Anna, Autor w serwisie boomersi.pl

Żurawina to roślina, która od dawna jest ceniona za swoje zdrowotne właściwości. Jednym z najczęstszych zastosowań żurawiny jest zapobieganie i leczenie zapalenia układu moczowego, które często dotyka kobiety. Czy żurawina może zastąpić syntetyczne leki i jak działa na nasz organizm?

Wiele osób uważa, że naturalne sposoby leczenia są mniej skuteczne lub mniej nowoczesne niż farmaceutyki. Jednak nie zawsze tak jest. Niektóre rośliny mają silne działanie lecznicze i są wykorzystywane jako składniki wielu preparatów farmaceutycznych. Taką rośliną jest żurawina, która zawiera wiele substancji aktywnych, takich jak witaminy, sole mineralne, kwasy organiczne i polifenole. Te związki mają korzystny wpływ na różne części naszego organizmu i pomagają w walce z wieloma chorobami.

Żurawina – szczepionka na wiele chorób?

Może nie wszyscy wiedzą, ale żurawina ma łacińską nazwę Vaccinium, co oznacza szczepionkę. To ciekawy zbieg okoliczności, ponieważ ta roślina ma wiele właściwości zdrowotnych, zwłaszcza w zapobieganiu infekcjom układu moczowego. Już w XVII wieku Indianie stosowali żurawinę nie tylko do leczenia problemów z pęcherzem, ale także do gojenia ran, cukrzycy i biegunki. W kolejnych stuleciach żurawina znalazła szersze zastosowanie w medycynie, lecząc choroby żołądka, krwi, wątroby, a nawet obniżając gorączkę. W XVIII wieku była skutecznym lekiem na szkorbut, a niedawno odkryto, że dzięki zawartości antyoksydantów może zapobiegać nowotworom.

Wraz z rozwojem medycyny rozpoczęto badania nad składem i działaniem żurawiny. Odkryto, że zawiera ona dużo kwasu chinowego, który zakwasza mocz i hamuje rozwój bakterii. Znaleziono też kwas hipuronowy, który ma właściwości antybakteryjne. Ponadto żurawina uniemożliwia przyleganie bakterii do ścianek dróg moczowych i ułatwia ich usuwanie z organizmu.

Do dziś przeprowadzono wiele badań potwierdzających korzyści płynące ze spożywania żurawiny dla układu moczowego. Najbardziej znane są:

badanie Kontokiari z 2001 roku, w którym uczestniczyło 150 kobiet podatnych na choroby układu moczowego. Po pół roku przyjmowania preparatu z żurawiny ryzyko zachorowania zmniejszyło się o 20%.
badanie z 2007 roku, w którym badano kobiety cierpiące na przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego. Po 12 tygodniach przyjmowania preparatu z żurawiny żadna kobieta nie zachorowała na ZUM, a te co kontynuowały kurację przez kolejne miesiące – nie zachorowały przez 2 lata.

Czy żurawina jest dla wszystkich?

Żurawina ma udowodnioną wysoką efektywność w zapobieganiu infekcjom układu moczowego (ZUM), dlatego od dawna uchodzi za najlepszy sposób ochrony przed nimi. Żurawina działa głównie profilaktycznie, a jeśli chodzi o leczenie – wspomaga je, ale nie zapewnia całkowitego wyleczenia. W rzeczywistości wszystko zależy od stopnia zaawansowania choroby i nasilenia objawów. Im wcześniejszy etap i łagodniejszy przebieg choroby, tym większa szansa na pozbycie się jej domowymi metodami. Przy bardziej zaawansowanych stadiach ZUM, produkty z żurawiną są stosowane jako dodatkowa suplementacja w leczeniu, zwiększająca jego efektywność. Ponieważ żurawina nie wpływa na działanie leków, można ją bezpiecznie stosować równocześnie np. z antybiotykami. Przyjmowanie produktów żurawinowych w trakcie choroby, może również zmniejszyć prawdopodobieństwo zastosowania antybiotykoterapii.

Mimo korzystnego wpływu żurawiny na większość chorych, nie może być ona stosowana przez wszystkich. Ponieważ zawiera ona szczawiany, które w nadmiarze mogą się krystalizować w nerkach, nie jest wskazana dla osób cierpiących na kamicę nerkową. Nie powinny jej również przyjmować chorzy na osteoporozę, gdyż utrudnia wchłanianie wapnia.

Jakie produkty z żurawiny powinniśmy jeść?

Najlepszą wartość ma żurawina nieprzetworzona, w formie świeżych owoców. Ponieważ jednak jest to owoc sezonowy i nieuprawiany w naszym kraju, bardzo trudną ją dostać. Dobrze jest zatem zaopatrzyć się w żurawinę suszoną, a w ostateczności korzystać z dżemów czy soków. Te ostatnie jednak ze względu na duże rozcieńczenie, nie mają wysokiej skuteczności. Dodatkowo, jeśli mają wysoką zawartość cukru – nie są zdrowe. Znacznie lepszym wyborem może być zatem przyjmowanie suplementów z wyciągiem z żurawiny. Preparaty te charakteryzuje wysoce skoncentrowany wyciąg z tych owoców, a jednocześnie wysoka skuteczność działania. Ich dostępność jest powszechna, gdyż można je kupić w każdej aptece bez recepty.

Czytaj dalej

Rozrywka i relaks

Złóż życzenia miłego dnia komuś bliskiemu! Skorzystaj z naszych propozycji!

Anna

Chcesz komuś dziś życzyć miłego dnia? A może to Ty potrzebujesz takich ciepłych i motywujących słów? Przygotowaliśmy dla ciebie grafiki z życzeniami, które możesz wykorzystać .

Grafiki z życzeniami miłego dnia

Miło jest usłyszeć rano ciepłe słowa podnoszące na duchu, dlatego przygotowaliśmy kilkanaście propozycji graficznych z życzeniami miłego dnia. Grafikę możesz zapisać w telefonie i wysłać do bliskiej osoby lub po prostu zachować ją dla siebie. Te kilka słów ma niezwykłą moc!

Jak ściągnąć grafikę na komputer?

Kliknij w wybrane zdjęcie, które następnie otworzy się w nowym oknie. Kliknij na zdjęciu prawym klawiszem myszy i zapisz zdjęcie.

A tu życzenia miłego dnia w formie słownej. Wystarczy przepisać:

Życzę Ci wspaniałego dnia pełnego uśmiechu i radości.
Niech Twój dzień będzie pełen sukcesów i satysfakcji.
Życzę Ci, aby Twój dzień był równie piękny jak Ty sam/a.
Niech każda chwila dzisiaj przyniesie Ci ukojenie i spokój.
Życzę Ci dużo energii i pozytywnych emocji na cały dzień.
Niech dzisiaj wszystko Ci się udaje, a problemy same się rozwiązują.
Życzę Ci, aby każda godzina dzisiaj była pełna przyjemności i szczęścia.
Niech dzisiaj będzie dla Ciebie dniem spełnienia marzeń i planów.
Życzę Ci, aby Twój dzień był wypełniony miłością i ciepłem bliskich Ci osób.
Niech Twój dzień będzie pełen niespodzianek i wspaniałych okazji.

Czytaj dalej

Zdrowie

Tureckie zęby coraz częściej kuszą Polaków. Eksperci: To może być zła decyzja, nie tylko dla portfela

Anna

Ostatnio zrobiła się moda na tzw. turystykę stomatologiczną. Polacy wyjeżdżają np. do Turcji, żeby zafundować sobie hollywoodzki uśmiech. Tamtejsze kliniki kuszą pacjentów m.in. cenami. Jednak eksperci zwracają uwagę na wątpliwą jakość świadczonych usług. Ponadto mówią o niezadowoleniu i różnych problemach osób, które już skorzystały z takich ofert. W przypadku wystąpienia np. komplikacji pozabiegowych leczenie wiąże się z dodatkowymi kosztami. Natomiast jeśli lekarz w Turcji nie zechce dobrowolnie naprawić błędu, to pacjentowi pozostanie tylko próba dochodzenia tam swoich praw. U nas będzie to niemożliwe. I co ważne, o ewentualną naprawę lub korektę w Polsce może być trudno, bowiem lekarze nie są zbyt chętni do poprawy po kimś. A jeśli podejmą się tego, to raczej będzie wiązało się z kolejnymi dużymi wydatkami.

Moda na turystkę stomatologiczną

Wśród Polaków rośnie zainteresowanie turystyką stomatologiczną. Ostatnio modne stały się np. tureckie kliniki, które roztaczają przed pacjentami wizję śnieżnobiałych, pięknych i zdrowych zębów. Na rynku można znaleźć oferty obejmujące m.in. opiekę dentystyczną, a także organizację całej podróży i pobytu. Ale znawcy tematu zwracają uwagę na potencjalne zagrożenia, które mogą czyhać na pacjentów. I podkreślają, że nie każda osoba jest świadoma konsekwencji wyboru miejsca i metody leczenia swojego uzębienia.

– W przypadku turystów marzących o pięknych zębach, większość tureckich klinik z miejsca proponuje metody szybsze, z niemalże natychmiastowym efektem. Jednak, w mojej ocenie, one są bardziej inwazyjne i mogą mieć swoje negatywne konsekwencje w niedalekiej przyszłości. Nie bez znaczenia są także niższe koszty takich usług w tzw. pakiecie z wypoczynkiem – komentuje dr Piotr Przybylski z kliniki IMPLANT MEDICAL.

W przestrzeni publicznej i w różnych cennikach pojawiają się informacje, że na tzw. tureckie zęby trzeba wydać od 3 do 6 tys. euro i to za całe uzębienie. Jak podkreśla dr Witold Tomkiewicz z Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Implantologii Stomatologicznej (OSIS), z nieco wyższym kosztem można spotkać się w Polsce. Przy tym cena zależy od rodzaju zabiegu, materiałów, placówki oraz lekarza. A wiedza, doświadczenie i umiejętności tego ostatniego są najważniejsze. W opinii eksperta, obok cen, trzeba porównać efekty po zakończeniu leczenia oraz po roku lub po dłuższym czasie. Często kliniki mają galerie ze zdjęciami przed i po opiece zdrowotnej. Zwykle są to najlepsze przypadki, a nie powikłania, których ryzyko zawsze przecież istnieje. Ono występuje niezależnie od tego, czy poddajemy się zabiegom w Polsce czy też w Turcji.

