrzymuje, że osiwiał w ciągu czterech dni spędzonych w areszcie w 2008 roku.
  • Sara Eisenman, amerykańska pisarka i modelka, która opowiedziała w mediach, że osiwiała w wieku 21 lat i to w błyskawicznym tempie.

Jakie są przyczyny syndromu Marii Antoniny?

Naukowcy nie są zgodni co do dokładnych przyczyn i mechanizmów syndromu Marii Antoniny. Niektórzy uważają, że jest on związany ze schorzeniem autoimmunologicznym, jakim jest łysienie plackowate. W jego przebiegu dochodzi do nadreaktywności układu immunologicznego, który atakuje mieszki włosowe zawierające pigment (melaninę), doprowadzając do ich gwałtownego wypadania. W ten sposób na głowie zostają tylko włosy siwe lub białe, które są pozbawione melaniny i nie są atakowane przez przeciwciała.

Inni naukowcy twierdzą, że syndrom Marii Antoniny jest wynikiem stresu oksydacyjnego, który powoduje zachwianie równowagi między ilością antyoksydantów i wolnych rodników tlenowych w organizmie. Nadmiar wolnych rodników aktywuje proces starzenia się komórek i tkanek, w tym również melanocytów odpowiedzialnych za produkcję melaniny. W efekcie włosy tracą swój naturalny kolor i stają się siwe lub białe.

Jak leczyć syndrom Marii Antoniny?

Syndrom Marii Antoniny nie jest chorobą zagrażającą życiu lub zdrowiu, ale może być źródłem dyskomfortu psychicznego i obniżenia samooceny. Nie ma jednej skutecznej metody leczenia tego zjawiska, ponieważ jego przyczyny są niejasne i indywidualne. Niektóre możliwe sposoby radzenia sobie z syndromem Marii Antoniny to:

  • Farbowanie włosów na pożądany kolor lub akceptacja siwizny jako naturalnego elementu urody.
  • Stosowanie suplementów diety zawierających witaminy i minerały, które wspomagają zdrowie włosów i skóry, np. biotynę, cynk, miedź, selen.
  • Unikanie czynników stresogennych i dbanie o zdrowy tryb życia, który zapewnia odpowiednią ilość snu, odpoczynku, aktywności fizycznej i zrównoważonej diety.
  • Konsultacja z lekarzem dermatologiem lub trychologiem, który może zlecić odpowiednie badania i zastosować leczenie farmakologiczne lub zabiegi kosmetyczne, np. mezoterapię, mikronakłucia, laseroterapię.

Syndrom Marii Antoniny to rzadkie i fascynujące zjawisko, które pokazuje, jak silny wpływ na nasz wygląd może mieć nasz stan psychiczny. Choć nie jest ono niebezpieczne dla zdrowia, może być oznaką innych problemów lub schorzeń, dlatego warto skonsultować się z lekarzem w przypadku jego wystąpienia.

Reklama

Hipoteka odwrócona, znana również jako „reverse mortgage”, to specyficzna forma pożyczki, która umożliwia osobom starszym czerpanie korzyści z wartości ich nieruchomości, nie tracąc przy tym prawa do zamieszkiwania w niej. To innowacyjne rozwiązanie finansowe stało się popularne w wielu krajach, dając starszym osobom większą niezależność finansową i elastyczność w zarządzaniu swoimi zasobami.

Jak działa odwrócona hipoteka?

W tradycyjnej hipotece osoba pożycza pieniądze od banku, a nieruchomość służy jako zabezpieczenie dla kredytu. W przypadku odwróconej hipoteki jest to odwrotnie – bank wypłaca środki osobie starszej na podstawie wartości jej nieruchomości. To oznacza, że osoba starsza nie spłaca miesięcznych rat kredytowych ani nie traci prawa do mieszkania w swoim domu. Zobowiązanie spłaca się dopiero w momencie sprzedaży nieruchomości lub w przypadku śmierci właściciela.

Podstawowe zalety odwróconej hipoteki są następujące:

  1. Dodatkowe źródło dochodu: Osoba starsza może uzyskać dostęp do środków finansowych, które pozwolą jej zabezpieczyć bieżące potrzeby finansowe, w tym opłacanie rachunków, leków czy podróży.
  2. Niezależność finansowa: Odwrócona hipoteka daje starszej osobie większą niezależność, pozwalając na utrzymanie standardu życia, bez konieczności sprzedawania nieruchomości.
  3. Zachowanie prawa do zamieszkania: Jednym z najważniejszych aspektów odwróconej hipoteki jest fakt, że osoba starsza nadal ma prawo mieszkać w swoim domu, co jest niezwykle ważne dla poczucia bezpieczeństwa i stabilności.
  4. Brak spłaty rat: W odróżnieniu od tradycyjnej hipoteki, w przypadku odwróconej hipoteki nie ma konieczności regularnego spłacania rat. Zobowiązanie jest uregulowane dopiero po zbyciu nieruchomości.

Należy jednak pamiętać, że odwrócona hipoteka ma również pewne ograniczenia i ryzyka. Banki określają warunki, w tym minimalny wiek osoby starającej się o ten rodzaj pożyczki oraz minimalną wartość nieruchomości. Ponadto, w przypadku sprzedaży nieruchomości, po zaspokojeniu zobowiązań finansowych może być ograniczony dostęp do pozostałej kwoty sprzedaży.

