Archiwa Slider - Strona 16 z 40

Charakter to zbiór cech osobowości, które kształtują nasze zachowania, postawy i reakcje na różne sytuacje. Jest częściowo uwarunkowany genetycznie, a częściowo kształtowany przez doświadczenia życiowe. Czy jednak charakter jest stały i niezmienny przez całe życie, czy też ulega zmianom wraz z wiekiem? Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi, ponieważ badania naukowe wykazują zarówno podobieństwa, jak i różnice w osobowości ludzi w różnych fazach życia. Oto kilka faktów i mitów o charakterze na starość.

Fakt: Charakter zmienia się wraz z wiekiem, ale nie radykalnie

Badania psychologiczne pokazują, że charakter człowieka nie jest stały i niezmienny przez całe życie, ale ulega pewnym zmianom wraz z wiekiem. Te zmiany są jednak stopniowe i subtelne, a nie nagłe i drastyczne. Zmiany te dotyczą głównie pięciu podstawowych wymiarów osobowości, zwanych Wielką Piątką: otwartości na doświadczenia, sumienności, ekstrawersji, ugodowości i neurotyczności. Badania wykazują, że z wiekiem ludzie stają się:

mniej otwarci na doświadczenia – czyli mniej ciekawi świata, nowości i zmian. Stają się bardziej konserwatywni, tradycyjni i przywiązani do swoich nawyków i poglądów.
bardziej sumienni – czyli bardziej odpowiedzialni, pracowici i zorganizowani. Stają się bardziej punktualni, dokładni i skrupulatni.
mniej ekstrawertyczni – czyli mniej towarzyscy, aktywni i energiczni. Stają się bardziej spokojni, powściągliwi i samotni.
bardziej ugodowi – czyli bardziej życzliwi, współpracujący i empatyczni. Stają się bardziej tolerancyjni, pomocni i lojalni.
mniej neurotyczni – czyli mniej napięci, lękliwi i drażliwi. Stają się bardziej stabilni emocjonalnie, opanowani i zadowoleni.

Te zmiany są jednak niewielkie i nie dotyczą wszystkich ludzi w ten sam sposób. Niektórzy ludzie mogą zmieniać się bardziej lub mniej niż inni, a niektórzy mogą nawet pozostać tacy sami lub zmieniać się w przeciwnym kierunku. Zmiany te zależą od wielu czynników indywidualnych i społecznych, takich jak geny, zdrowie, edukacja, zawód, rodzina czy kultura.

Mit: Na starość cechy charakteru wyostrzają się

Powszechnie uważa się, że na starość cechy charakteru wyostrzają się. Nie jesteśmy już wtedy przeciętni na kontinuum nasilenia danej wady lub zalety. Sytuujemy się raczej na którymś z biegunów. Jeśli całe życie byliśmy miłymi ludźmi i zawsze chcieliśmy dobrze dla innych, bardzo możliwe, że na starość będziemy osobami jeszcze życzliwszymi. Jeśli natomiast byliśmy marudnymi narzekaczami i zawsze widzieliśmy wszystko w czarnych barwach, bardzo możliwe, że na starość będziemy jeszcze gorszymi pesymistami.

Jednak badania naukowe nie potwierdzają tego mitu. Wręcz przeciwnie – wykazują one, że na starość cechy charakteru raczej łagodnieją niż wyostrzają się. Ludzie stają się bardziej zrównoważeni, elastyczni i zadowoleni ze swojej osobowości. Nie oznacza to jednak, że ludzie na starość stają się tacy sami. Nadal zachowują swoją indywidualność i różnorodność, ale nie są już tak skrajni i radykalni w swoich cechach.

Fakt: Charakter na starość zależy od wielu czynników

Charakter na starość nie jest jedynie wynikiem procesu starzenia się organizmu, ale także wpływu wielu innych czynników, które mogą go kształtować, wzmacniać lub osłabiać. Niektóre z tych czynników to:

Zdrowie – zdrowie fizyczne i psychiczne ma duży wpływ na charakter na starość. Choroby, bóle, leki, zaburzenia pamięci czy depresja mogą zmieniać osobowość na gorsze, powodując np. większą drażliwość, lęk, smutek czy apatię. Z drugiej strony, dbanie o zdrowie, aktywność fizyczna, zdrowa dieta czy leczenie mogą poprawiać osobowość na lepsze, powodując np. większą radość, spokój, optymizm czy zainteresowanie życiem.
Edukacja – edukacja to nie tylko formalny poziom wykształcenia, ale także ogólna wiedza i umiejętności nabyte w ciągu życia. Edukacja ma duży wpływ na charakter na starość, ponieważ wpływa na sposób myślenia, rozwiązywania problemów, podejmowania decyzji czy komunikowania się z innymi. Edukacja może również zapewniać źródło satysfakcji, dumy i poczucia własnej wartości.
Zawód – zawód to nie tylko sposób zarabiania na życie, ale także forma realizacji własnych pasji, talentów i ambicji. Zawód ma duży wpływ na charakter na starość, ponieważ kształtuje nasze nawyki, postawy i role społeczne. Zawód może również wpływać na nasze poczucie sensu i celu życia.
Rodzina – rodzina to nie tylko grupa osób spokrewnionych lub związanych małżeńsko, ale także źródło miłości, wsparcia i bezpieczeństwa. Rodzina ma duży wpływ na charakter na starość, ponieważ wpływa na nasze emocje, potrzeby i wartości. Rodzina może również zapewniać nam towarzystwo, poczucie przynależności i akceptacji.
Kultura – kultura to nie tylko zbiór norm i zwyczajów obowiązujących w danym społeczeństwie lub grupie etnicznej, ale także sposób postrzegania siebie i świata. Kultura ma duży wpływ na charakter na starość, ponieważ wpływa na nasze poglądy, przekonania i postawy. Kultura może również zapewniać nam źródło inspiracji, tradycji i dziedzictwa.

Mit: Charakter na starość jest nie do zmiany

Powszechnie uważa się, że charakter na starość jest nie do zmiany. Uważa się, że ludzie stają się uparci, sztywni i niechętni do zmian. Uważa się również, że ludzie tracą możliwość uczenia się nowych rzeczy i rozwijania się. Uważa się wreszcie, że ludzie są skazani na swoją osobowość i nie mogą jej zmienić.

Jednak badania naukowe nie potwierdzają tego mitu. Wręcz przeciwnie – wykazują one, że charakter na starość jest plastyczny i podatny na zmiany. Ludzie mogą zmieniać swoją osobowość na starość pod wpływem różnych czynników, takich jak nowe doświadczenia, wyzwania, cele czy relacje. Ludzie mogą również świadomie pracować nad swoim charakterem, stosując różne techniki, takie jak terapia, medytacja, afirmacje czy coaching. Ludzie mogą również uczyć się nowych rzeczy i rozwijać swoje zainteresowania i pasje. Ludzie nie są więc skazani na swoją osobowość i nie muszą się z nią godzić, jeśli im nie odpowiada.

Czytaj dalej

Zakupy

Ciśnieniomierze – jak wybrać i używać urządzenia do pomiaru ciśnienia krwi?

Redakcja

Ciśnienie krwi to siła, z jaką krew naciska na ściany tętnic. Ciśnienie jest ważnym wskaźnikiem stanu zdrowia, ponieważ od niego zależy prawidłowe funkcjonowanie serca, mózgu, nerek i innych narządów. Zbyt wysokie lub zbyt niskie ciśnienie krwi może prowadzić do poważnych chorób i powikłań. Dlatego warto regularnie kontrolować swój poziom ciśnienia krwi za pomocą ciśnieniomierza.

Ciśnieniomierz to urządzenie, które pozwala na samodzielny pomiar ciśnienia krwi i pulsu w domu lub w innych warunkach. Pomiar trwa zaledwie kilka chwil, jest nieinwazyjny i bardzo prosty. Wystarczy założyć mankiet na ramię lub nadgarstek, włączyć urządzenie i odczytać wynik na wyświetlaczu. Wynik składa się z dwóch liczb: ciśnienia skurczowego (górna wartość) i ciśnienia rozkurczowego (dolna wartość), wyrażonych w milimetrach słupa rtęci (mmHg). Ciśnienie skurczowe to ciśnienie, jakie panuje w tętnicach podczas skurczu serca, a ciśnienie rozkurczowe to ciśnienie, jakie panuje w tętnicach podczas rozkurczu serca. Dodatkowo urządzenie podaje również wartość pulsu, czyli liczby uderzeń serca na minutę.

Jak wybrać ciśnieniomierz?

Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów i modeli ciśnieniomierzy, które różnią się między sobą pod względem ceny, jakości, dokładności, funkcjonalności i łatwości obsługi. Przed zakupem ciśnieniomierza należy zwrócić uwagę na kilka kwestii:

Rodzaj ciśnieniomierza – istnieją dwa główne rodzaje ciśnieniomierzy: naramienne i nadgarstkowe. Ciśnieniomierze naramienne zakłada się na górną część ramienia, na wysokości serca. Są one uważane za bardziej dokładne i niezawodne niż ciśnieniomierze nadgarstkowe, ponieważ są mniej podatne na zakłócenia wynikające z ruchu lub położenia ciała. Ciśnieniomierze nadgarstkowe zakłada się na nadgarstek, na wysokości serca. Są one zwykle mniejsze, lżejsze i łatwiejsze w transporcie niż ciśnieniomierze naramienne, ale wymagają większej ostrożności i precyzji przy pomiarze. Niektóre modele ciśnieniomierzy nadgarstkowych mają wbudowany czujnik położenia nadgarstka, który sygnalizuje poprawne ustawienie urządzenia.
Typ ciśnieniomierza – istnieją dwa główne typy ciśnieniomierzy: mechaniczne i elektroniczne. Ciśnieniomierze mechaniczne są tradycyjnymi urządzeniami, które składają się z mankietu z pompką, rurki i tarczy ze wskazówką. Pomiar polega na napompowaniu mankietu do odpowiedniego poziomu i odczytaniu wyniku ze skali na tarczy. Ciśnieniomierze mechaniczne są tanie i nie wymagają baterii, ale są trudniejsze w obsłudze i mniej dokładne niż ciśnieniomierze elektroniczne. Ciśnieniomierze elektroniczne są nowoczesnymi urządzeniami, które składają się z mankietu z czujnikiem ciśnienia i wyświetlacza cyfrowego. Pomiar polega na automatycznym napompowaniu i spuszczeniu mankietu przez urządzenie i odczytaniu wyniku na ekranie. Ciśnieniomierze elektroniczne są droższe i wymagają baterii, ale są łatwiejsze w obsłudze i bardziej dokładne niż ciśnieniomierze mechaniczne.
Funkcjonalność ciśnieniomierza – oprócz podstawowej funkcji pomiaru ciśnienia krwi i pulsu, niektóre ciśnieniomierze oferują dodatkowe funkcje, które mogą być przydatne dla użytkownika. Niektóre z nich to:
1. Pamięć pomiarów – umożliwia zapamiętanie i odczytanie ostatnich pomiarów, co pozwala na monitorowanie zmian ciśnienia krwi w czasie. Niektóre urządzenia mają pamięć dla kilku użytkowników, co ułatwia dzielenie się ciśnieniomierzem w rodzinie.
2. Wskaźnik arytmii – informuje o nieprawidłowej pracy serca, która może być objawem choroby sercowo-naczyniowej. Niektóre urządzenia mają również wskaźnik nadciśnienia lub niedociśnienia, który ostrzega o zbyt wysokim lub zbyt niskim poziomie ciśnienia krwi.
3. Funkcja uśredniania – oblicza średnią wartość ciśnienia krwi z kilku ostatnich pomiarów, co eliminuje wpływ przejściowych czynników na wynik. Niektóre urządzenia mają również funkcję uśredniania pomiarów z różnych por dni, co pozwala na lepszą ocenę stanu zdrowia.
4. Funkcja mówiąca – podaje wynik pomiaru głosem, co ułatwia odczytanie osobom niedowidzącym lub starszym. Niektóre urządzenia mają również możliwość wyboru języka lub głośności głosu.
- Zasilanie ciśnieniomierza – większość ciśnieniomierzy elektronicznych działa na baterie, które należy wymieniać co jakiś czas. Niektóre urządzenia mają jednak możliwość podłączenia do sieci elektrycznej za pomocą zasilacza lub kabla USB, co eliminuje konieczność kupowania baterii.

Jak używać ciśnieniomierza?

Aby uzyskać wiarygodny wynik pomiaru ciśnienia krwi za pomocą ciśnieniomierza, należy przestrzegać kilku zasad:

Przygotuj się do pomiaru – przed wykonaniem pomiaru należy unikać palenia papierosów, picia alkoholu, kawy lub napojów energetyzujących oraz uprawiania intensywnego wysiłku fizycznego. Należy również opróżnić pęcherz i jelita oraz uspokoić się i odpocząć przez kilka minut w pozycji siedzącej lub leżącej.

Załóż mankiet na ramię lub nadgarstek – mankiet powinien być założony na lewe ramię lub nadgarstek, chyba że lekarz zaleci inaczej. Mankiet powinien być dopasowany do obwodu ramienia lub nadgarstka i nie być ani za luźny, ani za ciasny. Mankiet powinien być umieszczony na wysokości serca, czyli około 2-3 cm powyżej łokcia lub nadgarstka. Ramię lub nadgarstek powinno być rozluźnione i oparte na stabilnym podłożu.

Włącz urządzenie i rozpocznij pomiar – po założeniu mankietu należy włączyć urządzenie i rozpocząć pomiar. W zależności od typu ciśnieniomierza, pomiar może być wykonany automatycznie lub ręcznie. W przypadku ciśnieniomierza mechanicznego należy pompować powietrze do mankietu za pomocą pompki, aż do osiągnięcia odpowiedniego ciśnienia, a następnie spuszczać je stopniowo, słuchając tętna za pomocą stetoskopu. W przypadku ciśnieniomierza elektronicznego należy nacisnąć przycisk start i poczekać, aż urządzenie samo napompuje i spuści powietrze z mankietu i poda wynik na wyświetlaczu.

Odczytaj i zapisz wynik pomiaru – po zakończeniu pomiaru należy odczytać i zapisać wynik na wyświetlaczu lub na tarczy. Wynik powinien zawierać dwie wartości ciśnienia krwi (skurczowego i rozkurczowego) oraz wartość pulsu. Należy również zwrócić uwagę na ewentualne wskaźniki arytmii, nadciśnienia lub niedociśnienia. Wynik pomiaru można zapisać w notesie, aplikacji mobilnej lub pamięci urządzenia, jeśli posiada taką funkcję. Należy również zanotować datę, godzinę i okoliczności pomiaru, takie jak pora dnia, stan zdrowia, poziom stresu czy przyjmowane leki.

Zdejmij mankiet i wyłącz urządzenie – po odczytaniu i zapisaniu wyniku pomiaru należy zdjąć mankiet z ramienia lub nadgarstka i wyłączyć urządzenie. Należy również zadbać o czystość i przechowywanie urządzenia zgodnie z instrukcją obsługi.

Jak interpretować wynik pomiaru ciśnienia krwi?

Wynik pomiaru ciśnienia krwi nie jest stały i może się zmieniać w zależności od wielu czynników, takich jak wiek, płeć, aktywność fizyczna, dieta, stres czy przyjmowane leki. Dlatego nie należy oceniać swojego stanu zdrowia na podstawie jednego pomiaru, lecz na podstawie średniej z kilku pomiarów wykonanych w różnych porach dnia i w różnych warunkach. Ogólnie przyjmuje się, że prawidłowe ciśnienie krwi dla dorosłych osób wynosi około 120/80 mmHg. Ciśnienie krwi powyżej 140/90 mmHg uważa się za nadciśnienie tętnicze, a ciśnienie krwi poniżej 90/60 mmHg uważa się za niedociśnienie tętnicze. Zarówno nadciśnienie, jak i niedociśnienie mogą być niebezpieczne dla zdrowia i wymagają konsultacji lekarskiej.

Syndrom białego fartucha: dlaczego ciśnienie skacze jak widzę lekarza?

Czytaj dalej

Relacje

Jak adoptować psa lub kota? Poradnik dla przyszłych opiekunów

Redakcja

Adopcja psa lub kota to piękny i odpowiedzialny krok, który może zmienić życie zarówno zwierzaka, jak i człowieka. Przygarnięcie bezdomnego lub porzuconego pupila to nie tylko okazanie mu miłości i szacunku, ale także danie mu drugiej szansy na szczęście. Jednak adopcja psa lub kota nie jest prostą sprawą, która można załatwić od ręki. Wymaga ona przygotowania, świadomości i zaangażowania. W tym artykule dowiesz się, jak przebiega proces adopcyjny, jakie są warunki i wymagania, jak się przygotować na przybycie nowego członka rodziny i jak dbać o niego na co dzień.

Skąd adoptować psa lub kota?