– Tureckie kliniki stomatologiczne niejednokrotnie kuszą cenami. Jednak na portalach społecznościowych nie brakuje osób, które dzielą się swoimi nieudanymi metamorfozami lub przestrzegają przed takimi wyjazdami. Osadzenie np. 20 licówek czy koron ceramicznych na żywych zębach jest niezwykle inwazyjne. To wymaga wręcz zegarmistrzowskiej precyzji, zarówno technika dentystycznego, jaki i lekarza. Niska cena przekłada się na jakość, a raczej – na jej brak – dodaje dr Przybylski.

Warto zauważyć, że do Polski już od dawna przyjeżdżają Skandynawowie, Niemcy czy Słowacy w celu skorzystania z tego typu usług. Pojawia się więc pytanie, czy dla Polaków wyjazd do Turcji nie jest czasem korzystnym rozwiązaniem.

– Przyjazdy do nas to zupełnie inna historia. W Polsce, szczególnie w rejonach przygranicznych, zagraniczni pacjenci mogą liczyć na naprawdę fachową i rzetelną opiekę ze strony naszych lekarzy. Często mają oni nawet w swoich gabinetach asystentów mówiących w danych językach, żeby obsługa była na jak najwyższym poziomie. Natomiast z relacji osób, które skorzystały z tureckich klinik, wynika, że tam wygląda to zupełnie inaczej. Często pacjenci nie mogą się sprawnie porozumieć z personelem, głównie przez bariery językowe czy branżowe słownictwo – uzupełnia ekspert z IMPLANT MEDICAL.

Problemy (nie) do przewidzenia

Zabiegi oferowane w tureckich klinikach obejmują m.in. piłowanie wszystkich, również zdrowych, zębów pacjenta. Później zakładane na nie są porcelanowe korony. Według dr. Tomkiewicza, opisywane metody nie świadczą o jakości wykonanych prac. Zdaniem eksperta OSIS, najlepszą rekomendacją dla danego gabinetu są zadowoleni pacjenci. Warto więc przed wyjazdem, jeżeli już zdecydujemy się na taki krok, zapoznać się z opiniami Polaków, którzy odbyli leczenie w konkretnej, zagranicznej placówce. Ponadto należy obejrzeć jego efekty końcowe na zdjęciach.

– Niejednokrotnie spotykam pacjentów, którzy skorzystali z takiej oferty lub mają w gronie rodziny czy znajomych takie osoby. Stopień zadowolenia z tego typu turystyki stomatologicznej nie jest zbyt wysoki, żeby nie powiedzieć wprost, że jest na bardzo niskim poziomie – zaznacza dr Przybylski.

Jak informują znawcy tematu, pacjenci podczas takich eskapad medycznych skarżą się na ból w trakcie wykonywanych zabiegów, podczas wypoczynku na plaży, a także po powrocie do Polski. Ponadto ostateczny kształt zębów w wielu przypadkach nie jest satysfakcjonujący. Do tego dochodzą jeszcze trudności w spożywaniu pokarmów po zakończonym leczeniu.

– Do polskich gabinetów zgłaszają się też osoby, którym regularnie odcementowują się tureckie korony protetyczne lub przeszkadza im nieprzyjemny zapach z jamy ustnej. Pacjenci szukający pomocy w sytuacjach nagłych zawsze mogą liczyć na lekarzy, techników i asystentki. Natomiast zdarza się, że wcześniejsze zbyt inwazyjne leczenie ogranicza możliwości faktycznych korekt i napraw. W najtrudniejszych sytuacjach prowadzi to do częściowej utraty uzębienia lub konieczności wymiany uzupełnień protetycznych na nowe – dodaje ekspert z IMPLANT MEDICAL.

W mediach można też bez problemu znaleźć wiele przykładów leczenia zębów w Turcji i to praktycznie niemal z całej Europy. Nie wszystkie jednak są pozytywne. Do tego można znaleźć wiele informacji o tym, że ktoś po takim leczeniu ma problemy. To wprawdzie nie przesądza o tym, czy tamtejsi lekarze są dobrymi specjalistami. Niemniej jednak można znaleźć nawet takie przykłady jak ten, że w Turcji fałszywy dentysta leczył pacjentów przez 20 lat. W Polsce łatwiej jest weryfikować uprawnienia takich osób. W innych krajach to może być dość trudne i karkołomne zadanie, często też niemożliwe do wykonania.

Kosztowne poszukiwanie pomocy

Jeżeli dojdzie już do wadliwie wykonanej usługi, warto wiedzieć o kilku podstawowych rzeczach. Adwokat Ewelina Miller podkreśla, że pacjent, który wykonał zabieg stomatologiczny np. w Turcji, nie ma prawa dochodzenia swoich roszczeń w ramach polskiego wymiaru sprawiedliwości. Nie może zwrócić się do sądu, do Rzecznika Praw Pacjenta czy do Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej. Jeśli więc turecki lekarz nie zechce dobrowolnie naprawić swojego błędu, Polakowi pozostanie próba dochodzenia swoich praw według tamtejszego systemu prawnego. Zdaniem ekspertki, w praktyce może to powodować olbrzymie trudności dla pacjenta z naszego kraju i spore koszty.

– Reklamacje i niezadowolenie pacjentów zdarzają się także w Polsce, co nie jest przecież niczym nowym, ale oczywiście łatwiej jest skontaktować się z osobą prowadzącą leczenie u nas, a także dochodzić tu swoich praw. Trzeba też dodać, że lekarze w ogóle niechętnie podejmują się naprawy błędów innych specjalistów, zarówno zagranicznych, jak i krajowych. Wynika to z tego, że przejmują całą odpowiedzialność i ewentualne niezadowolenie pacjenta za leczenie, które wykonaliby inaczej – stwierdza dr Tomkiewicz.

Problemem jest również kwestia dokumentacji medycznej, o czym przekonuje mec. Miller. Lekarze w Polsce, do których zgłasza się pacjent z innej kliniki, powinni zapoznać się z informacjami na temat poprzedniego leczenia. Osoba, która skorzystała z usług stomatologicznych w Turcji, powinna za każdym razem uzyskać pisemną dokumentację obrazującą przebieg leczenia. Później należy ją przetłumaczyć, np. u tłumacza przysięgłego.

– Jeśli ktoś z polskich lekarzy podejmie się wykonania korekt po zagranicznym zabiegu, to z reguły wiąże się to z dużymi kosztami. A to już przestaje się opłacać takiemu pacjentowi. Jednak wówczas dana osoba nie ma wielkiego wyboru. Finalnie sama naprawa może kosztować nawet 2-3 razy tyle, ile ktoś zapłacił za całe leczenie w Turcji. Przed tego typu wyjazdem trzeba się dobrze zastanowić, żeby później nie żałować i to nie tylko z powodów finansowych – mówi dr Piotr Przybylski.

Z kolei mec. Ewelina Miller zaznacza, że jeśli pacjent został poszkodowany w Polsce, to może swobodnie reklamować usługę. Jeżeli nie przyniesie to efektu, ma prawo dochodzić od lekarza odszkodowania. Mowa tu o zwrocie kosztów leczenia naprawczego i o zadośćuczynieniu. To ostatnie stanowi rekompensatę pieniężną za doznane cierpienie, przedłużenie procesu leczenia oraz konieczność reorganizacji swojego życia w związku z leczeniem naprawczym.

Mat. prasowe MondayNews.pl

Czytaj dalej

Moda i uroda

Zabiegi kosmetyczne dla skóry dojrzałej. Jak zadbać o cerę po 40, 50 i 60 roku życia?

Anna

Skóra dojrzała to skóra, która zaczyna wykazywać oznaki starzenia się. Zmiany te są związane z utratą kolagenu, elastyny, kwasu hialuronowego i innych składników odpowiedzialnych za jędrność, nawilżenie i gładkość skóry. Skóra dojrzała staje się sucha, wiotka, opadająca i marszcząca się. Pojawiają się też przebarwienia, nierówności i zmiany naczyniowe.

Skóra dojrzała wymaga szczególnej pielęgnacji i odpowiedniego doboru kosmetyków. Nie wystarczy jednak tylko dbać o skórę w domu. Aby poprawić jej kondycję i wygląd, warto skorzystać z profesjonalnych zabiegów kosmetycznych, które mogą zregenerować, odmłodzić i ujędrnić skórę.

Jakie zabiegi kosmetyczne są polecane dla skóry dojrzałej? Na co zwrócić uwagę przy wyborze zabiegu? Jakie są zalety i ryzyka poszczególnych metod? Oto przegląd najpopularniejszych i najskuteczniejszych zabiegów kosmetycznych dla skóry dojrzałej.

Zabiegi złuszczające

Zabiegi złuszczające polegają na usuwaniu martwego naskórka i oczyszczaniu porów skórnych za pomocą specjalnych urządzeń lub preparatów. Celem tych zabiegów jest poprawa kolorytu, tekstury i nawilżenia skóry, a także przygotowanie jej do dalszych zabiegów. Zabiegi złuszczające mogą być mechaniczne lub chemiczne.

Zabiegi mechaniczne

Mikrodermabrazja – polega na ścieraniu naskórka za pomocą głowicy z diamentowymi lub korundowymi kryształkami lub strumieniem soli lub piasku.

Oxybrazja – polega na ścieraniu naskórka za pomocą strumienia tlenu pod ciśnieniem z dodatkiem soli fizjologicznej lub innych substancji aktywnych.

Aquapure – polega na złuszczaniu naskórka za pomocą kwasu salicylowego i mlekowego oraz mezoterapii bezigłowej, mikroprądów i głowicy ciepło-zimno.

Zabiegi chemiczne

Peelingi kwasowe – polegają na nakładaniu na skórę roztworów zawierających różne kwasy (np. glikolowy, migdałowy, pirogronowy), które rozpuszczają martwy naskórek i pobudzają odnowę komórkową.