Decyzja o skorzystaniu z odwróconej hipoteki powinna być starannie przemyślana i dobrze przemyślana. Przed podjęciem decyzji warto skonsultować się z doradcą finansowym lub prawnym, który pomoże zrozumieć wszystkie aspekty i konsekwencje odwróconej hipoteki.

W niektórych krajach istnieją również programy rządowe, które wspierają odwróconą hipotekę i zapewniają dodatkowe zabezpieczenia dla osób starszych. Przed złożeniem wniosku warto zasięgnąć informacji na temat takich programów, aby lepiej zrozumieć dostępne opcje i korzyści.

Ważne jest również zwrócenie uwagi na potencjalne ryzyka związane z odwróconą hipoteką. Należy rozważyć takie czynniki jak długoterminowe koszty odsetek, możliwość zmiany wartości nieruchomości na rynku, a także dziedziczenie nieruchomości przez potomków. Przed podjęciem decyzji należy dokładnie przeanalizować te kwestie i skonsultować się z ekspertem, aby mieć pełną świadomość związanych z nimi implikacji.

Odwrócona hipoteka może stanowić wartościowe rozwiązanie dla osób starszych, które chcą czerpać korzyści z wartości swojej nieruchomości bez konieczności jej sprzedaży. Odpowiednie zrozumienie zasad, warunków i potencjalnych ryzyk jest kluczowe, aby podjąć dobrze przemyślaną decyzję. Dlatego ważne jest, aby skonsultować się z profesjonalistami i dokładnie zbadać wszystkie dostępne opcje.

Reklama

82 proc. Polaków umie jeździć na rowerze, ale ilu z nich wybiera ten środek transportu na co dzień? Okazuje się, że zaledwie 18 proc. Jazdę na rowerze częściej traktujemy jako dyscyplinę sportową1. A przecież to idealna forma ruchu nie tylko od święta, zwłaszcza gdy doskwiera nam ból kolan czy kręgosłupa!

Jazda na rowerze nie wymaga specjalnego przygotowania czy długotrwałego treningu, aby móc się cieszyć z kilkukilometrowej przejażdżki. Jest to sport, który może uprawiać każdy, niezależnie od poziomu sprawności fizycznej, ponieważ obciążenia dobieramy indywidualnie w trakcie jazdy, uwzględniając samopoczucie, formę oraz stan zdrowia. Warto jednak poświęcić chwilę na zaplanowanie trasy: – Ważne, by zaplanować wycieczkę tak, żeby nie przekraczała naszych możliwości. Wraz z długotrwałym wysiłkiem aerobowym, jakim jest jazda na rowerze, poprawiamy nasze krążenie, wzmacniamy mięśnie oraz spalamy kalorie. Rower jest jedną z najbezpieczniejszych form ruchu, umożliwiających rozpoczęcie kontaktu ze sportem, dlatego zalecany jest osobom z nadwagą, które chcą zacząć się ruszać, ale muszą robić to mądrze – tłumaczy dr n. med. Przemysław Krakowski, specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu w Szpitalu Carolina należącym do Grupy LUX MED.

dr n. med. Przemysław Krakowski, specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu

dr n. med. Przemysław Krakowski, specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu

Rower jak lekarstwo

Jazda na rowerze zalecana jest także osobom, które cierpią na chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych, ponieważ jednostajny ruch odżywia chrząstkę stawową oraz pozwala na bezpieczną i długotrwałą wymianę płynu stawowego. Jego cyrkulacja zmniejsza ilość prozapalnych cząsteczek w jamie stawu, redukując dolegliwości bólowe i spowalniając proces uszkadzania, a nawet starzenia się chrząstki.

– Trzeba pamiętać, że niektóre sporty, np. bieganie, mogą w łatwy sposób prowadzić do przeciążeń. Jazda na rowerze różni się od innych dyscyplin tym, że wykonywany jest płynny ruch stawu kolanowego. Ponadto chrząstka stawowa odżywiana jest bezpośrednio z płynu stawowego poprzez dyfuzję, a czynnikiem wpływającym na jakość tego procesu jest ruch. Dzięki niemu dochodzi do ciągłej wymiany metabolitów oraz składników odżywczych pomiędzy chrząstką a płynem stawowym – wyjaśnia specjalista.

Również kręgosłup (choć mogłoby się wydawać, że nie) podziękuje za systematyczną jazdę na rowerze. Ból kręgosłupa nie jest przeciwwskazaniem do rekreacyjnej przejażdżki. Jazda wzmacnia osłabione mięśnie kończyn dolnych, a także mięśnie przykręgosłupowe. Trzeba jednak pamiętać o prawidłowej postawie: plecy powinny być proste, a tułów – lekko pochylony do przodu. Ważne są także tzw. amortyzatory w rowerach – nadmierne wstrząsy w trakcie jazdy niekorzystnie wpływają na kondycje krążków międzykręgowych.

Zasady „zdrowej” jazdy

Przed jazdą na rowerze warto wykonać rozgrzewkę, która przygotowuje organizm do wysiłku – aktywizuje ona nie tylko mięśnie, ale także układ sercowo-naczyniowy czy oddechowy. Ponadto minimalizujemy ryzyko kontuzji. Choć jazda na rowerze uznawana jest za jedną z bezpieczniejszych dyscyplin, to i tu urazy także się zdarzają. Są to m.in. kontuzje nadgarstków, łokcia czy obręczy barkowej, a także głowy. Dlatego podstawową zasadą jest stosowanie kasku, niezależnie, gdzie jedziemy i ile kilometrów chcemy pokonać. Kolejną istotną kwestią jest dobór odpowiedniego roweru – jego typu oraz wielkości.