Psa lub kota można adoptować z różnych źródeł, takich jak:

Schroniska dla zwierząt – to miejsca, w których przebywają psy i koty odebrane z ulicy, z interwencji lub z nieodpowiedzialnych hodowli. Schroniska zapewniają zwierzętom podstawową opiekę weterynaryjną, karmę i schronienie, ale nie mogą zastąpić im prawdziwego domu. Schroniska często są przepełnione i borykają się z brakiem funduszy i wolontariuszy. Adopcja psa lub kota ze schroniska to nie tylko ratowanie jego życia, ale także zwolnienie miejsca dla innego potrzebującego zwierzaka.
Fundacje i stowarzyszenia prozwierzęce – to organizacje, które zajmują się pomocą zwierzętom w potrzebie. Fundacje i stowarzyszenia często współpracują ze schroniskami lub prowadzą własne punkty adopcyjne lub domy tymczasowe. Są one bardziej elastyczne i indywidualne w podejściu do adopcji, ponieważ znają charakter i potrzeby swoich podopiecznych. Adopcja psa lub kota z fundacji lub stowarzyszenia to nie tylko wsparcie ich działalności, ale także gwarancja dobrej opieki przed i po adopcyjnej.
Osoby prywatne – to ludzie, którzy z różnych powodów chcą oddać swojego psa lub kota do adopcji. Mogą to być właściciele, którzy nie mogą się nim zająć z powodu choroby, wyjazdu czy zmiany sytuacji życiowej. Mogą to być też znalazcy, którzy przygarnęli zwierzaka z ulicy lub z ogłoszenia i szukają dla niego nowego domu. Adopcja psa lub kota od osoby prywatnej to nie tylko pomoc jej i zwierzakowi, ale także możliwość poznania historii i zachowania pupila.

Jak przebiega proces adopcyjny?

Proces adopcyjny może się różnić w zależności od źródła, z którego chcemy adoptować psa lub kota. Jednak ogólnie składa się on z następujących etapów:

Wybór psa lub kota – to pierwszy i najważniejszy krok, który wymaga dokładnego przemyślenia i rozeznania. Nie powinniśmy kierować się wyłącznie wyglądem czy sympatią, ale także dopasowaniem charakteru, aktywności i potrzeb zwierzaka do naszego stylu życia, warunków mieszkaniowych i oczekiwań. Powinniśmy również sprawdzić stan zdrowia, wiek i historię pupila oraz ewentualne problemy behawioralne czy specjalne wymagania.
Kontakt z organizacją lub osobą prywatną – to drugi krok, który polega na nawiązaniu komunikacji z podmiotem odpowiedzialnym za adopcję. Może to być telefon, e-mail lub wiadomość przez portal społecznościowy. Powinniśmy przedstawić się, wyrazić zainteresowanie konkretnym psem lub kotem i zapytać o warunki i procedurę adopcyjną.
Wypełnienie ankiety przedadopcyjnej – to trzeci krok, który polega na udzieleniu informacji na temat nas samych, naszej rodziny, warunków mieszkaniowych, doświadczenia z zwierzętami i motywacji do adopcji. Ankieta przedadopcyjna służy do weryfikacji naszej wiarygodności i gotowości na przyjęcie nowego członka rodziny. Może być w formie pisemnej lub ustnej.
Wizyta przedadopcyjna – to czwarty krok, który polega na spotkaniu się z organizacją lub osobą prywatną oraz z psem lub kotem, którym jesteśmy zainteresowani. Wizyta przedadopcyjna służy do zapoznania się z pupilem, sprawdzenia jego zachowania i reakcji na nas oraz do zadania dodatkowych pytań dotyczących jego opieki. Wizyta przedadopcyjna może odbyć się w schronisku, domu tymczasowym, punkcie adopcyjnym lub u osoby prywatnej.
Podpisanie umowy adopcyjnej – to piąty krok, który polega na sfinalizowaniu formalności prawnych związanych z adopcją. Umowa adopcyjna jest dokumentem, który określa prawa i obowiązki obu stron oraz warunki, na jakich następuje przekazanie psa lub kota. Umowa adopcyjna może zawierać także klauzule dotyczące sterylizacji, czipowania, wizyt poadopcyjnych czy zwrotu zwierzaka w razie problemów.
Przyjęcie psa lub kota do domu – to szósty i ostatni krok, który polega na zabraniu pupila do swojego mieszkania i zapewnieniu mu odpowiednich warunków do życia. Powinniśmy przygotować dla niego miejsce do spania, miski z karmą i wodą, zabawki, kuwetę lub smycz i obrożę. Powinniśmy także zadbać o profilaktykę zdrowotną, taką jak szczepienia, odrobaczanie czy leczenie pcheł i kleszczy. Przede wszystkim powinniśmy dać psu lub kotu czas na aklimatyzację i nawiązanie więzi z nami i innymi domownikami.

Pies dla seniora – jak wybrać idealnego towarzysza?

Czytaj dalej

Relacje

Powrót do siebie po rozwodzie – czy to dobry pomysł?

Redakcja

Rozwód to jedno z najtrudniejszych doświadczeń, jakie mogą spotkać człowieka. Oznacza on koniec małżeństwa, zerwanie więzi emocjonalnej i materialnej, a także zmianę całego dotychczasowego życia. Rozwód często wiąże się z bólem, żalem, gniewem, poczuciem winy i straty. Niektórzy ludzie jednak po pewnym czasie zaczynają tęsknić za swoim byłym małżonkiem lub małżonką i zastanawiają się, czy nie warto spróbować jeszcze raz. Czy powrót do siebie po rozwodzie jest możliwy i czy ma sens? Jakie są zalety i wady takiego rozwiązania? I jak się do takiego powrotu przygotować?

Dlaczego ludzie chcą wracać do siebie po rozwodzie?

Istnieje wiele powodów, dla których ludzie mogą chcieć wrócić do siebie po rozwodzie. Niektóre z nich to:

Nostalgia – po rozwodzie ludzie często wspominają tylko te dobre chwile, które spędzili ze swoim partnerem lub partnerką. Zapominają o problemach, konfliktach i niedopasowaniu, które doprowadziły do rozstania. Nostalgia może być silnym motywatorem do ponownego nawiązania kontaktu i próby odbudowania relacji.
Samotność – rozwód oznacza utratę osoby, z którą dzieliliśmy życie przez wiele lat. Niełatwo jest się przyzwyczaić do nowej sytuacji i stworzyć sobie nowe nawyki i rutyny. Samotność może być bardzo bolesna i skłaniać do szukania pocieszenia u byłego małżonka lub małżonki.
Współzależność – niektóre małżeństwa są oparte na wzajemnej zależności emocjonalnej, finansowej lub praktycznej. Po rozwodzie ludzie mogą mieć trudności z radzeniem sobie samodzielnie i potrzebować wsparcia byłego partnera lub partnerki. Współzależność może być również powodem, dla którego ludzie nie decydują się na rozwód, mimo że są nieszczęśliwi w związku.
Nadzieja – niektórzy ludzie wierzą, że ich były małżonek lub małżonka się zmienił lub zmieni i że tym razem będzie inaczej. Nadzieja może być podtrzymywana przez obietnice, przeprosiny lub gesty byłego partnera lub partnerki. Nadzieja może być również wynikiem idealizacji byłego małżonka lub małżonki i ignorowania jego lub jej wad i błędów.
Miłość – niektórzy ludzie po prostu nadal kochają swojego byłego małżonka lub małżonkę i nie potrafią się z nim lub nią rozstać. Miłość może być silniejsza niż rozum i przekonywać do dawania kolejnych szans. Miłość może być również podstawą do pracy nad sobą i nad związkiem.

Jakie są zalety i wady powrotu do siebie po rozwodzie?

Powrót do siebie po rozwodzie może mieć zarówno zalety, jak i wady. Niektóre z nich to:

Zalety:
- Możliwość naprawienia błędów i poprawienia relacji
- Możliwość odzyskania zaufania i szacunku
- Możliwość ponownego przeżywania miłości i namiętności
- Możliwość zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa sobie i dzieciom
- Możliwość cieszenia się wspólnymi wspomnieniami i planami
Wady:
- Ryzyko powtórzenia się problemów i konfliktów
- Ryzyko utraty szansy na nowy i lepszy związek
- Ryzyko pogłębienia ran i urazów
- Ryzyko odrzucenia i rozczarowania
- Ryzyko utraty wiarygodności i szacunku w oczach innych ludzi

Jak się przygotować do powrotu do siebie po rozwodzie?