Peelingi enzymatyczne – polegają na nakładaniu na skórę preparatów zawierających enzymy (np. papainę, bromelinę), które rozkładają białka naskórka i ułatwiają jego złuszczenie.

Peelingi retinolowe – polegają na nakładaniu na skórę preparatów zawierających retinol (pochodną witaminy A), który stymuluje produkcję kolagenu i elastyny oraz hamuje działanie tyrozynazy (enzymu odpowiedzialnego za powstawanie przebarwień).

Zalety zabiegów złuszczających:

Poprawiają wygląd i kondycję skóry

Rozjaśniają przebarwienia
Wygładzają drobne zmarszczki
Zmniejszają rozszerzone pory
Poprawiają wchłanianie kosmetyków
Przygotowują skórę do innych zabiegów

Ryzyka zabiegów złuszczających:

Podrażnienie, zaczerwienienie, pieczenie, swędzenie skóry
Nadmierna suchość, ściągnięcie, łuszczenie się skóry
Alergia lub uczulenie na użyte substancje
Zakażenie lub zapalenie skóry
Powstanie blizn, przebarwień lub plam bielaczych
Nadwrażliwość na światło i ryzyko poparzenia słonecznego

Przeciwwskazania do zabiegów złuszczających to m.in.:

Ciąża i karmienie piersią
Aktywne zmiany zapalne lub infekcyjne na skórze (np. trądzik, opryszczka, liszaj)
Uszkodzenia naskórka (np. rany, otarcia, zadrapania)
Skłonność do bliznowców lub przebarwień
Stosowanie leków wpływających na stan skóry (np. retinoidy, sterydy, antybiotyki)
Choroby autoimmunologiczne, nowotworowe lub krwotoczne
Zaburzenia gojenia się ran

Zabiegi odmładzające

Zabiegi odmładzające to zabiegi, które mają na celu przywrócenie skórze młodzieńczy wygląd i sprężystość. Zabiegi te działają na różnych poziomach skóry i wykorzystują różne technologie i substancje. Celem tych zabiegów jest stymulowanie produkcji włókien kolagenowych i elastynowych, poprawa napięcia i jędrności skóry, wypełnienie zmarszczek i bruzd oraz modelowanie owalu twarzy.

Zabiegi odmładzające mogą być inwazyjne lub nieinwazyjne.

Zabiegi inwazyjne

Lifting chirurgiczny – polega na nacięciu skóry i podciągnięciu jej wraz z tkanką podskórną i mięśniami twarzy. Jest to najbardziej radykalny sposób na odmłodzenie twarzy, ale wiąże się z dużym ryzykiem powikłań i długim okresem rekonwalescencji.

Liposukcja – polega na odsysaniu nadmiaru tłuszczu z określonych partii twarzy (np. podbródka, policzków). Może być stosowana w celu wyszczuplenia i wymodelowania twarzy, ale wymaga znieczulenia i niesie ryzyko uszkodzenia nerwów lub naczyń krwionośnych.

Nici liftingujące – polegają na wprowadzeniu pod skórę specjalnych nici z materiałów rozpuszczalnych lub nierozpuszczalnych, które mają za zadanie podnieść i utrzymać skórę w pożądanej pozycji. Nici mogą być zakończone haczykami, kulkami lub stożkami, które zapobiegają ich przesuwaniu się. Nici liftingujące mogą być stosowane w różnych częściach twarzy (np. brwi, policzki, żuchwa) i dają efekt uniesienia i ujędrnienia skóry.

Zalety zabiegów inwazyjnych:

Dają trwałe i spektakularne efekty
Pozwalają na znaczną poprawę wyglądu i konturu twarzy
Eliminują głębokie zmarszczki i nadmiar skóry

Ryzyka zabiegów inwazyjnych:

Wymagają znieczulenia i hospitalizacji
Wiążą się z dużym ryzykiem powikłań i infekcji
Wymagają długiego okresu rekonwalescencji i unikania słońca
Mogą powodować blizny, asymetrie, zniekształcenia lub utratę mimiki
Są drogie i nie są refundowane przez NFZ

Przeciwwskazania do zabiegów inwazyjnych to m.in.:

Ciąża i karmienie piersią
Choroby przewlekłe lub zakaźne
Zaburzenia krzepliwości krwi lub przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych
Skłonność do bliznowców lub keloidów
Aktywne zmiany skórne lub alergie
Stosowanie leków wpływających na stan skóry (np. retinoidy, sterydy)

Zabiegi nieinwazyjne

Mezoterapia – polega na wstrzykiwaniu pod skórę koktajli zawierających różne substancje aktywne (np. witaminy, minerały, kwas hialuronowy, peptydy), które mają za zadanie nawilżyć, odżywić, ujędrnić i odmłodzić skórę.

Botoks – polega na wstrzykiwaniu pod skórę toksyny botulinowej, która blokuje impulsy nerwowe odpowiedzialne za kurczenie się mięśni mimicznych. Dzięki temu zmniejsza się napięcie skóry i wygładzają się zmarszczki mimiczne.

Wypełniacze – polegają na wstrzykiwaniu pod skórę preparatów wypełniających (np. kwas hialuronowy, hydroksyapatyt wapnia, kwas polimlekowy), które mają za zadanie uzupełnić ubytki tkankowe, wypełnić zmarszczki i bruzdy oraz nadać objętości określonym partiom twarzy (np. ustom, policzkom).

Laseroterapia – polega na naświetlaniu skóry wiązką lasera o określonej długości fali i mocy, która wnika w głąb skóry i pobudza jej odnowę. Laseroterapia może mieć różne cele, np. usuwanie przebarwień, naczynek, blizn, włosków czy tatuaży.

Radiofrekwencja – polega na podgrzewaniu skóry za pomocą fal radiowych o wysokiej częstotliwości, które powodują skurcz włókien kolagenowych i elastynowych oraz stymulują produkcję nowych.

Fotoodmładzanie – polega na naświetlaniu skóry światłem o określonej długości fali, które stymuluje odnowę komórkową, poprawia napięcie i koloryt skóry, usuwa drobne zmarszczki i plamy pigmentacyjne.

Dermapen – zabieg polegający na nakłuwaniu skóry za pomocą urządzenia z wieloma mikroigłami. Powoduje mikrourazy w skórze, które pobudzają jej regenerację i syntezę nowego kolagenu i elastyny. Zmniejsza widoczność zmarszczek, blizn, rozstępów i porów.

Karboksyterapia – zabieg polegający na podskórnym podawaniu dwutlenku węgla za pomocą cienkiej igły. Poprawia mikrokrążenie w skórze, stymuluje produkcję kolagenu i elastyny, ujędrnia i napina skórę, redukuje zmarszczki i cienie pod oczami.

Zalety zabiegów nieinwazyjnych:

Nie naruszają ciągłości skóry, więc nie powodują ran, blizn ani zakażeń.
Nie wymagają długiego okresu rekonwalescencji, więc nie zakłócają codziennego funkcjonowania.
Nie są bolesne lub są tylko lekko nieprzyjemne, więc nie potrzebują znieczulenia.
Dają natychmiastowe lub szybkie efekty, które są widoczne i trwałe.
Poprawiają wygląd i kondycję skóry, wygładzają zmarszczki, ujędrniają i nawilżają skórę, poprawiają jej koloryt i blask.
Są dostępne w wielu salonach kosmetycznych i medycznych, więc można je dopasować do indywidualnych potrzeb i oczekiwań.

Ryzyka zabiegów nieinwazyjnych:

Podrażnienie, zaczerwienienie, obrzęk lub siniaki w miejscu zabiegu, które zwykle ustępują po kilku dniach.
Alergia lub nadwrażliwość na użyte substancje lub urządzenia, która może objawiać się wysypką, świądem lub obrzękiem naczynioruchowym.
Zakażenie bakteryjne, wirusowe lub grzybicze skóry, które może wymagać leczenia antybiotykami lub przeciwgrzybiczymi.
Nierównomierne rozprowadzenie lub przemieszczenie się wypełniacza pod skórą, co może powodować asymetrię lub guzki.
Uszkodzenie nerwów lub naczyń krwionośnych podczas zabiegu, co może prowadzić do niedowładu mięśni twarzy lub krwawienia podskórnego.
Niezadowalający efekt estetyczny lub nadmierny efekt odmłodzenia, który może wymagać korekty lub rozpuszczenia wypełniacza.

Przeciwwskazania do zabiegów inwazyjnych:

Ciąża i karmienie piersią
Choroby autoimmunologiczne
Choroby nowotworowe
Choroby skóry w miejscu zabiegu
Zaburzenia krzepliwości krwi
Przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych lub sterydowych
Aktywna infekcja wirusowa (np. opryszczka)
Nadwrażliwość na użyte substancje lub urządzenia
Stany zapalne i alergiczne organizmu

Czytaj dalej

Zdrowie

Dieta ketogeniczna, dieta keto – na czym polega?

Anna

Dzięki rozwojowi medycyny, coraz więcej ludzi zaczyna interesować się zdrowym stylem życia, w tym również odżywianiem. W ostatnich latach dieta ketogeniczna, zwana również keto zyskała na popularności, co może być związane z jej korzystnym wpływem na zdrowie oraz skutecznością w odchudzaniu. W tym artykule opiszemy, czym jest dieta ketogeniczna, jak działa i jakie są jej potencjalne korzyści i zagrożenia.

Czym jest dieta ketogeniczna?

Dieta ketogeniczna, znana również jako dieta keto, to plan żywieniowy oparty na wysokim spożyciu tłuszczów, umiarkowanym spożyciu białek i niskim spożyciu węglowodanów. W przypadku diety keto organizm korzysta z tłuszczów jako głównego źródła energii zamiast węglowodanów. W efekcie organizm znajduje się w stanie ketozy, w którym wytwarzane są ketony z tłuszczów jako alternatywnego źródła paliwa dla mózgu i innych narządów.