– Pierwszym pytaniem, na jakie warto sobie odpowiedzieć, to: w jakim celu kupujemy rower – czy będziemy na nim jeździć do pracy, a może planujemy weekendowe podróże za miasto? Aktualnie w ofercie producentów znajduje się mnogość rozwiązań, począwszy od rowerów szosowych, przez MTB, po rowery crossowe lub miejskie. Każdy typ roweru będzie się różnił wielkością kół, geometrią ramy, rozstawem pomiędzy kierownicą a siodełkiem, a także wieloma innymi szczegółami technicznymi. W zależności od rodzaju roweru, na jaki się zdecydujemy, zmienia się nasza pozycja, co ma istotny wpływ na komfort jazdy oraz na zdrowie. Jeżeli planujemy wycieczki rowerowe od czasu do czasu na średnim dystansie, to zdecydujmy się na rower z grupy cross, nie szosowy – podkreśla specjalista Grupy LUX MED. Na co jeszcze zwrócić uwagę? – Kolejnym istotnym parametrem w doborze roweru jest wielkość ramy, którą najlepiej dobierać zgodnie z zaleceniami producenta dotyczącymi konkretnego modelu. Nieodpowiedni rozmiar może prowadzić do przeciążeń w obrębie kręgosłupa lędźwiowego czy naszych nadgarstków. Po wybraniu odpowiedniej długości ramy warto wsiąść na rower i przejechać się chwilę, sprawdzając, czy czujemy się na nim komfortowo – podsumowuje doktor Krakowski.

Przed wyjazdem na wycieczkę rowerową warto także zwrócić uwagę na planowaną długość trasy i pogodę. W trakcie długotrwałego wysiłku będziemy spalać znaczne ilości kalorii oraz tracić wodę z organizmu, dlatego dobrze jest zaopatrzyć się w picie i przekąski. Należy także pamiętać o odpowiedniej odzieży, która będzie nas chroniła przed złymi warunkami atmosferycznymi, zmniejszając ryzyko przegrzania czy wychłodzenia organizmu.

Dobra rada

Jazda na rowerze to idealny sposób na wakacyjny wypoczynek. W Polsce mamy wiele szlaków rowerowych, dzięki którym możemy poznać nowe miejsca. Jest to m.in. nadmorski szlak rowerowy R-10 o łącznej długości 588 km, czy malowniczy Szlak Stu Jezior liczący ok. 100 km długości.

Dr n. med. Przemysław Krakowski – specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu. Uczestnik wielu konferencji oraz szkoleń zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jest aktywnie zaangażowany w rozwój naukowy, co przejawia się współpracą naukową z Politechniką Lubelską w zakresie opracowywania oraz testowania nowatorskich urządzeń medycznych. W życiu codziennym jest aktywnym sportowcem, przez co rozumie konieczność szybkiego i skutecznego leczenia. Od 2004 r. posiada uprawnienia instruktora narciarskiego w stopniu PI, a od 2003 r. uprawnienia ratownika WOPR.

O Szpitalu Carolina (dawna nazwa: Carolina Medical Center):

Szpital Carolina to pierwsza w Polsce prywatna placówka medyczna specjalizująca się w leczeniu i prewencji urazów układu mięśniowo–szkieletowego. Zatrudnia m.in. specjalistów ortopedii, neurochirurgii, chirurgii dziecięcej, reumatologii, neurologii i rehabilitacji. Zapewnia kompleksową opiekę medyczną – całodobowe ambulatorium urazowe, konsultacje specjalistyczne, diagnostykę obrazową i funkcjonalną, leczenie operacyjne i nieinwazyjne, rehabilitację, badania biomechaniczne, trening motoryczny.

Klinika ma bardzo duże doświadczenie w medycynie sportowej – wieloletni partner medyczny Polskiego Komitetu Olimpijskiego i Polskiego Baletu Narodowego. Placówka została także wybrana przez Europejską Unię Piłkarską (UEFA) do sprawowania opieki medycznej nad uczestnikami UEFA EURO 2012, a Międzynarodowa Federacja Piłkarska wyróżniła ją tytułem FIFA Medical Centre of Excellence.

Szpital Carolina jest częścią Grupy LUX MED – lidera rynku prywatnych usług medycznych w Polsce.

Więcej informacji o Szpitalu Carolina można znaleźć na carolina.pl.

1 Globalne badanie Ipsos, „Cycling across the world”, maj 2022

Informacja prasowa

Reklama

Unia Europejska planuje wprowadzić od stycznia 2024 roku nowe regulacje dotyczące prawa jazdy, które przewidują pewne zmiany dla kierowców w wieku powyżej 65 lat. Jedną z najważniejszych nowości będzie konieczność przejścia obowiązkowych badań psychologicznych dla tych osób, które chcą przedłużyć ważność swojego prawa jazdy.

Obowiązkowe badania psychologiczne

Nowy przepis ma na celu podniesienie poziomu bezpieczeństwa na drogach. Przeprowadzane badania psychologiczne mają służyć wykrywaniu potencjalnych problemów z koncentracją oraz ocenie ogólnego stanu psychicznego starszych kierowców. Osoby, które nie spełnią wymagań tych badań lub otrzymają negatywny wynik, nie będą mogły przedłużyć ważności swojego prawa jazdy. To rezultat działań podjętych przez Komisję Europejską w ramach projektu „wizja zero”, którego celem jest zmniejszenie liczby wypadków drogowych i ostatecznie eliminacja ofiar śmiertelnych na drogach. Według badań przeprowadzonych w Niemczech, ryzyko wypadków wśród osób starszych jest porównywalne do grupy wiekowej 18-24 lat.