Powrót do siebie po rozwodzie nie jest łatwym ani oczywistym krokiem. Wymaga on przemyślenia, rozmowy i zaangażowania. Oto kilka porad, jak się do niego przygotować:

Bądź pewien lub pewna swojej decyzji – zanim zdecydujesz się na powrót do swojego byłego małżonka lub małżonki, upewnij się, że robisz to z właściwych powodów. Nie daj się ponieść emocjom, lecz racjonalnie przeanalizuj sytuację. Zastanów się, co cię do tego skłania, co chcesz osiągnąć i jakie są twoje oczekiwania. Nie podejmuj decyzji pod wpływem presji, lęku lub winy.
Porozmawiaj ze swoim byłym małżonkiem lub małżonką – jeśli jesteś pewien lub pewna, że chcesz wrócić do swojego byłego partnera lub partnerki, skontaktuj się z nim lub nią i zaproponuj rozmowę. Nie zakładaj, że on lub ona czuje to samo co ty i jest gotowy lub gotowa na powrót. Bądź szczerzy i otwarci. Wyraź swoje uczucia, motywacje i potrzeby. Zapytaj o jego lub jej zdanie, oczekiwania i warunki. Nie naciskaj, nie manipuluj i nie błagaj. Szanuj jego lub jej decyzję.
Skorzystaj z pomocy specjalisty – jeśli ty i twój były małżonek lub małżonka zdecydujecie się na powrót do siebie, warto skorzystać z pomocy specjalisty, np. terapeuty małżeńskiego. Specjalista pomoże wam przepracować przyczyny waszego rozwodu, rozwiązać wasze problemy i konflikty, a także nauczyć się lepiej komunikować i współpracować. Specjalista pomoże wam również stworzyć nową jakość waszej relacji, opartą na wzajemnym szacunku, zaufaniu i miłości.
Dajcie sobie czas – powrót do siebie po rozwodzie nie oznacza automatycznego powrotu do stanu sprzed rozstania. Nie spodziewajcie się od razu cudów i nie wymagajcie od siebie za wiele. Dajcie sobie czas na odbudowanie waszej relacji krok po kroku. Nie śpieszcie się z podejmowaniem ważnych decyzji, takich jak ponowne zamieszkanie razem, ponowne ślubowanie sobie wierności czy planowanie dzieci. Nie porównujcie się z innymi parami, które wróciły do siebie po rozwodzie. Każdy związek jest inny i ma swoje tempo i dynamikę. Skupcie się na sobie i na tym, co jest dla was dobre.
Bądźcie cierpliwi i wyrozumiali – powrót do siebie po rozwodzie może być pełen wyzwań i trudności. Możecie napotkać na niezrozumienie, krytykę lub sprzeciw ze strony waszych rodzin, przyjaciół czy dzieci. Możecie również mieć wątpliwości, lęki lub wyrzuty sumienia. Bądźcie cierpliwi i wyrozumiali zarówno dla siebie, jak i dla swojego partnera lub partnerki. Nie poddawajcie się na pierwszej przeszkodzie, lecz szukajcie wsparcia i rozwiązań.
Cieszcie się sobą i swoim związkiem – powrót do siebie po rozwodzie to również szansa na ponowne odkrywanie siebie i swojego partnera lub partnerki. Cieszcie się sobą i swoim związkiem. Doceniajcie to, co was łączy i co was różni. Odnawiajcie swoją intymność i namiętność. Robicie sobie niespodzianki i prezenty. Planujcie wspólne wyjścia i podróże. Śmiejcie się i bawcie się razem.

Czytaj dalej

Zdrowie

Naturalne antybiotyki: siła natury w walce z infekcjami

Redakcja

Antybiotyki, od momentu ich odkrycia, odgrywają kluczową rolę w medycynie, pomagając w walce z infekcjami i bakteriami. Jednak ich nadużywanie i przewlekłe stosowanie prowadzi do wielu problemów zdrowotnych, w tym odporności na antybiotyki. Dlatego coraz więcej osób poszukuje alternatywnych rozwiązań w postaci naturalnych antybiotyków.

Czosnek

Czosnek (Allium sativum) jest nie tylko popularnym dodatkiem do potraw, ale także potężnym naturalnym antybiotykiem. Zawiera alicynę, substancję znacznie przypominającą skład antybiotyków, która wykazuje działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze. Czosnek może pomóc w zwalczaniu infekcji układu oddechowego, układu pokarmowego i skóry.

Miód Manuka

Miód Manuka, produkowany z nektaru kwiatów manuka (Leptospermum scoparium), to prawdziwa skarbnica właściwości antybakteryjnych. Jego najważniejszym składnikiem jest metyloglicyna dihydromethylfurthieryl, który wykazuje wyjątkowe zdolności zwalczania bakterii, w tym tych opornych na standardowe antybiotyki. Miód Manuka może być stosowany zarówno na skórę, jak i wewnętrznie, aby wzmocnić system odpornościowy.

Olejek z oregano

Olejek z oregano (Origanum vulgare) jest znany ze swoich właściwości przeciwbakteryjnych i przeciwgrzybiczych. Głównym składnikiem oregano jest karwakrol, który wykazuje działanie antybiotyczne. Olejek z oregano można stosować zarówno doustnie, jak i miejscowo, aby zwalczyć różnego rodzaju infekcje, w tym infekcje dróg moczowych i grzybicze.

Kurkuma

Kurkuma (Curcuma longa) jest znana ze swoich właściwości przeciwzapalnych i przeciwwirusowych. Głównym składnikiem aktywnym jest kurkumina, która może pomóc w walce z infekcjami wirusowymi, chronić układ odpornościowy oraz wspierać zdrowy stan układu pokarmowego. Kurkuma może być spożywana jako przyprawa lub suplement diety.

Cynamon

Cynamon zawiera olejki eteryczne, takie jak kanelaldehyd, które wykazują działanie przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe. Może być stosowany jako przyprawa do potraw lub dodatek do herbaty.

Propolis

Propolis jest produktem pszczelim, który pszczółki zbierają z drzew i roślin. Ma silne właściwości przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe. Jest dostępny jako suplement diety lub maść do stosowania miejscowego.

Sok z żurawiny

Sok z żurawiny jest znany z właściwości zapobiegania infekcjom dróg moczowych, ponieważ zawiera substancje, które utrudniają bakteriom przyleganie do ścianek dróg moczowych.

Probiotyki

Probiotyki to korzystne bakterie, które pomagają utrzymać zdrową równowagę mikroflory jelitowej. Poprawiają funkcje układu odpornościowego i mogą pomóc w zapobieganiu infekcjom.

Sok z aloesu

Sok z aloesu zawiera związki, które wykazują działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Może być stosowany zarówno doustnie, jak i miejscowo na skórę.

Imbir

Imbir zawiera olejki eteryczne, takie jak gingerol, które wykazują właściwości przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Może być używany jako przyprawa lub do przygotowywania herbaty.

Ekstrakt z pestek grejpfruta

Ekstrakt z pestek grejpfruta zawiera związki o właściwościach antybakteryjnych, przeciwwirusowych i przeciwgrzybiczych. Jest dostępny w postaci suplementów diety.

Oliwa z oliwek

Oliwa z oliwek extra virgin zawiera związek o nazwie oleuropeina, który wykazuje działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze.

Sok z marchwi

Sok z marchwi jest bogaty w witaminy i przeciwutleniacze, które mogą wspomagać układ odpornościowy i pomagać organizmowi w walce z infekcjami.

Rokitnik

Rokitnik zawiera witaminę C, karotenoidy i inne substancje, które mogą wspierać odporność i pomagać organizmowi w zwalczaniu infekcji.

Pamiętaj jednak, że naturalne antybiotyki mogą mieć swoje ograniczenia i nie zawsze są odpowiednie w przypadku poważnych lub przewlekłych infekcji. Zawsze warto skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem leczenia naturalnymi substancjami, zwłaszcza jeśli masz poważne problemy zdrowotne.

Czytaj dalej

Umysł

Jak pracować efektywniej?

Redakcja

Praca jest nieodłącznym elementem życia każdego człowieka. Niezależnie od tego, czy pracujemy w biurze, w domu, czy w terenie, chcemy wykonywać nasze obowiązki jak najlepiej i osiągać satysfakcjonujące rezultaty. Jednak nie zawsze jest to łatwe. Czasem brakuje nam motywacji, koncentracji, organizacji lub energii. Jak więc sprawić, by praca była efektywniejsza? Oto kilka porad, które mogą pomóc w poprawie naszej produktywności.

1. Planuj swój dzień

Pierwszym krokiem do efektywnej pracy jest zaplanowanie swojego dnia. Nie musisz tworzyć szczegółowego harmonogramu, wystarczy ustalić priorytety i cele na każdy dzień. Możesz to zrobić rano lub wieczorem poprzedniego dnia. Planowanie pomaga uniknąć chaosu i stresu, a także pozwala lepiej zarządzać czasem i zasobami. Możesz użyć tradycyjnego notesu, aplikacji mobilnej lub kalendarza elektronicznego do zapisywania swoich planów.