Ketoza i mechanizm działania diety ketogenicznej

Dieta ketogeniczna opiera się na znacznej redukcji w diecie węglowodanów, które są głównym źródłem energii dla organizmu. W odpowiedzi na ten brak węglowodanów, organizm zaczyna spalać tłuszcz jako główne źródło energii, co prowadzi do stanu ketozy.

Ketony to substancje chemiczne, które powstają w wyniku metabolizmu tłuszczów w wątrobie. Są one używane przez organizm jako alternatywne źródło energii, gdy nie ma w diecie wystarczającej ilości węglowodanów. W stanie ketozy, organizm przekształca tłuszcze w ketony, które następnie są wykorzystywane jako główne źródło energii dla mózgu i innych narządów wewnętrznych.

Ketogeniczna dieta składa się przede wszystkim z tłuszczów (około 70-80% spożywanych kalorii), białek (około 10-20% spożywanych kalorii) oraz bardzo niskiej ilości węglowodanów (około 5-10% spożywanych kalorii). W diecie keto węglowodany są zastępowane tłuszczami, takimi jak oliwa z oliwek, olej kokosowy, awokado i masło. Białka są źródłem budulcowym, które pomagają w budowie mięśni i innych tkanek organizmu.

Korzyści zdrowotne diety ketogenicznej

Dieta ketogeniczna może przynieść wiele korzyści zdrowotnych, w tym:

utrata masy ciała – dieta keto może pomóc w szybkiej i skutecznej utracie wagi, ponieważ organizm spala tłuszcz jako główne źródło energii,
kontrola poziomu cukru we krwi – dieta keto może pomóc w utrzymaniu stabilnego poziomu cukru we krwi u osób z cukrzycą typu 2,
poprawa profilu lipidowego – dieta keto może pomóc w obniżeniu poziomu złego cholesterolu (LDL) i zwiększeniu poziomu dobrego cholesterolu (HDL),
zmniejszenie stanów zapalnych – dieta keto może pomóc w zmniejszeniu stanów zapalnych w organizmie, co może łagodzić objawy chorób autoimmunologicznych i chorób przewlekłych,
poprawa funkcjonowania mózgu – dieta keto może pomóc w poprawie funkcjonowania mózgu, poprawie zdolności poznawczych, a nawet zmniejszeniu ryzyka chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera.

Dla kogo jest dieta keto?

Dieta ketogeniczna może być skuteczna dla osób, które chcą schudnąć, poprawić zdrowie metaboliczne lub kontrolować poziom cukru we krwi. Jest również zalecana dla osób z padaczką, chorobą Alzheimera lub chorobami autoimmunologicznymi. Jednakże, przed rozpoczęciem diety ketogenicznej ważne jest skonsultowanie się z lekarzem lub dietetykiem, szczególnie w przypadku osób z chorobami wątroby, nerek, trzustki lub cukrzycą typu 1, aby ustalić indywidualne potrzeby żywieniowe i uniknąć ewentualnych skutków ubocznych. Dieta ketogeniczna nie jest dla każdego i wymaga dokładnej oceny indywidualnych potrzeb i stanu zdrowia.

Przykładowy jadłospis z uwzględnieniem diety ketogenicznej

Dni 1-3: Śniadanie: Omlet z jajek, szpinaku, sera feta i oliwek Obiad: Sałatka z kurczakiem, jajkiem, awokado i rukolą Kolacja: Krewetki w sosie kokosowym z zielonymi warzywami
Dni 4-6: Śniadanie: Jogurt grecki z jagodami i migdałami Obiad: Grillowany filet z łososia z sosem chrzanowym i sałatką z brokułów Kolacja: Mielone mięso z warzywami i sosem pomidorowym
Dni 7-9: Śniadanie: Sałatka z jajkiem, awokado, pomidorami i fetą Obiad: Sałatka z tuńczyka, jajkiem i zielonymi warzywami Kolacja: Kebab z kurczaka z surówką z kapusty

Czytaj dalej

Moda i uroda

Jak opóźnić procesy starzenia się skóry i zachować młody wygląd?

Anna

Starzenie się jest naturalnym i nieuniknionym procesem, który dotyczy całego organizmu, w tym skóry. Z wiekiem skóra traci swoją gęstość, elastyczność, nawilżenie i jędrność. Pojawiają się zmarszczki, przebarwienia, zwiotczenie i inne oznaki starzenia. Jednak tempo i sposób starzenia się skóry zależy od wielu czynników, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Niektóre z nich możemy kontrolować i wpływać na nie poprzez zdrowy styl życia i odpowiednią pielęgnację. Jak opóźnić procesy starzenia się skóry?

Zdrowa dieta

Zdrowa skóra zaczyna się od zdrowego odżywiania, więc musisz poważnie pomyśleć o tym, co jesz na co dzień. Unikaj żywności przetworzonej, bogatej w cukier, tłuszcz i sól. Taka dieta sprzyja stanom zapalnym, oksydacji komórek i gromadzeniu się toksyn w organizmie. Zamiast tego wybieraj produkty naturalne, bogate w witaminy, minerały i przeciwutleniacze. Szczególnie ważne są witaminy A, C i E oraz cynk i selen. Te składniki odżywcze wspomagają produkcję kolagenu i elastyny, chronią skórę przed wolnymi rodnikami i promieniowaniem UV oraz poprawiają jej nawilżenie i regenerację.

Włącz do swojej diety zielone warzywa liściaste (np. szpinak, jarmuż, sałata), jagody (np. borówki, maliny, truskawki), orzechy (np. włoskie, migdały, nerkowce), nasiona (np. siemię lniane, chia, słonecznik), oliwę z oliwek oraz ryby bogate w kwasy omega-3 (np. łosoś, makrela, sardynka). Te produkty dostarczą ci niezbędnych składników odżywczych do utrzymania zdrowej i młodej skóry.

Nawodnienie organizmu

Nawodnienie organizmu jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania wszystkich komórek i tkanek. Skóra jest największym organem ludzkiego ciała i potrzebuje odpowiedniej ilości wody do zachowania swojej sprężystości i gładkości. Woda pomaga również usuwać toksyny z organizmu i zapobiegać zaparciom. Dlatego należy pić co najmniej 2 litry wody dziennie oraz unikać napojów zawierających kofeinę lub alkohol. Te substancje mają działanie moczopędne i odwadniające organizm.

Możesz również nawilżać skórę od zewnątrz poprzez stosowanie kremów lub balsamów nawilżających po każdym prysznicu lub kąpieli. Wybieraj produkty zawierające naturalne składniki nawilżające, takie jak aloes, olej kokosowy czy masło shea. Unikaj kosmetyków z wysoką zawartością alkoholu lub środków wysuszających skórę.

Ochrona przed słońcem

Słońce jest jednym z głównych czynników przyspieszających starzenie się skóry. Promieniowanie słoneczne UVA i UVB oraz wysokoenergetyczne światło widzialne (HEVIS) powodują uszkodzenie DNA komórek skóry, stres oksydacyjny, zapalenie i degradację kolagenu i elastyny. W rezultacie skóra traci swoją sprężystość, pojawiają się zmarszczki, przebarwienia i plamy starcze. Nadmierna ekspozycja na słońce zwiększa również ryzyko zachorowania na raka skóry.

Aby jak najlepiej uchronić skórę przed szkodliwym działaniem słońca, należy przestrzegać kilku zasad ochrony przeciwsłonecznej:

Unikaj słońca w ciągu dnia, między godziną 10:00 a 14:00. Jeśli jesteś wówczas na zewnątrz, staraj się być w cieniu lub w miejscu z dużą liczbą drzew, które chronią przed promieniami słonecznymi. A jeśli jesteś na plaży, ustaw parasol lub prosty namiot, aby być w cieniu.
Codziennie używaj kremu do twarzy i ciała z filtrem przeciwsłonecznym o odpowiednim faktorze SPF (Sun Protection Factor). Faktor SPF określa stopień ochrony przed promieniowaniem UVB, które powoduje oparzenia słoneczne. Im wyższy faktor SPF, tym większa ochrona. Zaleca się stosowanie kremów z filtrem minimum SPF 30 na ciele i SPF 50 na twarzy. Pamiętaj, że kremy z filtrem nie zapobiegają opalaniu się, a jedynie chronią przed poparzeniem i uszkodzeniem skóry.
Odpowiednio aplikuj kremy z filtrem przeciwsłonecznym. Nakładaj je na suchą skórę co najmniej 15 minut przed wyjściem na słońce i ponawiaj aplikację co 2 godziny lub częściej w przypadku pocenia się, kąpieli lub wycierania ręcznikiem .
Wybieraj kremy z filtrem przeciwsłonecznym o szerokim spektrum działania. Oznacza to, że chronią one zarówno przed promieniowaniem UVA, jak i UVB. Promieniowanie UVA przenika głębiej w skórę i odpowiada za fotostarzenie się skóry oraz nowotwory skóry. Na opakowaniu kremu powinna być informacja o poziomie ochrony przed promieniowaniem UVA – symbol UVA w okręgu lub litera PPD (Persistent Pigment Darkening).
Zabezpiecz również oczy i usta przed słońcem. Promieniowanie słoneczne może uszkadzać siatkówkę oka i powodować zaćmę lub nowotwory oka. Dlatego warto nosić okulary przeciwsłoneczne z filtrem UV oznaczonym symbolem CE (Conformité Européenne). Usta są również narażone na wysuszenie i pęknięcia spowodowane wysuszeniem, więc miej przy sobie pomadkę ochronną na słońce.

Pielęgnacja skóry dojrzałej

Skóra dojrzała wymaga specjalnej pielęgnacji, która zapewni jej odpowiednie nawilżenie, odżywienie i ochronę. Pielęgnacja skóry dojrzałej powinna być dostosowana do jej typu i potrzeb, a także uwzględniać zmiany hormonalne zachodzące w organizmie. W zasadzie już od około 20. roku życia warto zacząć przeciwdziałać starzeniu się skóry poprzez stosowanie odpowiednich kosmetyków i zabiegów.