Na horyzoncie mocne zaostrzenie przepisów

Komisja Europejska rozważa wprowadzenie inicjatywy w postaci kursów odświeżających dla osób powyżej 70. roku życia, aby w ten sposób zwiększyć bezpieczeństwo drogowe. Dodatkowo, rozważa się również możliwość wprowadzenia terminowego prawa jazdy dla seniorów, na przykład o okresie ważności pięcioletnim. Aby przedłużyć ważność takiego prawa jazdy, seniorzy musieliby poddać się serii badań i testów. Zgodnie z zaleceniami ekspertów, wymagania te mogą być jeszcze surowsze: osoby powyżej 75 roku życia powinny przystępować do badań rocznie, natomiast osoby między 65 a 75 rokiem życia co dwa lata.

Reklama

Kalendarz biodynamiczny to narzędzie, które odzwierciedla wpływ różnych faz Księżyca i ruchów planet na rośliny oraz prace ogrodowe. Jest to ważne narzędzie dla osób praktykujących rolnictwo ekologiczne i ogrodnictwo, którzy wierzą w znaczenie naturalnych rytmów kosmicznych dla zdrowia i plonów roślin.

O co chodzi z tym kalendarzem biodynamicznym?

Podstawowym założeniem kalendarza biodynamicznego jest to, że różne fazy Księżyca i ruchy planet mają wpływ na wzrost, rozwój i jakość roślin. Stosując się do kalendarza, można lepiej zaplanować prace w ogrodzie, takie jak siewy, sadzenie, przycinanie czy zbieranie plonów, aby uzyskać jak najlepsze rezultaty.

Kalendarz biodynamiczny opiera się na pracach Rudolfa Steinera, austriackiego filozofa i twórcy antropozofii, który wprowadził pojęcie rolnictwa biodynamicznego w latach 20. XX wieku. Steinera uważał, że rolnictwo powinno działać zgodnie z naturalnymi siłami przyrody, a kosmiczne wpływy mają kluczowe znaczenie dla zdrowia roślin, jakości gleby i ogólnego ekosystemu.

Kalendarz biodynamiczny uwzględnia różne aspekty, takie jak fazy Księżyca, ruchy planet, znaki zodiaku i wpływ tych czynników na konkretne rodzaje roślin. Na podstawie tych informacji można określić odpowiednie dni do różnych czynności ogrodniczych.

Na przykład, w zależności od fazy Księżyca, niektóre dni są uważane za korzystne do siewu lub sadzenia, podczas gdy inne dni mogą być lepsze do przycinania roślin. Istnieją również dni, które są zalecane do zbioru plonów lub przygotowywania kompostu.

Kalendarz biodynamiczny na czerwiec

Kalendarz biodynamiczny na czerwiec dostarcza wskazówek ogrodniczym dotyczących tego, jakie czynności najlepiej wykonać w poszczególnych dniach tego miesiąca. Oto kilka przykładów:

  1. Dzień korzystny do siewu i sadzenia: Wczesny czerwiec często jest dobrym czasem na siew i sadzenie wielu roślin warzywnych i kwiatowych. W tym okresie gleba jest już dobrze ogrzana, co sprzyja szybkiemu wzrostowi.
  2. Dzień odpowiedni do przycinania: W niektóre dni czerwca zaleca się przycinanie roślin, szczególnie tych, które potrzebują formowania, jak np. żywopłoty czy krzewy ozdobne.
  1. Dzień sprzyjający zbiorowi plonów: W czerwcu wiele warzyw i owoców osiąga dojrzałość i jest gotowych do zbioru. Kalendarz biodynamiczny może wskazać odpowiednie dni, kiedy plony będą miały najlepszą jakość i smak.
  2. Dzień korzystny do pielęgnacji gleby: W tym miesiącu istnieją dni, w których zaleca się wykonywanie prac związanych z pielęgnacją gleby, takich jak nawożenie, spulchnianie czy układanie warstw organicznego materiału na glebie. Te czynności pomagają poprawić strukturę gleby i dostarczyć składników odżywczych roślinom.
  3. Dzień odpowiedni do kompostowania: Kompost jest cennym źródłem składników odżywczych dla roślin. Kalendarz biodynamiczny może wskazać dni, kiedy składanie kompostu będzie szczególnie skuteczne. Dzięki temu można zoptymalizować proces rozkładu organicznych materiałów i otrzymać wysokiej jakości kompost.

Warto pamiętać, że kalendarz biodynamiczny nie jest jedynym czynnikiem decydującym o sukcesie w ogrodnictwie. Inne czynniki, takie jak lokalne warunki klimatyczne, rodzaj gleby i indywidualne preferencje roślin, również mają znaczenie. Jednak dla wielu osób kalendarz biodynamiczny stanowi pomocne narzędzie, które pomaga w lepszym zrozumieniu naturalnych rytmów i wpływu kosmicznych sił na rośliny.