2. Unikaj rozpraszaczy

Drugim krokiem do efektywnej pracy jest unikanie rozpraszaczy. Rozpraszacze to wszystkie te czynniki, które odciągają naszą uwagę od wykonywania zadań i obniżają naszą wydajność. Mogą to być np. telefon komórkowy, media społecznościowe, wiadomości e-mail, hałas czy rozmowy z kolegami. Aby uniknąć rozpraszaczy, warto wyłączyć lub wyciszyć powiadomienia na urządzeniach elektronicznych, ustawić status “nie przeszkadzać” lub “zajęty” na komunikatorach internetowych, pracować w cichej i sprzyjającej skupieniu przestrzeni lub założyć słuchawki z muzyką relaksacyjną lub białym szumem.

3. Zrób sobie przerwy

Trzecim krokiem do efektywnej pracy jest robienie sobie przerw. Przerwy są niezbędne do regeneracji sił fizycznych i psychicznych, a także do utrzymania wysokiego poziomu koncentracji i kreatywności. Nie należy pracować bez przerwy przez kilka godzin, ponieważ to prowadzi do zmęczenia, frustracji i spadku jakości pracy. Zamiast tego warto stosować technikę pomodoro, która polega na dzieleniu pracy na 25-minutowe interwały (pomodoro), po których następuje 5-minutowa przerwa. Po czterech pomodoro należy zrobić dłuższą przerwę około 15-30 minut. W czasie przerw można np. napić się wody, zjeść coś lekkiego, porozciągać się, wyjść na świeże powietrze lub zrobić coś przyjemnego.

4. Nagradzaj się za sukcesy

Czwartym krokiem do efektywnej pracy jest nagradzanie się za sukcesy. Nagrody są ważnym elementem motywacji i zachętą do dalszego działania. Nie muszą to być duże i kosztowne nagrody, wystarczy coś małego i symbolicznego, co sprawi nam radość i satysfakcję. Może to być np. ulubiony deser, film, książka, gra, hobby lub spotkanie ze znajomymi. Ważne jest, aby nagradzać się tylko za rzeczywiste osiągnięcia i nie nadużywać nagród, ponieważ mogą one stracić swoją wartość i znaczenie.

Czytaj dalej

Aktualności

5 powodów, dla których Japończycy nie tyją

Redakcja

Długość życia Japończyków jest jedną z najwyższych na świecie. W Japonii ludzie żyją znacznie dłużej niż w wielu innych krajach. Istnieje wiele czynników, które przyczyniają się do tej długowieczności. Warto je poznać.

Otyłość to stan, w którym organizm gromadzi nadmierną ilość tkanki tłuszczowej, co może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych. Jest to problem, który dotyka ludzi na całym świecie i stanowi istotne wyzwanie dla zdrowia publicznego. Jednakże, jednym z krajów, które wyróżniają się na tle innych pod względem niskiego wskaźnika otyłości, jest Japonia. Japończycy są znani z długowieczności i zdrowego stylu życia, a ich stosunkowo niska liczba przypadków otyłości jest jednym z kluczowych czynników przyczyniających się do ich dobrego stanu zdrowia.

Dlaczego Japończycy nie tyją i nie chorują?

Poznajmy powody, dla których Japończycy żyją w tak świetnej kondycji i nie mają problemów z wagą.

Zdrowa dieta: Japońska dieta jest znana jako jedna z najzdrowszych na świecie. Jest bogata w warzywa, takie jak brokuły, szpinak, kapusta i kalafior. Ryby i owoce morza, takie jak tuńczyk, łosoś i sardynki, są również częstym elementem japońskiego menu. Tofu i soja dostarczają białka roślinnego, a ryż jest podstawowym źródłem węglowodanów. Dieta japońska jest uboga w tłuszcze nasycone, co pomaga w utrzymaniu zdrowego poziomu cholesterolu.
Aktywność fizyczna: W Japonii korzystanie z transportu publicznego, piesze wędrówki i jazda na rowerze są powszechne, co pomaga zachować aktywność fizyczną. Starsi Japończycy często uczestniczą w tradycyjnych zajęciach, takich jak tai chi, które korzystnie wpływają na ich sprawność fizyczną i równowagę.
Opieka zdrowotna: Japoński system opieki zdrowotnej jest dostępny i skuteczny. Osoby starsze mają dostęp do lekarzy i specjalistów, a także do opieki długoterminowej, która pomaga w utrzymaniu zdrowia i niezależności.
Niski poziom palenia tytoniu: Japończycy mają niski wskaźnik palenia tytoniu, co zmniejsza ryzyko chorób związanych z paleniem, takich jak choroby układu oddechowego i nowotwory.
Niski poziom otyłości: Japończycy mają tendencję do utrzymania zdrowej masy ciała ze względu na ich dietę i styl życia. Otyłość jest powiązana z wieloma schorzeniami, takimi jak cukrzyca typu 2 i choroby serca, więc utrzymanie zdrowej wagi jest kluczowe dla długowieczności.
Niski poziom stresu: Mimo że życie w dużych miastach, takich jak Tokio, może być stresujące, Japończycy często praktykują techniki relaksacyjne, takie jak medytacja zen i kąpiele w gorących źródłach (onsen), które pomagają im radzić sobie ze stresem i utrzymywać równowagę psychiczną.
Społeczeństwo opiekuńcze: Japońskie społeczeństwo kładzie duży nacisk na opiekę nad starszymi członkami rodziny. Wielu starszych ludzi mieszka z młodszymi członkami rodziny, co może wpływać na ich poczucie przynależności i wsparcie emocjonalne.

Czytaj dalej

Relacje

Psychoterapia: klucz do leczenia umysłu i duszy

Redakcja

Psychoterapia jest jednym z najważniejszych narzędzi w dziedzinie zdrowia psychicznego. To proces, który pomaga ludziom radzić sobie z emocjonalnymi trudnościami, przezwyciężać traumy, kształtować zdrowe relacje i osiągać pełniejsze, bardziej satysfakcjonujące życie. Warto bliżej przyjrzeć się temu fascynującemu obszarowi, aby zrozumieć, czym jest psychoterapia i jakie korzyści może przynieść.

Czym jest psychoterapia?

Psychoterapia to forma leczenia, która koncentruje się na pracy nad zdrowiem psychicznym i emocjonalnym pacjenta. To interaktywny proces, w którym pacjent współpracuje z wykwalifikowanym terapeutą, aby zrozumieć swoje myśli, uczucia i zachowania oraz rozwiązywać problemy, które wpływają na jakość jego życia.

Cele psychoterapii

Psychoterapia ma wiele różnych założeń, w zależności od potrzeb pacjenta. Oto kilka głównych celów, które często towarzyszą procesowi terapeutycznemu:

Redukcja objawów: Psychoterapia może pomóc w zmniejszeniu lub całkowitym wyeliminowaniu objawów zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, lęki, PTSD czy zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.
Rozwiązywanie problemów: Terapeuci pomagają pacjentom rozwiązywać konkretne problemy życiowe, takie jak konflikty rodzinne, trudności w relacjach czy problemy zawodowe.
Rozwój osobisty: Psychoterapia może wspierać rozwój osobisty, pomagając pacjentom zrozumieć siebie lepiej, pracować nad samoakceptacją i rozwijać zdrowsze nawyki życiowe.
Zarządzanie stresem: Terapia może nauczyć pacjentów skutecznych strategii radzenia sobie ze stresem i trudnościami życiowymi.
Poprawa relacji: Psychoterapia jest również skutecznym narzędziem w poprawie relacji interpersonalnych, pomagając w budowaniu zdrowych, satysfakcjonujących związków.

Rodzaje psychoterapii

Istnieje wiele różnych podejść do psychoterapii, włączając w to terapie poznawczo-behawioralne, terapie psychodynamiczne, terapie interpersonalne, terapie grupowe i wiele innych. Wybór konkretnego podejścia zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta i rodzaju problemu, nad którym pracuje.