W pielęgnacji skóry dojrzałej należy kierować się następującymi zasadami:

Codziennie oczyszczaj skórę twarzy i ciała za pomocą łagodnych środków myjących, które nie naruszają bariery hydrolipidowej skóry. Unikaj kosmetyków z alkoholem, mydłem lub SLS (sodium lauryl sulfate), które wysuszają i podrażniają skórę. Wybieraj produkty zawierające naturalne składniki oczyszczające, takie jak aloes, rumianek czy lawenda .
Codziennie nawilżaj i natłuszczaj skórę twarzy i ciała za pomocą kremów lub balsamów nawilżających. Wybieraj produkty zawierające składniki o działaniu nawilżającym, odżywczym i antyoksydacyjnym. Do najbardziej aktywnych należą: ceramidy, peptydy, witamina E, witamina C i retinoidy . Mają one wpływ na naskórek i pośrednio hamują procesy starzenia w obszarze całej skóry.
Raz lub dwa razy w tygodniu wykonuj peeling skóry twarzy i ciała za pomocą delikatnych produktów złuszczających. Peeling pomaga usunąć martwe komórki naskórka, odblokować pory, poprawić mikrokrążenie i przygotować skórę do lepszego wchłaniania kosmetyków. Wybieraj peelingi zawierające naturalne składniki złuszczające, takie jak cukier, sól, kawa czy pestki owoców .
Raz lub dwa razy w miesiącu wykonuj maseczkę na twarz i ciało za pomocą produktów odżywczych i regenerujących. Maseczka pomaga dostarczyć skórze dodatkowych składników aktywnych, poprawić jej koloryt i napięcie oraz zrelaksować się. Wybieraj maseczki zawierające naturalne składniki odżywcze i regenerujące, takie jak miód, jogurt, awokado czy olejki eteryczne .

Czytaj dalej

Relacje

12 sygnałów, że mimo długiego stażu on nadal cię kocha

Anna

W trakcie długotrwałych związków zmiany w naszej relacji i w nas samych są nieuniknione. Nawet jeśli te zmiany są naturalną częścią życia, mogą prowadzić do niepotrzebnego stresu i niepewności w związku. Nie warto jednak porównywać aktualnej sytuacji ze stanem sprzed lat, ponieważ to nie jest najlepszy sposób na ocenę tego, co twój współmałżonek myśli o tobie.

Stan Tatkin, psycholog i autor Wired for Love, mówi, że bardzo możliwe, że twój współmałżonek wciąż kocha cię tak samo mocno jak przed laty, ale wyraża swoją miłość w inny sposób lub w sposób bardziej subtelny. Mogą to być delikatne zmiany, takie jak zmiana języka ciała, sposób, w jaki się kłócicie, czy podejście do spraw łóżkowych. To, jak partner wyraża swoje uczucia, może ulec zmianie w czasie, ale to nie oznacza, że miłość między wami zanika.

Eksperci w dziedzinie psychologii twierdzą, że istnieją subtelne sygnały, które mogą pomóc zrozumieć, czy twój mąż nadal jest w tobie szaleńczo zakochany. Ważne jest zwracać uwagę na te oznaki i nauczyć się rozpoznawać je w związku, aby zachować zdrową relację i uniknąć niepotrzebnego stresu.

Oto 12 sygnałów, że twój mężczyzna nadal cię kocha

Patrzy ci wymownie w oczy

Podczas romantycznej kolacji z ukochaną osobą warto zwrócić uwagę na to, jak partner zachowuje się w twoim towarzystwie. Jeśli jest on obecny całym swoim ciałem i umysłem, skupiony na tobie i rozmowie, to może to być oznaką jego głębokich uczuć. Zgodnie z badaniami przeprowadzonymi przez psychologa Zicka Rubina, pary, które są głęboko zakochane, patrzą sobie w oczy przez 75 procent czasu podczas rozmowy, podczas gdy zwykli ludzie patrzą na siebie tylko przez 30-60 procent czasu.

Silny kontakt wzrokowy to jedna z subtelnych oznak, które mogą świadczyć o zainteresowaniu partnera twoją osobą i wszystkim, co masz do powiedzenia. Kiedy twoja druga połowa poświęca swoją uwagę w 100% na rozmowę z tobą, słucha uważnie i patrzy prosto w twoje oczy, to znak, że jego miłość do ciebie jest wciąż silna.

Zgadza się na twoje propozycje

Paul Coleman, psycholog i autor książki „Finding Peace When Your Heart Is in Pieces”, uważa, że mężczyźni, gdy są zakochani, często wydają się mniej entuzjastyczni niż kobiety, co łatwo można uznać za brak zainteresowania. Badania opublikowane w Journal of Psychophysiology wskazują, że wynika to z niższego poziomu serotoniny u mężczyzn. Według Colemana, ilość serotoniny w ciele kobiety powoduje, że wykazują one większą radość i okazują to bardziej niż mężczyźni. Niższy poziom serotoniny u mężczyzn nie skłania ich do okazywania emocji tak często, ale to nie oznacza, że nie są zakochani. Mężczyźni będą szczęśliwi, wykonując zadania, na które ich partnerki mają ochotę, nawet jeśli polegają one tylko na spokojnym spędzeniu czasu razem. Zamiast zasmucać się brakiem entuzjazmu ze strony partnera, lepiej podjąć inicjatywę i spróbować czegoś nowego, aby wzmocnić więź między sobą.

W trakcie intymnych chwil patrzy na ciebie i cię komplementuje

Zwyczajowo para zakochanych często nazywa się „kochanie” lub „kochana” przez cały dzień, ale według Tatkin’a, jeśli podczas stosunku mówi twoje imię, oznacza to, że jest w pełni obecny i skupiony tylko na tobie. Inną wskazówką, że jest nadal zainteresowany, jest kontakt wzrokowy w sypialni, co pokazuje, że jest skoncentrowany tylko na tobie i twojej intymności. Ważne są również komplementy jakie prawi ci w łóżku.

Nie mówi często kocham, ale pokazuje to inaczej

Gdy spotkaliście się pierwszy raz, był bardzo przywiązany do ciebie i trzymał cię za rękę przez cały czas, bez względu na porę dnia. Jednak po wielu latach małżeństwa może już nie okazywać ci takiego uwielbienia. Nie martw się ponieważ istnieją różne sposoby wyrażenia miłości. Na początku każdego związku ogień miłości wyzwala wiele dopaminy, której działanie jest podobne do efektów uzależniających substancji psychoaktywnych. To ekscytujące, ale krótkotrwałe. Potem przychodzi tzw. cicha miłość. Jest to spokojny, ale uważny stan, w który wchodzą pary, które są w pełni zrelaksowane i zaangażowane. Więc on nadal kocha cię tak samo mocno, tylko wyraża to na inny sposób.

Szybko kończy każdą kłótnię

Kolejnym sposobem na wykazanie, że on wciąż jest w tobie zakochany, jest to, że pozwala ci wygrać w kłótni. To dlatego, że zdaje sobie sprawę, że dłuższe przeciąganie nieporozumień lub urazów może przyczynić się do utrzymywania się złych wspomnień, co może zaszkodzić waszej przyszłej relacji. Kiedy więc przestaje się sprzeczać, nie robi tego ze słabości – po prostu nie chce, abyś cierpiała na skutek konfliktu. Przy następnym sporze warto się zastanowić, czy bardziej zależy ci na wygraniu, czy rozwiązaniu problemu.

Odkłada telefon, gdy chcesz z nim porozmawiać

Innym sposobem na pokazanie miłości przez mężczyznę jest aktywne odłączenie się od technologii, aby spędzać czas z ukochaną osobą. Fawn Weaver, autorka książki Happy Wives Club, mówi, że gdy mężczyzna naprawdę kocha kobietę, nawet jeśli jego praca jest wymagająca, wie, kiedy odłożyć telefon i zamknąć laptopa, aby poświęcić uwagę partnerce. Jest to znak, że chce nadal tworzyć z tobą silną relację.

Wyręcza cię w czynnościach, których nie lubisz

Kiedy jesteście razem od dłuższego czasu, twój mąż z pewnością zna twoje upodobania i wie, czego nie lubisz robić. Zamiast kłócić się, kto powinien zająć się zmywaniem, prędzej zobaczysz go samodzielnie zmywającego naczynia lub ładującego zmywarkę przed snem. Pamiętaj jednak, aby odwzajemnić to, co robi dla ciebie i zająć się czymś, co z kolei może drażnić jego nerwy.

Nawet w nerwach i kłótniach nie wypowiada słów „rozstanie” czy „rozwód”

Przeciwności i trudne chwile zdarzają się każdej parze, jednakże nawet w najtrudniejszych momentach twój mąż nigdy nie używa słowa „rozwód”, „separacja” czy „rozstanie”? Szczęśliwy mąż nie stawia pod znakiem zapytania swojego związku, nawet gdy jest rozgniewany, sfrustrowany lub bardzo zły.

Ciągle zdarza mu się jeszcze pozytywnie cię zaskakiwać

Istnieją gesty, które pokazują, że mąż dba o swoją żonę i chce ją zaskakiwać. Nie chodzi tu o drogie prezenty, ale o proste rzeczy, takie jak przyniesienie bez powodu ulubionych kwiatów czy spontaniczny zakup biletów na film, o którym wspominałaś. To pokazuje, że twój mąż myśli o tym, jak pielęgnować wasz związek, i że wciąż pamięta o małych rzeczach, które powodują uśmiech na twarzy jego żony.

Dba o twoje bezpieczeństwo

Kiedy twój mąż wykazuje troskę o twoje bezpieczeństwo i chce, abyś czuła się chroniona i kochana, możesz być pewna, że jest to wyraz jego głębokich uczuć. Być może twój mąż zawsze idzie obok ciebie od strony krawężnika, gdy spacerujecie po ulicy; prosi cię, abyś dała mu znać, kiedy dotrzesz bezpiecznie do celu; nosi ciężkie rzeczy, których nie możesz dźwigać i łapie pająki, które wzbudzają w tobie lęk. To właśnie te gesty. W ten sposób pokazuje, że twoje dobro jest dla niego najważniejsze.