Kalendarz biodynamiczny na czerwiec może być świetnym przewodnikiem dla ogrodników i rolników ekologicznych, którzy chcą pracować zgodnie z naturą i osiągnąć zdrowe plony. Regularne korzystanie z kalendarza biodynamicznego może pomóc w lepszym dostosowaniu prac ogrodowych do naturalnych cykli, co z kolei może przyczynić się do większej obfitości, zdrowia i zrównoważenia ekosystemu ogrodowego.

Reklama

Szparagi to warzywa o podłużnym kształcie i delikatnym smaku, które królują na wiosennych stołach. Są niskokaloryczne, pożywne i bogate w składniki odżywcze. Warto jeść szparagi nie tylko dla ich smaku, ale też dla ich właściwości zdrowotnych. Dowiedz się, dlaczego szparagi są tak cenne, na co zwracać uwagę przy zakupie i jakie potrawy można z nich przyrządzić.

Właściwości zdrowotne szparagów

Szparagi to prawdziwe bomby witaminowe i mineralne. Zawierają dużo białka, błonnika, witaminy C, K, A i z grupy B, żelaza, potasu, magnezu, selenu i fosforu. Szczególnie ważnym składnikiem jest kwas foliowy, który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego. Szparagi są też źródłem wielu związków bioaktywnych, takich jak polifenole, flawonoidy czy saponiny, które mają działanie przeciwzapalne, przeciwnowotworowe i antyoksydacyjne.

Spożywanie szparagów ma wiele korzyści dla zdrowia. Oto niektóre z nich:

  • Szparagi zwiększają krzepliwość krwi i zapobiegają pękaniu naczyń włosowatych.
  • Szparagi poprawiają pracę układu pokarmowego dzięki zawartości błonnika.
  • Szparagi mogą być spożywane przez osoby z nadciśnieniem, gdyż mało w nich sodu.
  • Szparagi są łagodnie przeczyszczające i moczopędne, dlatego pomagają oczyszczać organizm z toksyn i nadmiaru wody.
  • Szparagi wpływają pozytywnie na pamięć i koncentrację dzięki zawartości witaminy K.
  • Szparagi są uważane za naturalne afrodyzjaki ze względu na swój kształt i zawartość witaminy E.

Jak wybrać i przechowywać szparagi?

Szparagi występują w różnych kolorach: białym, zielonym i fioletowym. Najpopularniejsze są szparagi białe, które uprawia się pod ziemią i chroni przed światłem słonecznym. Szparagi zielone rosną nad ziemią i mają intensywniejszy smak i zapach. Szparagi fioletowe są rzadziej spotykane i mają słodkawy posmak.

Sezon na szparagi trwa od kwietnia do czerwca. Przy zakupie szparagów należy zwracać uwagę na kilka cech:

  • Szparagi powinny być świeże, jędrne i elastyczne. Unikaj tych, które są suche, miękkie lub połamane.
  • Szparagi powinny mieć zamknięte i gładkie główki. Unikaj tych, które mają otwarte lub uszkodzone główki.
  • Szparagi powinny mieć równomierny kolor. Unikaj tych, które mają przebarwienia lub plamy.
  • Szparagi powinny mieć ładny zapach. Unikaj tych, które mają nieprzyjemny lub stęchły zapach.

Szparagi najlepiej przechowywać w lodówce, owinięte wilgotnym ręcznikiem papierowym lub folią spożywczą. Można je też włożyć do szklanki z wodą i przykryć folią. W ten sposób szparagi zachowają świeżość przez kilka dni.

Jak przyrządzić szparagi?

Szparagi są warzywami uniwersalnymi, które można przyrządzać na wiele sposobów. Przed użyciem należy je dokładnie umyć i odłamać lub odciąć zdrewniałe końcówki. Można je też obrać ze skórki, zwłaszcza jeśli są grube i twarde.

Najprostszym sposobem przygotowania szparagów jest gotowanie. Wystarczy wrzucić je do osolonego wrzątku i gotować przez 5-10 minut, w zależności od grubości i twardości. Szparagi powinny być miękkie, ale nie rozgotowane. Można je podawać z masłem, sosem holenderskim, jajkiem sadzonym lub szynką.

Innym sposobem przygotowania szparagów jest pieczenie. Wystarczy ułożyć je na blasze wyłożonej papierem do pieczenia, posmarować oliwą, posypać solą i pieprzem i piec w piekarniku nagrzanym do 200 stopni przez 15-20 minut. Szparagi powinny być lekko zrumienione i chrupiące. Można je podawać z serem feta, pesto, orzechami lub cytryną.

Kolejnym sposobem przygotowania szparagów jest grillowanie. Wystarczy umyć i osuszyć szparagi, posmarować oliwą, posypać solą i pieprzem i grillować na rozgrzanym grillu przez kilka minut, obracając co jakiś czas. Szparagi powinny być soczyste i lekko przypalone. Można je podawać z sosem jogurtowym, czosnkowym lub musztardowym.

Szparagi można też dodawać do sałatek, zup, risotto, makaronów, omletów czy zapiekanek. Są to warzywa bardzo uniwersalne i pasują do wielu dań i sosów. Szparagi są pyszne zarówno na ciepło, jak i na zimno.

Chcesz więcej przepisów na szparagi? Zobacz Przepisy na dania ze szparagami

Reklama

Coraz więcej osób marzy o ucieczce z zatłoczonego i zanieczyszczonego miasta na spokojną i zieloną wieś. Pandemia Covid-19 tylko wzmogła to zjawisko, ponieważ wiele osób mogło pracować zdalnie i nie musiało być związane z konkretnym miejscem zamieszkania. Według danych GUS, w 2020 roku polskie wsie zyskały 50 tysięcy mieszkańców, którzy zdecydowali się opuścić największe miasta w kraju. Czy przeprowadzka na wieś to dobry pomysł? Jakie są zalety i wady takiej decyzji? Na co trzeba się przygotować i jak zaplanować taką zmianę?