Oto kilka popularnych rodzajów psychoterapii oraz krótka charakteryzacja każdego z nich:

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT – Cognitive-Behavioral Therapy): CBT jest jednym z najbardziej powszechnie stosowanych rodzajów psychoterapii. Koncentruje się na identyfikowaniu i zmianie negatywnych myśli (poglądów) i zachowań. Terapeuta i pacjent wspólnie pracują nad modyfikacją myśli i nawyków, które przyczyniają się do problemów psychicznych.
Terapia psychodynamiczna: Opiera się na założeniu, że wiele problemów psychicznych wynika z nieświadomych procesów myślowych. Terapeuci psychodynamiczni pomagają pacjentom zrozumieć te procesy, analizując przeszłość i ukryte pragnienia.
Terapia interpersonalna (IPT – Interpersonal Therapy): IPT skupia się na poprawie relacji interpersonalnych i rozwiązywaniu konfliktów międzyludzkich. Jest skuteczna w leczeniu zaburzeń depresyjnych i lękowych, które są związane z problemami w relacjach.
Terapia systemowa: Terapia systemowa skupia się na zrozumieniu interakcji między członkami rodziny lub innymi ważnymi osobami w życiu pacjenta. Celem jest poprawa komunikacji i relacji w kontekście systemu rodzinnego.
Terapia poznawcza radykalnego zaakceptowania (DBT – Dialectical Behavior Therapy): DBT jest terapią, która pomaga osobom z zaburzeniem osobowości borderline oraz innymi problemami emocjonalnymi. Kładzie nacisk na umiejętności radzenia sobie ze stresem, emocjonalną regulację i akceptację siebie.
Terapia poznawcza trzeciej fali: To grupa terapii, która obejmuje podejścia takie jak terapia akceptacji i zaangażowania (ACT – Acceptance and Commitment Therapy), terapia dialektyczno-behawioralna (DBT), i terapia poznawcza oparta na uważności (MBCT – Mindfulness-Based Cognitive Therapy). Koncentrują się na rozwijaniu świadomości siebie i radzeniu sobie z trudnymi myślami i uczuciami.
Terapia Gestalt: Terapia Gestalt skupia się na teraźniejszości i pomaga pacjentom zwiększyć swoją świadomość swoich myśli, uczuć i ciała. Terapeuci zachęcają do wyrażania emocji i eksperymentowania z różnymi sposobami zachowania.
Terapia psychodramatyczna: W tym rodzaju terapii pacjenci wykorzystują techniki teatralne i dramatyczne do eksploracji swoich problemów i emocji. Grupa jest często używana jako wsparcie w terapii psychodramatycznej.
Terapia grupowa: Terapia grupowa może być oparta na różnych podejściach, ale zazwyczaj polega na spotkaniach grupy pacjentów pod kierunkiem terapeuty. Pomaga to pacjentom dzielić się swoimi doświadczeniami i uzyskiwać wsparcie od innych osób z podobnymi problemami.

To tylko kilka przykładów rodzajów psychoterapii, a istnieje wiele innych podejść terapeutycznych. Wybór odpowiedniej terapii zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta, rodzaju problemu i preferencji terapeutycznych. Terapeuci często dostosowują podejście do konkretnego pacjenta, aby zapewnić najskuteczniejszą opiekę.

Proces psychoterapii

Proces psychoterapii zazwyczaj składa się z regularnych sesji terapeutycznych, podczas których pacjent rozmawia z terapeutą na temat swoich myśli, uczuć i doświadczeń. Terapeuta może wykorzystywać różne techniki i narzędzia, aby pomóc pacjentowi osiągnąć swoje cele terapeutyczne. Psychoterapia może trwać krótko lub dłużej, w zależności od indywidualnych potrzeb. Poniżej przedstawiamy bardziej szczegółowy opis samego procesu psychoterapii:

1. Ocena i diagnoza

Pierwszym krokiem w procesie psychoterapii jest zazwyczaj ocena i diagnoza. Terapeuta współpracuje z pacjentem, aby zrozumieć jego problemy, historię życiową, cele terapeutyczne i obecne wyzwania. Na podstawie tych informacji terapeuta może dokonać diagnozy lub określić, jakie podejście terapeutyczne będzie najbardziej odpowiednie.

2. Określenie celów

Terapeuta i pacjent wspólnie określają cele terapeutyczne. To ważne, aby pacjent miał jasne oczekiwania i wiedział, co chciałby osiągnąć podczas terapii. Cele te mogą dotyczyć zmniejszenia objawów, rozwiązania problemów życiowych, poprawy relacji czy rozwoju osobistego.

3. Rozpoczęcie sesji terapeutycznych

Sesje terapeutyczne to regularne spotkania, podczas których pacjent rozmawia z terapeutą na temat swoich myśli, uczuć i doświadczeń. Sesje mogą odbywać się osobiście, przez telefon, wideo lub online, w zależności od preferencji pacjenta i dostępności terapeuty.

4. Rozwijanie świadomości

W trakcie sesji pacjent rozwija świadomość siebie i swoich myśli. Terapeuta pomaga pacjentowi zrozumieć, dlaczego reaguje w określony sposób na różne sytuacje i jakie myśli lub przekonania wpływają na jego zachowanie.

5. Zmiana myśli i zachowań

Terapeuta pomaga pacjentowi identyfikować negatywne myśli i przekonania oraz wprowadzać pozytywne zmiany w myśleniu i zachowaniach. To często wiąże się z nauką nowych umiejętności radzenia sobie ze stresem, konfliktami czy trudnościami życiowymi.

6. Praca nad emocjonalnymi trudnościami:

W trakcie terapii pacjent może eksplorować swoje emocje i uczyć się, jak lepiej nimi zarządzać. Terapeuta może wykorzystywać różne techniki, takie jak terapia uważności, aby pomóc pacjentowi w radzeniu sobie z emocjami.

7. Monitorowanie postępów:

Terapeuta regularnie ocenia postępy pacjenta w osiąganiu celów terapeutycznych. To pozwala dostosować terapię w razie potrzeby i zapewnić, że proces terapeutyczny jest skuteczny.

8. Zakończenie terapii:

Terapia może trwać różnie długo, w zależności od potrzeb pacjenta i rodzaju problemu. Proces terapeutyczny jest zazwyczaj zakończony, gdy pacjent osiągnie swoje cele lub poczuje się wystarczająco pewny, aby kontynuować samodzielnie. Zakończenie terapii jest kontrolowane i omawiane z terapeutą.

Skąd mam wiedzieć, czy potrzebuję psychoterapii?

Rozpoznanie, czy potrzebujesz psychoterapii, może być trudne, ale istnieją pewne znaki i sygnały, które mogą sugerować, że terapia może być dla ciebie korzystna. Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc ci ocenić, czy warto rozważyć psychoterapię:

Utrzymujące się problemy emocjonalne: Jeśli doświadczasz długotrwałych problemów emocjonalnych, takich jak chroniczna smutek, lęki, gniew czy poczucie beznadziei, które wpływają na jakość Twojego życia i funkcjonowanie, to może to być sygnał, że psychoterapia mogłaby pomóc.
Trudności w relacjach: Jeśli masz trudności w utrzymaniu zdrowych relacji interpersonalnych, konflikty w rodzinie, trudności w nawiązywaniu i utrzymaniu przyjaźni lub trudności w komunikacji, terapia może pomóc w poprawie tych aspektów.
Zaburzenia psychiczne: Diagnoza zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, zaburzenia lękowe, zaburzenia jedzenia, zaburzenia osobowości czy PTSD, jest często wskazaniem do rozważenia psychoterapii jako części leczenia.
Stres życiowy: W sytuacjach ekstremalnego stresu, takich jak straty życiowe, rozstanie, rozwód, utrata pracy czy inne znaczące wydarzenia, psychoterapia może pomóc w radzeniu sobie z emocjonalnym obciążeniem.
Problemowe zachowania lub nawyki: Jeśli masz destrukcyjne nawyki lub zachowania, które wpływają negatywnie na Twoje życie, takie jak nadużywanie substancji, kompulsywne jedzenie, samookaleczanie czy agresja, psychoterapia może pomóc w identyfikacji i zmianie tych zachowań.
Brak satysfakcji z życia: Jeśli odczuwasz chroniczne poczucie niezadowolenia z życia, brak celów czy poczucie, że „coś jest nie tak”, psychoterapia może pomóc w identyfikacji źródeł tych uczuć i wsparciu w ich rozwiązaniu.
Trudności w radzeniu sobie ze stresem: Jeśli masz trudności w radzeniu sobie ze stresem, paniką lub uczuciem przytłoczenia, psychoterapia może nauczyć Cię skutecznych strategii radzenia sobie.
Problemy z samopoczuciem i samoakceptacją: Jeśli masz niską samoocenę, problemy z akceptacją siebie, poczucie winy lub wstyd, terapia może pomóc w poprawie poczucia własnej wartości.

Jeśli rozpoznajesz u siebie kilka z tych objawów lub trudności, to warto skonsultować się z wykwalifikowanym terapeutą lub specjalistą ds. zdrowia psychicznego. Terapeuta może pomóc w ocenie Twoich potrzeb i zasugerować odpowiednią terapię lub inne formy wsparcia. Pamiętaj, że korzystanie z terapii nie oznacza słabości; to krok w kierunku opieki nad własnym zdrowiem psychicznym i emocjonalnym.

Jak znaleźć dobrego psychoterapeutę?