Wspiera cię w twoich marzeniach

Każdy związek rozwija się wraz z postępem czasu, a wraz z nim również rozwijają się osoby będące w niego zaangażowane. Według dr. Morgana Anderson, trenera relacji i psychologa klinicznego, właściwy partner zawsze stoi po twojej stronie, niezależnie od tego, jakie nowe wyzwania podjęłaś. Bez względu na to, czy próbujesz nowego hobby, czy zmieniasz pracę, w zdrowym związku twój partner będzie cię wspierał i zachęcał do podejmowania ryzyka. Jeśli twój partner nadal interesuje się kim jesteś i kim chcesz się stać, to znak, że naprawdę mu na tobie zależy.

Lubi cię uszczęśliwiać

Na początku związku zwykle obie strony starają się zrobić wiele rzeczy, aby sprawić sobie nawzajem przyjemność, ale w miarę upływu czasu ta radość może zanikać. Jednak jeśli twój partner nadal aktywnie stara się cię uszczęśliwiać, to wiedz, że jego miłość nadal płonie. Jeśli twój mąż np. idzie do kawiarni, żeby kupić twoje ulubione latte, pomimo tego, że sam nie pije kawy i robi to po to, żeby zobaczyć uśmiech na twojej twarzy, to znak, że nadal jest głęboko zakochany w tobie.

Czytaj dalej

Relacje

Kryzys wieku średniego – sprawdź, czy go przechodzisz

Anna

Kryzys wieku średniego to okres w życiu człowieka, który zwykle przypada między 40 a 60 rokiem życia. Jest to czas, w którym osoba może doświadczać niezadowolenia z własnej sytuacji życiowej, poczucia utraty sensu lub celu, lęku przed starością lub śmiercią, nudy lub znudzenia rutyną, pragnienia zmiany lub przygody, kwestionowania własnych wyborów lub wartości, czy też problemów z relacjami z innymi ludźmi.

Kryzys wieku średniego nie jest chorobą ani zaburzeniem. Jest to naturalna reakcja na zmiany fizyczne, psychiczne i społeczne, które zachodzą w tym okresie życia. Niektórzy ludzie przechodzą przez kryzys wieku średniego łagodnie lub nawet go nie zauważają, inni natomiast mogą odczuwać silny dyskomfort lub cierpienie.

Jakie są objawy kryzysu wieku średniego?

Utrata poczucia bezpieczeństwa w pracy, relacji z partnerem lub rodziną
Niezdecydowanie
Mniejsza satysfakcja lub nawet jej brak z wykonywanego zawodu
Rozczarowanie obecnym życiem
Przekonanie o niezrealizowaniu marzeń
Irytacja, niecierpliwość i nadwrażliwość
Trudność w skupieniu uwagi na jednej czynności
Obawa przed chorobami i śmiercią
Zmiana stylu życia, zainteresowanie religiami i duchowością, terapiami, podjęcie aktywności fizycznej, regularnych treningów
Dokonywanie impulsywnych lub ryzykownych zachowań, takich jak zmiana pracy, partnera, wyglądu czy stylu życia
Porównywanie się z innymi ludźmi i czucie się gorsi lub lepsi od nich
Szukanie ukojenia w alkoholu, narkotykach, lekach czy hazardzie
Złość, depresja, zrezygnowanie, poczucie przygnębienia i monotonii w związku
Przygnębienie, niechęć, nadwrażliwość, a właściwie drażliwość, i bardzo dużo złości. Poczucie, że moje potrzeby nie są zaspokojone

Objawy kryzysu wieku średniego mogą być różne i indywidualne dla każdej osoby. Nie oznaczają one jednak koniecznie negatywnego stanu. Kryzys wieku średniego może być też szansą na zmianę życia na lepsze i realizację własnych pasji i marzeń.

Przyczyny kryzysu wieku średniego

Przyczyny kryzysu wieku średniego mogą być różne i indywidualne dla każdej osoby. Niektóre z nich to:

Zmiany hormonalne i fizjologiczne, takie jak menopauza u kobiet czy andropauza u mężczyzn, które wpływają na nastrój, libido, wygląd czy zdrowie.
Zmiany rodzinne i zawodowe, takie jak opuszczenie domu przez dzieci, rozwód, śmierć bliskiej osoby, utrata pracy czy awans.
Zmiany społeczne i kulturowe, takie jak presja na sukces, konsumpcję czy młodość, porównywanie się z innymi ludźmi, poczucie izolacji czy wykluczenia.
Zmiany egzystencjalne i duchowe, takie jak refleksja nad własnym życiem, wartościami czy wiarą, poszukiwanie sensu czy celu istnienia.

Czy kryzys wieku średniego jest nieunikniony?

Nie, kryzys wieku średniego nie jest nieunikniony. Nie dotyczy on wszystkich ludzi i nie ma jednego określonego wieku, w którym się pojawia. Niektórzy ludzie przechodzą przez ten okres łagodnie lub nawet go nie zauważają, inni natomiast mogą odczuwać silny dyskomfort lub cierpienie. Wiele zależy od indywidualnych czynników, takich jak osobowość, temperament, doświadczenia życiowe, poziom satysfakcji, wsparcie społeczne czy zdrowie fizyczne i psychiczne. Można też podjąć pewne działania, które mogą zmniejszyć ryzyko wystąpienia kryzysu wieku średniego lub złagodzić jego objawy.

Czy kryzys wieku średniego częściej dopada mężczyzn?

Kryzys wieku średniego nie ma płci, może dotknąć zarówno kobiet, jak i mężczyzn, jednak statystycznie częściej w jaskrawej formie występuje u mężczyzn i dotyka łącznie około 10 proc. populacji.

Z czego wynika mniejszy procent występowania typowego kryzysu wieku średniego u kobiet? Prawdopodobnie ze społecznego przyzwolenia na objawy kryzysu u mężczyzn, a także na różnice w manifestacji „drugiej młodości” u mężczyzn niż kobiet. Mężczyźni statystycznie częściej opierają poczucie satysfakcji z życia na widocznych oznakach statusu finansowego i atrakcyjności, stąd stereotypowe młodsze kobiety i nowe samochody. U kobiet podsumowania życia mogą dotykać częściej sfery emocjonalnej, intymnej, ale także zwiększa się chęć poprawy własnego wyglądu – zwiększa się ilość wykonywanych zabiegów medycyny estetycznej, metamorfoz urodowych i zmian garderoby.

Jak sobie radzić?

Jak sobie radzić z kryzysem wieku średniego? Nie ma jednej uniwersalnej recepty na przezwyciężenie tego trudnego okresu. Każda osoba musi znaleźć własną drogę do akceptacji siebie i swojej sytuacji. Niektóre z możliwych sposobów to:

Zdrowy styl życia. Dbaj o swoje ciało i umysł poprzez odpowiednią dietę, aktywność fizyczną, sen i odpoczynek. Unikaj nadmiernego używania alkoholu, narkotyków czy leków. Staraj się zachować równowagę między pracą a życiem prywatnym.
Wsparcie społeczne. Nie zamykaj się w sobie i nie izoluj od innych ludzi. Szukaj kontaktu z rodziną, przyjaciółmi czy znajomymi. Możesz też dołączyć do grupy wsparcia lub organizacji społecznej. Nie bój się prosić o pomoc lub radę w razie potrzeby.
Rozwój osobisty. Nie rezygnuj ze swoich pasji i zainteresowań. Poszerzaj swoją wiedzę i umiejętności poprzez kursy, szkolenia czy hobby. Możesz też spróbować czegoś nowego lub wyjść ze swojej strefy komfortu. Ustalaj sobie cele i plany na przyszłość.
Terapia psychologiczna. Jeśli czujesz się przytłoczony lub przygnębiony przez kryzys wieku średniego, możesz skorzystać z pomocy profesjonalnego terapeuty. Terapia może pomóc Ci zrozumieć i zaakceptować swoje emocje, rozwiązać konflikty lub problemy, znaleźć nowe perspektywy lub źródła satysfakcji.

Psychotest – sprawdź, czy przeżywasz kryzys wieku średniego

Jeśli chcesz sprawdzić, czy przechodzisz przez kryzys wieku średniego, odpowiedz na poniższe pytania. Zaznacz odpowiedź tak lub nie.

Czy czujesz się nieszczęśliwy lub niezadowolony ze swojego życia?

Czy masz wrażenie, że straciłeś sens lub cel istnienia?

Czy boisz się starości lub śmierci?

Czy nudzi Cię Twoja codzienna rutyna?

Czy marzysz o zmianie lub przygodzie?

Czy kwestionujesz swoje dotychczasowe wybory lub wartości?

Czy masz problemy z relacjami z rodziną, przyjaciółmi czy partnerem?

Czy dokonujesz impulsywnych lub ryzykownych zachowań, takich jak zmiana pracy, partnera, wyglądu czy stylu życia?

Czy porównujesz się z innymi ludźmi i czujesz się gorsi lub lepsi od nich?

Czy szukasz ukojenia w alkoholu, narkotykach, lekach czy hazardzie?

Wyniki:

Jeśli odpowiedziałeś tak na 0-2 pytania, prawdopodobnie nie przechodzisz przez kryzys wieku średniego. Jesteś zadowolony ze swojego życia i akceptujesz siebie i swoją sytuację.

Jeśli odpowiedziałeś tak na 3-5 pytań, możliwe, że przechodzisz przez łagodny kryzys wieku średniego. Możesz odczuwać pewne niepokoje lub niezadowolenie związane z Twoim życiem, ale potrafisz sobie z nimi radzić.

Jeśli odpowiedziałeś tak na 6-8 pytań, prawdopodobnie przechodzisz przez poważny kryzys wieku średniego. Możesz odczuwać silny dyskomfort lub cierpienie związane z Twoim życiem i potrzebować pomocy lub wsparcia.

Jeśli odpowiedziałeś tak na 9-10 pytań, prawdopodobnie przechodzisz przez bardzo ciężki kryzys wieku średniego. Możesz odczuwać ekstremalny stres lub depresję związane z Twoim życiem i wymagać profesjonalnej interwencji.

Pamiętaj, że ten test jest tylko orientacyjny i nie stanowi diagnozy ani porady medycznej. Jeśli masz wątpliwości co do swojego stanu psychicznego lub emocjonalnego, skonsultuj się z lekarzem lub terapeutą.