Zalety przeprowadzki na wieś

Przeprowadzka na wieś ma wiele zalet, które mogą przekonać do niej osoby szukające spokoju, kontaktu z naturą i lepszej jakości życia. Oto niektóre z nich:

Powrót do natury i spokój

Przeprowadzka z miasta na wieś daje możliwość powrotu do natury i cieszenia się pięknem otaczającego nas świata. Z dala od betonowych dżungli i hałaśliwego ruchu ulicznego, wieś oferuje spokój i ciszę, które są niezwykle korzystne dla zdrowia psychicznego i fizycznego. Możliwość codziennego spaceru po okolicznych polach i lasach, obcowanie z przyrodą oraz oddychanie czystym powietrzem to niewątpliwe atuty życia na wsi. Obcowanie z naturą redukuje stres i poprawia samopoczucie.

Więcej przestrzeni i prywatności

Na wsi można mieć własny dom z ogrodem, gdzie można urządzić sobie miejsce do odpoczynku, zabawy czy uprawy warzyw i owoców. Nie trzeba się martwić o hałas, korki czy brak miejsc parkingowych. Można też liczyć na większą prywatność i swobodę niż w bloku czy kamienicy.

Zdrowszy styl życia

Przeprowadzka na wieś często wiąże się z bardziej aktywnym trybem życia. Bliskość natury zachęca do podejmowania różnych form aktywności fizycznej, takich jak spacery, bieganie, jazda na rowerze czy ogrodnictwo. Dodatkowo, wiejskie społeczności często organizują różnego rodzaju sportowe wydarzenia i festyny, które sprzyjają integracji oraz zdrowemu stylowi życia. Również zdrowa żywność, produkowana lokalnie na wsi, jest łatwiej dostępna i pozbawiona sztucznych dodatków, co korzystnie wpływa na nasze zdrowie.

Mniejsze koszty życia

Przeprowadzka z miasta na wieś często wiąże się z niższymi kosztami życia. Ceny nieruchomości na wsi są zazwyczaj niższe niż w miastach, co daje możliwość kupna większego domu lub działki z ogrodem. Ponadto, wieś oferuje tańsze produkty spożywcze, niższe rachunki za media oraz ograniczone koszty komunikacji. To wszystko przekłada się na większą dostępność do oszczędności i poprawę jakości życia.

Silniejsza społeczność i więź sąsiedzka

Wieś charakteryzuje się silniejszą społecznością i większą integracją sąsiadów. W przeciwieństwie do anonimowości wielkich miast, na wsi często można liczyć na pomoc sąsiadów w trudnych sytuacjach. Wiejskie społeczności organizują wspólne imprezy, festyny czy wolontariat, co sprzyja integracji i budowaniu przyjaźni. Dla wielu osób jest to niezwykle ważne, szczególnie dla rodzin z dziećmi, które mogą rozwijać się w przyjaznym i wsparciu otoczeniu.

Powrót do prostoty i autentyczności

Wieś oferuje możliwość powrotu do prostoty i autentyczności życia. Ograniczenie codziennego pośpiechu, możliwość spędzania czasu z rodziną i bliskimi, cieszenie się małymi przyjemnościami takimi jak obcowanie z naturą, uprawa własnych warzyw czy wypiekanie chleba to wartości, które stają się coraz bardziej istotne dla wielu osób. Wieś daje możliwość zatrzymania się na chwilę i cieszenia się życiem w pełni.

Wady przeprowadzki na wieś

Przeprowadzka na wieś nie jest jednak pozbawiona wad i wyzwań, które mogą sprawić, że niektóre osoby będą żałować swojej decyzji lub będą miały trudności z adaptacją do nowego środowiska. Oto niektóre z nich:

  • Mniejsza dostępność usług i infrastruktury. Na wsi może być problem z dostępem do takich usług jak sklepy, banki, apteki czy szkoły. Może też brakować infrastruktury takiej jak drogi, komunikacja publiczna czy internet. To może utrudniać codzienne funkcjonowanie lub wymagać częstych dojazdów do miasta.
  • Mniejsza oferta kulturalna i rozrywkowa. Na wsi może być niewiele możliwości spędzania wolnego czasu, ponieważ może brakować kin, teatrów, muzeów, restauracji czy klubów. Może też być trudniej znaleźć ludzi o podobnych zainteresowaniach lub pasjach. To może prowadzić do nudy, izolacji lub frustracji.
  • Trudna adaptacja do wiejskiego stylu życia. Na wsi może być trudno zaaklimatyzować się dla osób przyzwyczajonych do miejskiego tempa, zgiełku i różnorodności. Może być też problem z akceptacją ze strony lokalnej społeczności, która może być nieufna, konserwatywna lub plotkarska. Może też być konieczne dostosowanie się do wiejskich obyczajów, tradycji czy norm.
  • Większa odpowiedzialność i praca. Na wsi może być więcej obowiązków i pracy niż w mieście, zwłaszcza jeśli chodzi o utrzymanie domu, ogrodu czy zwierząt. Może to wymagać dużo czasu, wysiłku i umiejętności, a także wiązać się z ryzykiem niepowodzeń lub strat. Dla niektórych to bywa stresujące lub męczące.