Znalezienie odpowiedniego psychoterapeuty to kluczowy krok w rozpoczęciu procesu terapeutycznego. Oto kilka kroków, które pomogą ci znaleźć dobrego psychoterapeutę:

1. Skonsultuj się z lekarzem lub specjalistą ds. zdrowia psychicznego: Jeśli jesteś wątpliwości, od czego zacząć, zacznij od wizyty u swojego lekarza pierwszego kontaktu lub psychiatry. Mogą oni zasugerować terapeutów lub specjalistów, którzy są odpowiedni do leczenia twojego problemu.

2. Wybierz odpowiednią specjalizację: Upewnij się, że szukasz terapeuty, który specjalizuje się w obszarze, który cię interesuje lub który jest związany z twoimi potrzebami. Na przykład, jeśli masz depresję, poszukaj terapeuty specjalizującego się w leczeniu depresji.

3. Skorzystaj z zasobów online: Korzystaj z internetu, aby znaleźć terapeutów w swojej okolicy. Możesz użyć wyszukiwarek online lub odwiedzić strony internetowe organizacji terapeutycznych, które udostępniają bazy danych terapeutów w danej specjalizacji.

4. Skonsultuj się z ubezpieczycielem zdrowotnym: Jeśli masz ubezpieczenie zdrowotne, skonsultuj się z dostawcą ubezpieczenia, aby dowiedzieć się, jakie usługi psychoterapii są objęte ubezpieczeniem i czy istnieją terapeuci, którzy akceptują Twoje ubezpieczenie.

5. Zapytaj o rekomendacje: Poproś rodzinę, przyjaciół lub innych specjalistów ds. zdrowia psychicznego o rekomendacje. Osoby, które miały pozytywne doświadczenia z danym terapeutą, mogą dostarczyć cennej informacji.

6. Sprawdź kwalifikacje i licencję: Upewnij się, że wybrany terapeuta ma odpowiednie wykształcenie i licencję do praktykowania psychoterapii w twoim regionie. Możesz sprawdzić te informacje na stronach internetowych organizacji zawodowych lub lokalnych urzędach zdrowia.

7. Rozmawiaj z kilkoma terapeutami: Dobrym pomysłem jest umówienie się na konsultacje z kilkoma różnymi terapeutami, zanim zdecydujesz się na jednego. To pozwoli ci ocenić, czy masz dobre połączenie z terapeutą i czy czujesz się komfortowo podczas sesji.

8. Zadawaj pytania: Nie krępuj się zadawać terapeucie pytania dotyczące jego podejścia terapeutycznego, doświadczenia, metody pracy i oczekiwań wobec terapii.

9. Słuchaj swojego instynktu: Warto słuchać swojego instynktu i wybrać terapeutę, z którym czujesz się komfortowo i zaufanie. Relacja z terapeutą jest kluczowa dla sukcesu terapii.

10. Sprawdź dostępność i koszty: Upewnij się, że terapeuta jest dostępny w dogodnych godzinach i że koszty terapii są dla ciebie akceptowalne.

Pamiętaj, że znalezienie odpowiedniego terapeuty może wymagać pewnej cierpliwości i wysiłku, ale inwestycja w swoje zdrowie psychiczne może przynieść wiele korzyści. Nie krępuj się również zmieniać terapeuty, jeśli początkowo nie poczujesz, że jest to odpowiednia osoba do współpracy. Ważne jest, aby znaleźć terapeutę, który najlepiej odpowiada Twoim potrzebom i celom terapeutycznym.

Ile kosztuje psychoterapia?

Koszt psychoterapii zależy od wielu czynników, takich jak rodzaj, czas i częstotliwość spotkań, lokalizacja, renoma i wykształcenie psychoterapeuty oraz forma płatności. Według wyników wyszukiwania w internecie, średnia cena za jedną wizytę u psychoterapeuty w Polsce wynosi około 150 zł, przy czym może się ona wahać od 100 do 250 zł. Całkowity koszt leczenia zależy od liczby spotkań, która może wynosić od kilku do kilkudziesięciu.

Psychoterapia jest usługą odpłatną, jednak istnieją możliwości skorzystania z niej bezpłatnie lub częściowo refundowanej przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ). Aby skorzystać z tej opcji, należy uzyskać skierowanie od lekarza podstawowej opieki zdrowotnej lub psychiatry i zapisać się do poradni lub ośrodka współpracującego z NFZ. Niestety, korzystanie z psychoterapii na NFZ wiąże się z długim czasem oczekiwania na wizytę i ograniczoną liczbą dostępnych miejsc.

Czytaj dalej

Aktualności

Dwucyfrowe podwyżki wciąż drenują portfele Polaków! Co jest najdroższe?

Redakcja

Polacy wciąż nie mogą liczyć na tańsze zakupy. Co prawda kolejny raz z rzędu spada dynamika wzrostu cen, ale to nie oznacza, że w sklepach jest taniej. Jak wynika z najnowszej analizy blisko 80 tys. cen detalicznych, w sierpniu zakupy zdrożały średnio o 12,4% rdr. Dla porównania, miesiąc wcześniej ten wskaźnik wyniósł 15,5%, a w czerwcu – 18,1% rdr. Ostatnio spośród siedemnastu kategorii uwzględnionych w raporcie największy wzrost cen odnotowała chemia gospodarcza, bo o ponad 26% rdr. Na podium znalazły się też dodatki spożywcze i warzywa, które podrożały odpowiednio o przeszło 24% i 21% rdr. W pierwszej piątce widać też art. dla dzieci i pieczywo. Natomiast potaniały produkty tłuszczowe – o ponad 24%, a także art. sypkie – o blisko 8%.

Ceny wciąż rosną, ale wolniej niż rok temu

Cykliczny raport pt. „INDEKS CEN W SKLEPACH DETALICZNYCH”, autorstwa UCE RESEARCH i Uczelni WSB Merito, pokazuje, że w sierpniu zakupy były droższe średnio o 12,4% niż w analogicznym okresie ub.r. Według tej samej metodologii, w lipcu wzrost wyniósł 15,5%, a w czerwcu – 18,1% rdr. Najnowsza analiza uwzględnia 17 kategorii i ponad 100 najczęściej wybieranych przez konsumentów produktów codziennego użytku. Do wyliczeń posłużyło blisko 80 tys. cen detalicznych z ponad 35 tys. sklepów.

– Spadek dynamiki wzrostu cen był prognozowany już od kilku miesięcy, a jednocześnie oczekiwano obniżenia inflacji na koniec roku do poziomu ok. 10%. W gospodarce występują pewne cykliczne tendencje. Niemniej jednak wskaźnik wzrostu pozostaje nadal na poziomie dwucyfrowym. Dla przeciętnego konsumenta codzienne zakupy stają się coraz droższe i kosztowne, co prowadzi do częstszych rezygnacji z nabycia niektórych produktów – komentuje dr Anna Semmerling z Uniwersytetu WSB Merito.

Jak podkreśla dr Andrzej Maria Faliński, były wieloletni dyrektor generalny POHiD-u, spadek dynamiki wzrostu cen nie jest żadną niespodzianką. Zdaniem eksperta, widać efekt sezonowy, gdy szczególnie produkty świeże tanieją lub wolniej drożeją, tym bardziej że złoty słabnie i niektóre owoce importowane znowu drożeją.

– Oczekiwałem spadku dynamiki wzrostu cen. Teraz spodziewam się, że niedługo osiągnie on jednocyfrowy poziom. Możliwe jest, że nastąpi to już we wrześniu. Niższej presji na wzrost cen sprzyja wygasanie szoków z 2022 roku oraz słabszy wzrost gospodarczy notowany na przełomie tego i ubiegłego roku – mówi Marcin Luziński, ekonomista z Santander Bank Polska.

Chemia gospodarcza nowym „liderem drożyzny”

Z raportu wynika, że w sierpniu rdr. najbardziej wzrosły ceny chemii gospodarczej, bo o ponad 26%. W obrębie tej kategorii widzimy, że np. płyn do płukania tkanin podrożał o ponad 67% rdr. Ceny kapsułek do prania rdr. poszły w górę o prawie 42%, a proszku do prania – o blisko 41% rdr. Jak przekonuje dr Artur Fiks z Uczelni WSB Merito, za wzrostem cen chemii gospodarczej stoją przede wszystkim wysokie koszty produkcji. Sytuacja ta utrzymuje się od dłuższego czasu i niestety nie widać symptomów wskazujących na to, by nastąpiła zmiana. Dynamika wzrostu cen może się tutaj wahać w zależności od zmian na rynkach energii, paliw i półproduktów niezbędnych do produkcji.