Czytaj dalej

Prawo i finanse

Do kiedy można starać się o kredyt hipoteczny?

Anna

Kredyt hipoteczny to jedna z najpopularniejszych form finansowania zakupu nieruchomości. Wiele osób marzy o własnym mieszkaniu lub domu, ale nie ma wystarczających oszczędności, aby je kupić za gotówkę. Dlatego decydują się na zaciągnięcie długoterminowego zobowiązania w banku i spłacanie go w ratach przez wiele lat. Jednak nie każdy może dostać kredyt hipoteczny. Banki sprawdzają bowiem dokładnie zdolność kredytową i wiarygodność finansową potencjalnych kredytobiorców, a także wymagają od nich wkładu własnego i zabezpieczenia kredytu w postaci hipoteki na nieruchomości. Jakie są więc warunki, jakie trzeba spełnić, aby dostać kredyt hipoteczny? I do kiedy można się o niego starać?

Warunki kredytu hipotecznego

Aby dostać kredyt hipoteczny, trzeba spełnić kilka podstawowych warunków:

Wiek – banki zwykle udzielają kredytów hipotecznych osobom pełnoletnim, które nie przekroczyły określonego wieku maksymalnego. Zazwyczaj jest to 70 lub 75 lat, ale może być też niższy lub wyższy w zależności od banku i oferty. Wiek maksymalny dotyczy końca okresu spłaty kredytu, a nie momentu jego zaciągnięcia. Oznacza to, że im starsza jest osoba ubiegająca się o kredyt, tym krótszy może być okres spłaty. Z reguły banki preferują młodszych klientów, którzy mają większą szansę na spłatę kredytu i mniejsze ryzyko utraty dochodów lub śmierci.
Dochody – banki sprawdzają wysokość i źródło dochodów osób ubiegających się o kredyt hipoteczny. Dochody muszą być wystarczająco wysokie, aby pokryć ratę kredytu i inne wydatki życiowe. Banki biorą pod uwagę zarówno dochody stałe, jak i nieregularne, ale te drugie mogą być mniej wiarygodne i wymagać dodatkowych dokumentów potwierdzających ich stabilność. Banki akceptują różne formy zatrudnienia, ale najkorzystniej oceniane są umowy o pracę na czas nieokreślony lub umowy cywilnoprawne z długim stażem współpracy. Osoby prowadzące działalność gospodarczą muszą wykazać się odpowiednio długim okresem prowadzenia firmy i regularnymi wpływami na rachunek.
Historia kredytowa – banki sprawdzają również historię kredytową osób ubiegających się o kredyt hipoteczny. Historia kredytowa to zbiór informacji o wcześniejszych i obecnych zobowiązaniach finansowych klienta, takich jak kredyty, pożyczki czy karty kredytowe. Banki korzystają z danych dostarczanych przez Biuro Informacji Kredytowej (BIK), które gromadzi informacje o terminowości spłaty zadłużenia oraz ewentualnych opóźnieniach czy windykacjach. Im lepsza jest historia kredytowa klienta, tym większa jest jego wiarygodność finansowa i szansa na uzyskanie kredytu hipotecznego. Natomiast jeśli klient ma negatywną historię kredytową, np. z powodu niespłacania rat w terminie lub wpisania do rejestru dłużników, może mieć problemy z uzyskaniem kredytu lub musieć liczyć się z gorszymi warunkami, np. wyższym oprocentowaniem czy dodatkowymi zabezpieczeniami.
Wkład własny – banki wymagają również od klientów wniesienia wkładu własnego, czyli części wartości nieruchomości, która nie jest finansowana z kredytu. Wkład własny stanowi zabezpieczenie dla banku na wypadek niespłacenia kredytu przez klienta. Zgodnie z Rekomendacją S Komisji Nadzoru Finansowego (KNF), minimalny wkład własny powinien wynosić 20% wartości nieruchomości. Oznacza to, że jeśli chcemy kupić mieszkanie za 300 tys. zł, musimy mieć 60 tys. zł własnych środków. Wkład własny może pochodzić z różnych źródeł, np. z oszczędności, sprzedaży innej nieruchomości, spadku czy darowizny. Niektóre banki akceptują również inne formy wkładu własnego, np. ubezpieczenie na życie, program Mieszkanie dla Młodych czy dopłatę z Funduszu Dopłat do Kredytów Mieszkaniowych.
Wartość i stan nieruchomości – banki oceniają również wartość i stan nieruchomości, która ma być przedmiotem kredytu hipotecznego. Wartość nieruchomości jest ustalana przez rzeczoznawcę majątkowego na podstawie bieżących cen rynkowych i stanowi podstawę do określenia wysokości kredytu. Stan nieruchomości jest oceniany pod kątem jej przydatności do zamieszkania i ewentualnych kosztów remontu lub modernizacji. Banki preferują nieruchomości w dobrym stanie technicznym i prawnym, które nie wymagają dużych nakładów finansowych i nie są obciążone żadnymi ograniczeniami czy roszczeniami.

Do kiedy można starać się o kredyt hipoteczny?

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ wiele zależy od indywidualnej sytuacji klienta i oferty banku. Zasadniczo można starać się o kredyt hipoteczny w dowolnym momencie, pod warunkiem że spełnia się wszystkie wymagane warunki i dysponuje się niezbędnymi dokumentami. Jednak warto pamiętać o kilku czynnikach, które mogą wpłynąć na czas i skuteczność ubiegania się o kredyt hipoteczny.

Wiek – im starsza jest osoba ubiegająca się o kredyt hipoteczny, tym krótszy może być okres spłaty i tym trudniej może być uzyskać korzystne warunki kredytowania. Dlatego warto starać się o kredyt hipoteczny w młodszym wieku, gdy mamy większą zdolność kredytową i niższe ryzyko utraty dochodów lub śmierci.
Dochody – im wyższe są dochody osoby ubiegającej się o kredyt hipoteczny, tym większy może być kredyt i tym łatwiej może być go spłacać. Dlatego warto starać się o kredyt hipoteczny wtedy, gdy mamy stabilne i regularne źródło dochodów oraz perspektywy rozwoju zawodowego. Nie warto starać się o kredyt hipoteczny wtedy, gdy mamy nieregularne lub niskie dochody lub gdy jesteśmy zagrożeni utratą pracy lub obniżeniem pensji.
Historia kredytowa – im lepsza jest historia kredytowa osoby ubiegającej się o kredyt hipoteczny, tym większa jest jej wiarygodność finansowa i szansa na uzyskanie kredytu. Dlatego warto starać się o kredyt hipoteczny wtedy, gdy mamy pozytywną historię kredytową, czyli spłacamy wszystkie zobowiązania w terminie i nie mamy żadnych negatywnych wpisów w BIK. Nie warto starać się o kredyt hipoteczny wtedy, gdy mamy negatywną historię kredytową, np. z powodu opóźnień w spłacie rat lub wpisania do rejestru dłużników.
Wkład własny – im większy jest wkład własny osoby ubiegającej się o kredyt hipoteczny, tym mniejszy jest kredyt i tym łatwiej może być go spłacać. Dlatego warto starać się o kredyt hipoteczny wtedy, gdy mamy zgromadzony odpowiednio duży wkład własny, czyli co najmniej 20% wartości nieruchomości. Nie warto starać się o kredyt hipoteczny wtedy, gdy mamy zbyt mały lub brak wkładu własnego, ponieważ może to utrudnić uzyskanie kredytu lub wymusić dodatkowe zabezpieczenia lub wyższe oprocentowanie.
Wartość i stan nieruchomości – im wyższa jest wartość i lepszy jest stan nieruchomości, która ma być przedmiotem kredytu hipotecznego, tym większy może być kredyt i tym łatwiej może być go uzyskać. Dlatego warto starać się o kredyt hipoteczny wtedy, gdy mamy wybraną nieruchomość o atrakcyjnej lokalizacji, cenie i stanie technicznym i prawnym. Nie warto starać się o kredyt hipoteczny wtedy, gdy nie mamy jeszcze wybranej nieruchomości lub gdy jest ona niska wartości lub złym stanie.

Wiek a starania o kredyt hipoteczny

Wiek to jeden z wielu czynników, które wpływają na zdolność kredytową osoby starającej się o kredyt hipoteczny. Chociaż nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, jaki wiek jest za wysoki, aby ubiegać się o kredyt hipoteczny, to wiek może wpłynąć na zdolność kredytową z różnych powodów.

Przede wszystkim, banki i instytucje finansowe oceniają zdolność kredytową na podstawie wielu czynników takich jak dochody, wydatki, długi, historia kredytowa i zatrudnienie. Ostateczna decyzja dotycząca kredytu hipotecznego zależy od indywidualnego przypadku każdego klienta i jego zdolności do spłaty kredytu.

Jednym z głównych czynników wpływających na zdolność kredytową jest wiek osoby ubiegającej się o kredyt. Jeśli kredytobiorca jest w podeszłym wieku, może być trudniej uzyskać kredyt hipoteczny ze względu na większe ryzyko związane z dłuższym okresem spłaty kredytu. Banki i instytucje finansowe zwykle wymagają, aby kredyt hipoteczny został spłacony przed osiągnięciem przez kredytobiorcę określonego wieku emerytalnego. Ponadto, starsi kredytobiorcy mogą mieć mniejszą zdolność do zarabiania na emeryturze lub renty, co może wpłynąć na ich zdolność do spłaty kredytu. Dlatego banki i instytucje finansowe mogą wymagać od starszych kredytobiorców większego wkładu własnego lub wyższego oprocentowania kredytu, aby zrekompensować większe ryzyko związane z udzielaniem kredytów osobom w podeszłym wieku.

foto: canva

Czytaj dalej

Zdrowie

Cewnik Foleya – co to jest i jak się go stosuje?

Anna

Cewnik Foleya jest rodzajem cewnika pęcherzowego, który służy do odprowadzania moczu z pęcherza moczowego w sytuacjach, gdy oddawanie moczu jest utrudnione lub niemożliwe. Cewnik Foleya ma specjalną budowę, która zapobiega jego wysunięciu się z pęcherza i umożliwia płukanie pęcherza w razie potrzeby. Cewnik Foleya może być stosowany w różnych przypadkach medycznych, takich jak zatrzymanie moczu, zabiegi operacyjne, chemioterapia czy przerost prostaty.