Jak zaplanować przeprowadzkę na wieś?

Przeprowadzka na wieś to duża zmiana w życiu i podjęcie podobnej decyzji nie może być dziełem przypadku. Jeśli uważasz, że wyprowadzka na wieś to spełnienie twoich marzeń, zaplanuj przeprowadzkę. O czym musisz pamiętać?

  • Zorientuj się w lokalnych warunkach. Zanim zdecydujesz się na konkretną miejscowość lub nieruchomość, sprawdź jak wygląda tam sytuacja pod względem dostępności usług, infrastruktury, szkolnictwa, służby zdrowia czy bezpieczeństwa. Zapytaj też o opinie innych mieszkańców lub osób, które tam się przeprowadziły.
  • Zaplanuj swój budżet. Przeprowadzka na wieś wiąże się z pewnymi kosztami, takimi jak zakup lub wynajem nieruchomości, transport mienia czy remonty i adaptacje. Spisz listę wydatków i oszacuj ile możesz i chcesz na to przeznaczyć. Weź też pod uwagę koszty utrzymania domu i gospodarstwa oraz ewentualne dochody z pracy lub działalności na wsi.
  • Zorganizuj swój czas. Przeprowadzka na wieś wymaga czasu i zaangażowania, dlatego nie podejmuj jej w pośpiechu ani pod presją. Wybierz termin, który będzie dla ciebie dogodny i nie kolidował z innymi ważnymi sprawami. Przygotuj się do przeprowadzki z wyprzedzeniem, pakując swoje rzeczy i załatwiając formalności.
  • Skorzystaj z pomocy profesjonalistów. Przeprowadzka na wieś może być trudna i skomplikowana, dlatego warto skorzystać z pomocy profesjonalnych firm przeprowadzkowych. Takie firmy mogą zapewnić Ci bezpieczny i szybki transport twojego mienia, a także pomoc w pakowaniu, rozpakowywaniu czy montażu mebli. Możesz też liczyć na ich doradztwo i wsparcie w trakcie całego procesu.
Reklama

Zakopane jest jednym z najchętniej odwiedzanych kurortów w Polsce. Co roku przyjeżdżają do niego setki tysięcy turystów z całego świata, jednak wciąż można znaleźć rejony, w których odpoczniemy od zgiełku i będziemy mieć szansę poznać miejsca nieoczywiste, nieco zwolnić i upajać się widokiem majestatycznych gór. A wszystko to zgodnie z trendem slow tourism.

Choć obecne Zakopane większości z nas kojarzy się przede wszystkim z Krupówkami, to stolica Podhala ma nam zdecydowanie więcej do zaoferowania. Nie bez powodu, na początku ubiegłego wieku tłumnie zaczęli przybywać tu artyści, powstał zakopiański styl Witkiewicza, prace Hasiora, futurystyczne projekty Chwistka czy pierwsza awangarda (formiści). Zimowa stolica Polski choć, zwłaszcza w sezonie, skrzy się od bibelotów, ma swój urok i warto go odkryć – po to, by zakochać się w tym miejscu na nowo. Jak to zrobić? Warto zejść z utartych przez turystów ścieżek i delektować się miejscami, które kultywują tradycje i lokalny folklor.

Slow tourism – chwilowa moda czy wyjątkowy sposób na turystykę?

Coraz więcej osób wybiera urlop z dala od tłumów zgodnie z trendem slow tourism, który polega na zwolnieniu tempa podróży, skoncentrowaniu się na obcowaniu z przyrodą i doświadczaniu miejsca. Ogromną rolę odgrywa tu nawiązywanie relacji z tzw. lokalsami, dzięki czemu mamy szansę poznać jak najbardziej autentyczny obraz danego regionu. To też degustowanie regionalnej kuchni bazującej na lokalnych produktach. Wyjazdy w rytmie slow są doskonałą okazją nie tylko do wypoczynku, ale także wsłuchania się w siebie i koncentracji na otaczającej nas przyrodzie. Trend ten promuje również zachowania ekologiczne i ochronę tego co unikatowe.

Choć mogłoby się wydawać, że mianem miejsca idealnego pod slow tourism są wyłącznie przysłowiowe Bieszczady, to również w innych górskich kurortach można znaleźć miejsca na wypoczynek z dala od tłumów, i to nie tylko w sezonie – trzeba tylko wiedzieć, gdzie ich szukać.

Odpocznij od tłumów w… Zakopanem

Zakopane bez wątpienia ma swój wyjątkowy klimat, tradycyjne, rozgrzewające dania, góralską atmosferę, drewniane chaty w stylu witkiewiczowskim oraz unikatowe położenie w samym sercu Tatr. Planując wyjazd do zimowej stolicy Polski przede wszystkim warto zwrócić uwagę na położenie miejsca noclegowego. Choć wydawałoby się, że najlepszym wyborem będzie centrum miasta, które pozwoli nam na łatwy dostęp do bogatej oferty sklepów, restauracji oraz lokalnych atrakcji, to chcąc niespiesznie delektować się prawdziwym Zakopanem warto wybrać miejsce na obrzeżach miasta, np. w Toporowej Cyrhli.