– Chemia domowa nie podlega sezonowemu potanieniu, tak jak produkty roślinne, głównie warzywa. Ponadto, jest to kategoria silnie zależna od importu, a złoty nurkuje, szczególnie ostatnio. Poza tym niepewność nie sprzyja korzystnym warunkom finansowania produkcji. Ceny więc wystrzeliły i raczej szybko się nie obniżą, bo pieniądz będzie słaby. Dynamika wzrostu inflacji też nie spadnie, po chwilowej uldze dla oprocentowania kredytów – dodaje dr Faliński.

Na drugim miejscu w zestawieniu najbardziej drożejących kategorii widzimy dodatki spożywcze ze średnim wzrostem o ponad 24% rdr. Niższą pozycję zajmują warzywa z podwyżką o przeszło 21% rdr. W lipcu i czerwcu otwierały rankingi drożyzny. Obecnie następne na liście jest pieczywo – prawie 21% rdr. Dalej są artykuły dla dzieci – ponad 19% rdr.

– Za relatywnie niższy wzrost cen warzyw w sierpniu w porównaniu z poprzednimi miesiącami odpowiada coraz większy wolumen lokalnej produkcji. Niemniej, zbiory w tym roku były poniżej oczekiwań rolników, z zaledwie 3% wzrostem w porównaniu z dość słabym 2022 rokiem. Dalszego spadku cen możemy spodziewać się w najbliższych miesiącach w wyniku oddziaływania czynników sezonowych i pojawienia się warzyw ze szczytu zbiorów we wrześniu. Ceny jednak miały wysoki poziom otwarcia przy pojawieniu się nowalijek, więc ich spadek nie jest aż tak widoczny w porównaniu z ubiegłymi latami – analizuje Jakub Jakubczak, analityk sektora Food & Agri w Banku BNP Paribas.

Tłuszcze i art. sypkie przestały „straszyć”

Ponadto z raportu wynika, że ceny piętnastu z siedemnastu analizowanych kategorii poszły w górę rdr. Natomiast potaniały produkty tłuszczowe – o ponad 24% rdr. Przy tym należy wskazać, że masło i olej odnotowały największe spadki spośród wszystkich analizowanych produktów – o przeszło 31%. Z kolei produkty sypkie były o 7,8% tańsze w sklepach niż rok wcześniej. Na ten wynik wpłynęło głównie zmniejszenie cen soli oraz mąki – odpowiednio o blisko 25% i o ponad 22% rdr.

– Produkty tłuszczowe znacząco podrożały w ciągu ostatniego roku. Średnia cena oleju wzrosła o 100% i wydaje się, że osiągnęła pewien punkt akceptacji konsumentów. Dodatkowo rzepak na rynkach międzynarodowych tanieje. W ujęciu globalnym zwiększono obszary jego zasiewu, a sezon letni to czas zbiorów – zaznacza dr Anna Semmerling.

Z kolei Marcin Luziński uważa, że ceny olejów roślinnych obniżają się dzięki wyraźnemu wzrostowi ich podaży w tym roku. Ekspert mówi, że nie zdziwiłby się, gdyby doszło do dalszych przecen. W przyszłym roku nie wykluczałby też odwrócenia tej tendencji. Mocny spadek cen może zniechęcić producentów, co odbije się na podaży. Natomiast uwzględniając tylko kategorie, które w bieżącym raporcie odnotowały wzrost, należy wskazać, że najniższy wynik należy do nabiału – nieco ponad 7% rdr. Przed nim widać mięso i ryby – odpowiednio niecałe 9% rdr.

– Analizując koszty produkcji mlecznej, możemy zauważyć, iż zwykle spadają one w okresie letnim. Wynika to z łatwiejszego dostępu do paszy i spadku energochłonności produkcji w wielu gospodarstwach rolnych. Wzrost cen mięsa i wędlin może wiązać się z tym, iż latem chętniej sięgamy po produkty sezonowe i nimi zastępujemy białko zwierzęce w naszej diecie. Sprzedawcy i producenci, chcąc uniknąć radykalnych spadków popytu, muszą to uwzględniać w swojej polityce cenowej – podsumowuje dr Artur Fiks z Uczelni WSB Merito.

Ww. materiał jest udostępniony na zasadzie nieodpłatnej licencji. Wrzesień 2023 r.
© MondayNews Polska | Wszelkie prawa zastrzeżone.

Czytaj dalej

Rozrywka i relaks

Mantry – jak działają i po co je śpiewać?

Redakcja

Mantry to krótkie frazy, wyrażenia lub sylaby, które intonuje się podczas praktyk duchowych i medytacji. Mantry ściśle łączą się z kulturą wschodnią, przede wszystkim z buddyzmem i hinduizmem. Powstały jeszcze w czasach starożytnych. Zwykle zapisywane są w sanskrycie, co współcześnie może jednak wywoływać pewne trudności. Czym są mantry, jak działają i po co je śpiewać? Oto kilka informacji na ten temat.

Co to są mantry?

Słowo mantra pochodzi od sanskryckiego słowa manas, które oznacza umysł, i tra, które oznacza wyzwolenie. Mantra jest więc wibracją dźwiękową, która ma za zadanie wznosić umysł na wyższe częstotliwości i chronić go przed negatywnymi wpływami. Mantra jest elementem praktyki duchowej, która ma na celu osiągnięcie oświecenia, harmonii i spokoju.

Mantra może być formułą, wersetem lub sylabą, która ma określone znaczenie lub symbolikę. Niektóre mantry są poświęcone konkretnym bóstwom lub aspektom rzeczywistości, inne są uniwersalne i mają charakter ponadreligijny. Mantra może być również osobistym słowem lub wyrażeniem, które ma dla nas szczególną wartość.

Jak działają mantry?

Mantry działają na zasadzie rezonansu i synchronizacji. Kiedy intonujemy mantrę, nasze ciało i umysł wchodzą w stan drgań o określonej częstotliwości. Ta częstotliwość odpowiada pewnemu stanowi świadomości lub energii. Im częściej powtarzamy mantrę, tym bardziej wzmacniamy jej wpływ na nasz organizm i psychikę.

Mantry mają również wpływ na nasze otoczenie. Wysyłając dźwięk mantry w przestrzeń, oddziałujemy na innych ludzi i istoty żywe, a także na materię nieożywioną. Mantra może być więc narzędziem do uzdrawiania, oczyszczania, błogosławienia lub chronienia.

Po co śpiewać mantry?

Śpiewanie mantr ma wiele korzyści dla naszego zdrowia i samopoczucia. Oto niektóre z nich:

Poprawa nastroju – mantra może pomóc nam pokonać smutek, lęk czy złość. Może również podnieść naszą samoocenę i poczucie sensu życia.
Redukcja stresu – mantra może uspokoić nasz umysł i ciało, obniżyć ciśnienie krwi i tętno, zrelaksować mięśnie i układ nerwowy.
Zwiększenie koncentracji – mantra może pomóc nam skupić się na jednym zadaniu lub celu, wyeliminować rozproszenie i poprawić pamięć.
Rozwój duchowy – mantra może pomóc nam nawiązać kontakt z naszą duszą lub źródłem istnienia. Może również otworzyć nas na doświadczenie transcendencji, intuicji czy wizji.
Wzmocnienie odporności – mantra może pobudzić nasz układ immunologiczny i hormonalny, zwiększyć produkcję endorfin i innych substancji korzystnych dla zdrowia.

Jak śpiewać mantry?

Śpiewanie mantr jest proste i przyjemne. Nie wymaga specjalnych umiejętności ani warunków. Możemy śpiewać mantry sami lub w grupie, na głos lub w myślach, w dowolnym miejscu i czasie. Oto kilka wskazówek, jak śpiewać mantry:

Wybierz mantrę, która ci się podoba i pasuje do twojego celu. Możesz poszukać mantry w internecie, książkach . Możesz również stworzyć własną mantrę, używając słów lub dźwięków, które mają dla ciebie znaczenie.
Powtarzaj mantrę w rytmie swojego oddechu. Możesz śpiewać ją na różnych tonach lub melodii, lub po prostu mówić ją. Ważne jest, abyś czuł się komfortowo i swobodnie.
Skup się na dźwięku i znaczeniu mantry. Nie zwracaj uwagi na inne myśli lub bodźce. Jeśli się rozproszysz, wróć do mantry i kontynuuj jej powtarzanie.
Śpiewaj mantrę tak długo, jak chcesz. Możesz ustalić sobie określony czas lub liczbę powtórzeń. Możesz również śpiewać mantrę do momentu, gdy poczujesz, że osiągnąłeś swój cel lub stan, którego pragniesz.

Mantry to potężne narzędzia do poprawy naszego zdrowia i samopoczucia. Śpiewanie mantr może pomóc nam w opanowaniu umysłu, zaktywizowaniu określonej energii, uspokojeniu, oczyszczeniu i harmonizacji naszego organizmu i otoczenia.

Przykład mantry:

Czytaj dalej