W tym artykule przedstawimy:

Budowę i rodzaje cewnika Foleya
Zasady zakładania, wymiany i usuwania cewnika Foleya
Pielęgnację cewnika Foleya i sposoby zapobiegania powikłaniom
Czas trwania i koszt cewnikowania pęcherza moczowego

Budowa i rodzaje cewnika Foleya

Cewnik Foleya jest długim i elastycznym wężykiem wykonanym z lateksu, silikonu lub silikonowanego tworzywa sztucznego. Wewnątrz cewnika przebiegają dwa lub trzy kanały, które służą do:

Odprowadzania moczu z pęcherza do worka zbierającego
Napełniania balonika kotwiczącego cewnik w pęcherzu
Płukania pęcherza płynem w razie potrzeby

Balonik kotwiczący jest umieszczony na końcu cewnika znajdującym się w pęcherzu. Jest on wypełniany sterylną wodą lub roztworem soli fizjologicznej za pomocą strzykawki podłączonej do jednego z portów cewnika. Balonik zapobiega wysunięciu się cewnika z pęcherza i utrzymuje go we właściwym położeniu.

Na drugim końcu cewnika znajdują się otwory zbierające mocz z pęcherza oraz porty do podłączenia worka zbierającego i strzykawki. Porty są oznaczone kolorami: żółty dla odprowadzania moczu, niebieski dla napełniania balonika i czerwony dla płukania pęcherza.

Cewniki Foleya występują w różnych rozmiarach (średnicach), które są oznaczane liczbami od 6 do 24 (CH). Liczba ta oznacza średnicę cewnika w milimetrach podzieloną przez 3. Na przykład cewnik o rozmiarze 18 CH ma średnicę 6 mm. Rozmiar cewnika powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta i wielkości jego cewki moczowej.

Cewniki Foleya można podzielić na dwie główne grupy:

Cewniki dwudrożne – mają dwa kanały: jeden do odprowadzania moczu i drugi do napełniania balonika. Są to najczęściej stosowane cewniki pęcherzowe.
Cewniki trójdrożne – mają trzy kanały: jeden do odprowadzania moczu, drugi do napełniania balonika i trzeci do płukania pęcherza. Są to cewniki używane głównie po zabiegach urologicznych lub w przypadku krwawienia z pęcherza.

Zasady zakładania, wymiany i usuwania cewnika Foleya

Zakładanie cewnika Foleya jest zabiegiem inwazyjnym, który wymaga zachowania sterylności i aseptyki. Zabieg powinien być wykonywany przez wykwalifikowany personel medyczny, taki jak lekarz lub pielęgniarka. Zakładanie cewnika Foleya polega na następujących krokach:

Przygotowanie pacjenta – pacjent powinien być poinformowany o celu i przebiegu zabiegu oraz o możliwych powikłaniach. Pacjent powinien być ułożony na plecach z nogami lekko zgiętymi w kolanach i rozstawionymi na boki. Pacjent powinien być odsłonięty w okolicy krocza i przykryty sterylnym prześcieradłem z otworem na ujście cewki moczowej.
Przygotowanie sprzętu – do zakładania cewnika Foleya potrzebne są: sterylny cewnik Foleya odpowiedniego rozmiaru i rodzaju, sterylna strzykawka z solą fizjologiczną lub wodą do wstrzykiwań do napełniania balonika, sterylny worek zbierający mocz z przewodem odpływowym, sterylny żel znieczulający i nawilżający z lidokainą lub innym środkiem znieczulającym miejscowo, sterylne gaziki lub chusteczki nasączone płynem dezynfekującym bez alkoholu, rękawiczki jednorazowe, plaster lub opaska do mocowania cewnika do skóry.
Zakładanie cewnika – po założeniu rękawiczek należy dokładnie oczyścić ujście cewki moczowej płynem dezynfekującym za pomocą gazików lub chusteczek. Następnie należy wprowadzić żel znieczulający i nawilżający do cewki moczowej za pomocą aplikatora lub strzykawki. Po kilku minutach należy delikatnie wprowadzić cewnik Foleya przez cewkę moczową do pęcherza moczowego. Wprowadzanie cewnika powinno być kontynuowane aż do momentu, gdy zacznie spływać mocz przez port odprowadzający moczu. Następnie należy napełnić balonik kotwiczący solą fizjologiczną lub wodą do wstrzykiwań za pomocą strzykawki podłączonej do portu napełniającego balonik. Po napełnieniu balonika należy delikatnie pociągnąć cewnik w kierunku odwrotnym do wprowadzania, aby upewnić się, że balonik jest dobrze umocowany w pęcherzu. Następnie należy podłączyć worek zbierający mocz do portu odprowadzającego moczu i umieścić go poniżej poziomu pęcherza moczowego. Na koniec należy przyczepić cewnik do skóry za pomocą plastra lub opaski w taki sposób, aby nie uciskał ani nie wyginał się.

Wymiana cewnika Foleya powinna być wykonywana co 4-6 tygodni lub częściej w zależności od stanu pacjenta i zaleceń lekarza. Wymiana cewnika polega na usunięciu starego cewnika i założeniu nowego według tych samych zasad co zakładanie.

Pielęgnacja cewnika Foleya i sposoby zapobiegania powikłaniom

Pielęgnacja cewnika Foleya jest bardzo ważna dla zapewnienia komfortu i bezpieczeństwa pacjenta oraz dla uniknięcia powikłań, takich jak infekcje dróg moczowych, uszkodzenia cewki moczowej czy zatykanie cewnika. Pielęgnacja cewnika Foleya obejmuje:

Higienę osobistą – pacjent z cewnikiem Foleya powinien dbać o czystość okolicy krocza i ujścia cewki moczowej. Do higieny intymnej nie należy stosować preparatów zawierających alkohol, ponieważ mogą one podrażniać błony śluzowe. Zaleca się używanie sterylnych gazików lub chusteczek nasączonych płynem dezynfekującym bez alkoholu. Higienę intymną należy wykonywać co najmniej raz dziennie lub częściej w razie potrzeby.
Kontrola cewnika i worka zbierającego – pacjent z cewnikiem Foleya powinien regularnie sprawdzać stan cewnika i worka zbierającego. Należy upewnić się, że cewnik jest dobrze umocowany do skóry i nie uciska ani nie wygina się. Należy również sprawdzać, czy przewód odpływowy jest drożny i nie ma skręceń ani zagięć. Worek zbierający powinien być umieszczony poniżej poziomu pęcherza moczowego i nie powinien dotykać podłogi ani innych przedmiotów. Worek zbierający należy opróżniać co 3-4 godziny lub częściej, jeśli jest pełny. Worek zbierający należy wymieniać co 5-7 dni lub częściej, jeśli jest zabrudzony lub uszkodzony.
Spożywanie płynów i diety – pacjent z cewnikiem Foleya powinien pić dużo płynów, co najmniej 2-3 litry dziennie. Można też pić ziołowe środki moczopędne, co zapobiega zatykaniu cewnika i tworzeniu się kamieni moczowych. Zaleca się również spożywanie soków lub tabletek z żurawiny albo czarnej porzeczki lub witaminy C, które mają działanie odkażające na drogi moczowe. Pacjent z cewnikiem Foleya powinien unikać spożywania alkoholu, kawy, herbaty i napojów gazowanych, ponieważ mogą one podrażniać pęcherz moczowy i nasilać parcie na mocz.
Wymiana cewnika – pacjent z cewnikiem Foleya powinien regularnie wymieniać cewnik co 4-6 tygodni lub częściej w zależności od stanu pacjenta i zaleceń lekarza. Wymiana cewnika powinna być wykonywana przez wykwalifikowany personel medyczny w warunkach sterylnych. Przed wymianą cewnika należy opróżnić balonik kotwiczący za pomocą strzykawki i delikatnie wyjąć stary cewnik z pęcherza moczowego. Następnie należy wprowadzić nowy cewnik według tych samych zasad co zakładanie.

Pacjent z cewnikiem Foleya powinien zgłaszać się do lekarza lub pielęgniarki w przypadku wystąpienia następujących objawów:

ból lub dyskomfort w okolicy pęcherza moczowego lub cewki moczowej
krwawienie lub wydzielina z ujścia cewki moczowej
gorączka, dreszcze lub długotrwałe uczucie zimna
zmiana koloru, zapachu lub ilości moczu
brak odpływu moczu przez cewnik lub przeciekanie moczu obok cewnika
obrzęk, zaczerwienienie lub wybroczyny w okolicy ujścia cewki moczowej
oznaki uszkodzenia cewnika lub worka zbierającego

W przypadku wystąpienia tych objawów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką i nie próbować samodzielnie usuwać lub zmieniać cewnika.

Czas trwania i koszt cewnika Foleya

Czas trwania cewnikowania Foleya zależy od przyczyny i celu jego stosowania. Cewnik Foleya może być założony na kilka godzin, dni, tygodni lub miesięcy. Niektórzy pacjenci wymagają cewnikowania na stałe, inni tylko okresowo. Czas trwania cewnikowania powinien być ustalony indywidualnie przez lekarza w zależności od stanu pacjenta i ryzyka powikłań.

Koszt cewnikowania Foleya zależy od rodzaju i rozmiaru cewnika, częstotliwości jego wymiany oraz miejsca i sposobu jego zakładania. Cewnik Foleya jest refundowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia w ramach świadczeń ambulatoryjnych i szpitalnych. Pacjent nie ponosi żadnych kosztów za zakładanie i wymianę cewnika w placówce medycznej. Jednak pacjent może ponieść koszty za zakup dodatkowych akcesoriów do pielęgnacji cewnika, takich jak żel znieczulający, strzykawki czy worek zbierający. Cena cewnika Foleya w sklepie internetowym mieści się w przedziale od kilku do kilkunastu złotych, w zależności od wybranego modelu.

Czytaj dalej