Toporowa Cyrhla to najwyżej położona część Zakopanego, która słynęła niegdyś z pól krokusowych. Obecnie okolicę nadal porastają te kwiaty, ale poza nimi, wyróżnia się ona pięknymi widokami i czystym powietrzem. Graniczy z Tatrzańskim Parkiem Narodowym i znajduje się tu jeden z punktów widokowych na Giewont, Kasprowy Wierch i Tatry Wysokie. To świetna lokalizacja dla osób, którym zależy na noclegu w kameralnym miejscu z dala od zgiełku Krupówek, a jednocześnie blisko szlaków turystycznych. Z Toporowej Cyrhli swój początek mają dwa z nich: zielony – przez Wielki Kopieniec i Dolinę Olczyską do Jaszczurówki oraz czerwony przez Rówień Waksmundzką,Gęsią Szyję aż na Rusinową Polanę, która słynie z przepięknej panoramy Tatr. Zobaczymy stąd m.in. Lodowy Szczyt, Baranie Rogi, Gerlach i Rysy. Dopełnieniem wycieczki będzie zejście z Rusinowej Polany niebieskim szlakiem w kierunku zachodnim, gdzie przekroczymy Złoty Potok i w parę minut wejdziemy na teren słynnego Sanktuarium Maryjnego na Wiktorówkach – komentuje Aneta Czeczko, Manager Operacyjny Zakoservice w Zakolovers, koncepcie designerskich osad willi stworzonych z myślą o rodzinnym wypoczynku – Cyrhla Villas.

Wyjątkowe miejsca do górskich wędrówek można znaleźć na obrzeżach uczęszczanych, podhalańskich szlaków. Jednym z nich jest Dolina Olczyska, do której wejście znajduje się w Jaszczurówce, na wschód od obleganego przez turystów Nosalu. Dnem doliny spływa niewielki potok, a 45-minutowy szlak prowadzi na polanę, z której można wybrać się w dalszą drogę np. do Kuźnic bądź na Kopieniec. Natomiast chcąc odpocząć od zgiełku Morskiego Oka oraz Doliny Pięciu Stawów, warto wybrać się na znajdujące się między nimi Wrota Chałubińskiego. Nie jest to łatwy szlak, ale oferuje niesamowite widoki, a droga jest rzadko uczęszczana przez turystów.

Podhale słynie z zapierających dech w piersiach krajobrazów, które najlepiej podziwiać na jednym z punktów widokowych. Prócz wspomnianej wcześniej Toporowej Cyrhli, warto odwiedzić Bachledzki Wierch. Jest on częścią żółtego szlaku, do którego można dojść z centrum Zakopanego. Innym miejscem, z którego rozciągają się wyjątkowe widoki na Tatry, Pasmo Gubałówki i Gorce jest Antałówka.

Miejsca z podhalańską duszą

Swoją przygodę ze stolicą Tatr warto zacząć od charakterystycznej zakopiańskiej architektury. W całym mieście można się natknąć na wille, często inspirowane stylem Witkiewicza – to gratka nie tylko dla miłośników sztuki i architektury.

Na najstarszej ulicy Zakopanego – Kościeliskiej — znajdziemy unikatowe, drewniane chałupy należące do potomków znanych góralskich rodów. Będąc w tej okolicy warto zajrzeć zwłaszcza do willi Atma z Muzeum Karola Szymanowskiego i willi Koliba, czyli pierwszego domu w stylu zakopiańskim, wybudowanym według projektu Stanisława Witkiewicza. Nieco dalej, na ulicy Władysława Zamoyskiego, możemy znaleźć willę Oksza w której znajduje się Galeria Sztuki z dziełami Witkacego oraz pracami najwybitniejszych artystów, zauroczonych kulturą Podhalańską, jak – Leon Wyczółkowski, Zofia Stryjeńska czy Rafał Malczewski – tłumaczy ekspertka Zakolovers.

Cały dzień poświęcony na odkrywanie zakopiańskich skarbów warto uświetnić rozgrzewającym i sycącym posiłkiem. Prawdziwej, tradycyjnej kuchni można spróbować w Karczmie Bąkowo Zohylina Wyżna, gdzie oprócz dań regionalnych, będziemy mieć do czynienia z góralską tradycją, wystrojem i muzyką na żywo. Kolejnym wyjątkowym miejscem na kulinarnej mapie Zakopanego jest Góralska Tradycja. Restauracja pełna podhalańskiego przepychu, w najlepszym tego słowa znaczeniu, serwuje dania z prawdziwą góralską duszą. Nawiązania do tradycji i historii regionu znajdziemy natomiast w Ziębówce, położonej nieopodal Doliny Chochołowskiej.

Ci, którzy szukają prawdziwych smaków Tatr, powinni przeznaczyć trochę czasu na szlak bacówkowy. Osobliwe bacówki w stylu góralskim przyciągają amatorów oscypków, a na miejscu możemy porozmawiać z bacami czy spróbować zyntycy, czyli serwatki. Na miejscu nie tylko zobaczymy, jak powstają prawdziwe tradycyjne serki, ale też będziemy pewni, że specjały powstały z mleka owczego, a nie krowiego. Te drugie, czyli gołki, często sprzedawane są w miejscach typowo turystycznych, jako tradycyjne oscypki, choć mają z nimi niewiele wspólnego

Zakopane ma wiele miejsc, które zachwycają góralskim folklorem, klimatem i zapierającymi dech w piersiach krajobrazami. Nadal można w nim znaleźć rzadko uczęszczane szlaki turystyczne, które odznaczają się niewielką ingerencją człowieka w ich naturalne piękno i pozwolą nam odpocząć od turystycznego zgiełku.

Informacja prasowa

xc